Wat is het vrouwenlichaam toch magisch

En dan heb ik het in dit geval specifiek over het geven van borstvoeding..

Laat ik voorop stellen dat alles wat je doet goed is. Borstvoeding live, fulltime kolven, kunstvoeding of half half. Ik zeg altijd een blije mama is een blije baby.

Ik voel me enorm bevoorrecht dat ik dit bij drie van de vier kinderen heb mogen geven en nog steeds mag geven.

Het is zeker niet van een leien dakje gegaan. Vanuit mijn werk wist ik wel dat borstvoeding niet iets vanzelfsprekends is, maar dat het echt hard werken is aan het begin dat had ik niet zo verwacht.

Bij Riley was alles nieuw. Ik dacht borstvoeding dat wil ik geven, maar niet ten koste van alles. Als het niet lukt dan lukt het niet. Wat een grap.

Toen Riley geboren werd met een spoedkeizersnede kregen we te horen dat de moedermelk wel eens later op gang kon komen vanwege de keizersnede. Oke, prima. Riley viel de eerste 2 dagen enorm af. Dus besloten we om extra te kolven, zodat hij bijgevoed kon worden. Op dag 3 kwam stuwing om de hoek kijken.. Hallo he! Wat een pijnlijke bedoeling en wat een productie! Vanaf het eerste moment had Riley al wat moeite met aanhappen. Maar geen aanwijsbare oorzaak. Toen de productie op gang kwam had ik ook een enorm sterk toeschietreflex. Oftewel.. ik verzoop Riley zo ongeveer aan de borst. De eerste nacht thuis was ook echt een drama. Kind aanleggen ging bijna niet, hij verslikte zich constant en die borsten werden maar voller en pijnlijker.. Eindelijk was het 8 uur s ochtends dat de kraamverzorgster weer kwam. Echt jankend heb ik naast haar gezeten, ik voelde me zo enorm falen als moeder zijnde. Gelukkig was zij echt top! Meteen had ze een kolf gehaald en mij eerst alles laten leeg kolven. Oftewel resetten. Zij heeft me goed begeleid met het voeden en langzaam kreeg ik steeds meer vertrouwen dat het goed zou komen. Na een week werd de stuwing wat minder en leek alles wat in balans te komen.

Helaas kreeg ik na twee weken een flinke borstontsteking. Echter wilde ik absoluut niet stoppen met borstvoeding (wat trouwens ook wordt afgeraden als je een borstontsteking hebt). Ik lag met hoge koorts in bed, Riley aldoor aanleggen en als hij niet wilde kolfde ik de melk af. Na 1 dag kreeg ik antibiotica, omdat dit allemaal niet hielp. Na een week was ik weer opgeknapt. Mooi, dat hebben we ook overleefd. Een week daarna kwam het leed wat spruw heet om de hoek kijken. Man wat hebben wel lang geklooid met dat spul. Riley had er ook echt last van in zijn mond. Nystatine, kokosolie, gentiaan violet.. alles geprobeerd.. maar hielp niet om het permanent weg te krijgen. Riley was een onrustige drinker.

Wanneer een kind vaccinaties krijgt wordt er vaak geadviseerd dat je kindje wel aan de borst kan laten drinken of vlak daarna om te troosten. Met 14 weken kreeg Riley vaccinaties. Ik wilde echter niet tijdens de prikjes hem laten drinken. Nog geen 10 minuten na de vaccinaties was ik thuis en wilde ik hem laten drinken. Vanaf dat moment weigerde hij de borst en heeft dit altijd volgehouden. Ik heb een lactatiekundige mee laten kijken. Ik heb gevoed in de gekste houdingen om hem maar te laten drinken aan de borst, maar niks mocht baten. Conclusie van de lactatiekundige: hij associeerde pijn met de borst. Gezien de spruw in de voorgeschiedenis en daarna de prik en het vlak daarna drinken aan de borst.

Man wat heb ik gebaald dat live aan de borst drinken niet meer ging lukken. In de tussentijd ben ik alles gaan kolven. Want ik had genoeg productie, dus geen haar op mijn hoofd om kunstvoeding te geven. Aangezien dit zo goed ging bleef ik dit doen. Uiteindelijk heeft hij 9 maanden borstvoeding gehad, danwel via een fles. En ooh wat hebben we die nachten soms vervloekt.. Ik kolven, mijn man de fles geven. En dan lekte die rotfles weer.. op dat moment konden we echt woest zijn. Nu lachen weer hard om!

Ondanks dat het geen makkelijk avontuur was bij Riley ging ik er vol vertrouwen weer in bij Marly. Ik had me nog meer ingelezen over borstvoeding. Ik had ook specifiek gevraagd aan de kraamzorgorganisatie of ik iemand kon krijgen met ervaring en kennis hierover.

Ook bij haar kreeg ik een keizersnede en verwachten we weer dat de melk later op gang zou komen. Dit keer wilde ik niet dat er bijgevoed zou worden met kunstvoeding. Riley was namelijk een enorme huilbaby, had enorm veel darmkrampen dus alles wat ik ook maar enigszins kon doen om te voorkomen dat er meer darmkrampen waren, dat deed ik.

Ik begon met kolven toen ik 37 weken zwanger was. De melk ving ik op in spuitjes en bewaarde ik in de vriezer. Dit ging al goed en dat gaf vertrouwen.

Marly was nog geen 5 minuten uit mijn buik en dronk al aan de borst! Wat een natuurtalent. Vanaf het eerste moment waren we een heel goed team. Maar ook hier was het in het begin hard werken. Ook heb ik weer extra gekolfd, omdat Marly veel afviel en bijgevoed moest worden. Al heeft ze nooit geen bijvoeding gehad, want mevrouw weigerde elke vorm hiervan. Fingerfeeding, cupfeeding, flesje… ze moest het allemaal niet. Door het extra kolven kwam de productie hard op gang toen ik eenmaal stuwing kreeg. Overproductie was het gevolg en wederom een hard toeschietreflex. Gelukkig kon Marly hier wel mee omgaan en met tips van de kraamverpleegkundige konden we dit samen goed oplossen. Ik voedde Marly veelal in de biological nurturing houding. Nadat zij na een week weer goed op gewicht was en ik de stuwing kwijt was, verliep het voeden heel natuurlijk en fijn. Wat was dat een top ervaring. Dit gaf zoveel voldoening!

Na een week 4 heb ik voor de zekerheid weer een lactatiekundige mee laten kijken. Ik had nog steeds heel veel melk en wilde graag weten of ik het goed deed. Op advies ben ik gaan blokvoeden, oftewel 1 borst per keer voeden. In het begin even wennen, maar uiteindelijk werd de melk hierdoor minder maar nog ruim voldoende om Marly met 1 borst per keer te voeden.

Natuurlijk was het na 16 weken weer tijd om aan het werk te gaan. Na 6 weken eens een flesje proberen.. maar nee hoor, mevrouw wilde dit niet. Nou ja nog genoeg tijd om te oefenen dacht ik..

Elke fles hebben we geprobeerd, bij allemaal verschillende mensen hebben we het geprobeerd… maar niks werkte. Marly weigerde iedere vorm van voeding als het niet uit de borst kwam.

Maar ik moest toch aan het werk, dat vond ik wel moeilijk. Hoe zou dit gaan.

Bij de opvang huilde ze gelukkig amper, ondanks dat ze dus de hele dag niet dronk. Er werd natuurlijk wel geprobeerd om op welke manier dan ook wat voeding bij haar naar binnen te krijgen. In 10 uren tijd kregen ze er soms maar 100ml in. Als ik dan thuis kwam zat ik met haar op de bank van 19uur tot 22uur. Dan tankte ze zich weer helemaal vol en ging ze lekker slapen. S nachts kwam ze vaak ook nog 2 keer. Gelukkig was ze er vrolijk onder en groeide ze goed. Dus dit hebben we zo gelaten. Na 5 maanden gestart met hapjes, dat scheelde ook al.

Uiteindelijk heb ik haar 18 maanden gevoed. Toen zijn we gestopt op mijn verzoek. Ik was zwanger van Megan* en zag het niet zitten om straks tandem te voeden.

Bij Megan* had ik ook het voornemen om borstvoeding te geven. Helaas heeft dat nooit zo mogen zijn. Omdat ik nog maar een maand gestopt was met borstvoeding geven toen Megan* werd geboren heb ik ervoor gekozen om binnen 24 uur na de bevalling medicijnen te nemen zodat dit niet op gang kwam. Ik weet nog goed dat de verpleegkundige zei.. we moeten je er wel op wijzen dat je van dit medicijn depressieve gevoelens kunt krijgen. Nou dacht ik: depressiever dan hoe ik me nu voel is denk ik niet mogelijk nu Megan* overleden is dus kom maar op met die medicijnen.

Gelukkig werkte dit goed. Op dag 3 na de bevalling had ik wel vollere borsten, maar gelukkig geen stuwing en het zette ook niet door.

Nu is Logan geboren, 17 weken oud inmiddels. Ook bij hem ben ik vanaf 37 weken zwangerschap gaan kolven om een voorraad op te bouwen. Ook hij viel erg af na de geboorte en moest bijgevoed worden. Deze keer had ik me alleen voorgenomen om niet extra te gaan kolven. Ik wilde namelijk proberen te voorkomen dat ik weer overproductie ging krijgen. Vanaf het moment dat ik stuwing kreeg (dag 3) ben ik maar 1 borst per keer gaan voeden. Ik kreeg namelijk weer overproductie. Samen met de lactatiekundige van het ziekenhuis hebben we een plan opgesteld. Ze vertelden me normaal gesproken nooit zo vroeg te adviseren om maar met 1 borst te voeden (voor het geval de productie dan achteruit zou gaan of stoppen), maar vanwege de vorige ervaringen durfden ze dat nu wel aan. Alleen volledig de borst leegkolven als het echt niet anders kon. Ik geloof dat ik dat 24 uur heb volgehouden, toen kon ik niet meer. Zo hard, zo pijnlijk, zo vol… 300ml heb ik afgekolfd in 1 keer. Wat een opluchting, haha! Dit heb ik geprobeerd steeds meer te rekken tot het niet meer nodig was om extra te kolven.

En Logan.. die was net als zijn zus een natuurtalent aan de borst. De eerste 12 weken ging het heel goed, geen problemen. Hij is met 11 weken ziek geweest, daarna kwam spruw om de hoek kijken. Daar worstelen we nog steeds mee. Als hij goed in zijn vel zit dan is het weg, is zijn weerstand wat lager dan is het meteen weer aanwezig.

Sinds hij 13 weken is gaat ook hij naar de kinderdagopvang. Gelukkig drinkt hij wel uit de fles! Dat geeft een hele hoop meer rust! We zullen maar zeggen 3x scheepsrecht wat de borstvoeding betreft.

Zoals je kan lezen is het geen avontuur zonder slag of stoot, maar jeetje wat ben ik ongelofelijk trots op dat ik mijn kinderen heb kunnen voeden. En ik geniet er oprecht van! Dat fijne intieme contact moment met je kindje. Het gedwongen worden om rust te nemen en bewust te genieten van je kindje ondanks de dagelijkse drukte.

Het is zeker goed om awareness te creëren rondom borstvoeding. Bovenal belangrijk om ook eerlijk te zijn. Dat het in het begin niet zo gemakkelijk is als men doet lijken. Het is hard werken, maar als het stabiele punt eenmaal bereikt is, is het ultiem genieten. Het is zo gemakkelijk dan! Voeding altijd op temperatuur, juiste samenstelling en je hebt het altijd bij je!

Ik hoop Logan nog lang te kunnen voeden en te genieten van onze momentjes samen.