Verbondenheid

Kleine E. is er nog geen drie weken en toch lijkt het alsof hij er altijd al geweest is. Het is onbeschrijfelijk hoe zo'n kleintje zo snel een deel van je leven uitmaakt.

Ondanks de korte en onderbroken nachten, de huiluurtjes en de krampjes is het dubbel zo hard genieten wanneer hij vraagt om te knuffelen of wanneer zijn reflexen automatisch een glimlach op z'n guitig gezichtje tovert. Het is intens genieten van elke moment dat hij in m'n armen ligt of wanneer hij mama's hartslag wilt horen. Samen een wandeling buiten doen met het mooie weer en extra vitamine opnemen om dan samen in de zetel te dutten. Want vanwege de keizersnede is mijn energiepijl nog niet optimaal. Elk moment onder ons twee is zo speciaal. Ik vind het zo bizar dat de verbondenheid die we hadden tijdens de zwangerschap nog tien keer sterker is nu hij er effectief is.

Ik begrijp elke beweging, elke traan, elke zucht van m'n kleintje. Hij reageert op mijn stem en op mijn geur. Hoe uniek is deze band tussen moeder en kind? Nooit had ik gedacht dat dit mogelijk zou zijn. Ik koester elk moment.

Uren kan ik staren naar hem. Ik kan helemaal zelf tot rust komen door zijn geluid van ademhaling. Zijn lichaamswarmte is een gevoel dat ik nooit meer wil missen.

Ik durf te zeggen dat ik na vele donderwolken van mijn zwangerschap wel degelijk op een roze wolk ben terecht gekomen. Alsof mijn kleintje begrepen heeft hoeveel ik heb afgezien en pijn heb gehad en dat hij mij nu gevoel van liefde en warmte wilt geven dat we beiden gemist hebben tijdens de zwangerschap.

Ergens in de verte is er nog wel zwarte omranding aan mijn roze wolk, want er moet nog veel geregeld worden voor kleine E. zijn toekomst. Maar nu voorlopig wil ik nog even genieten van die roze wolk samen met mijn zoontje. Want ik denk dat we dat wel verdienen.💙