Twee couveuse kindjes op de NICU afdeling.

Vanuit de uitslaap kamer werd ik na de afdeling gereden. Onderweg daar heen kwam ik mijn familie tegen die in de wachtkamer zaten te wachten. Ik kon alleen maar huilen. Wat was er toch allemaal gebeurd? Ik voelde me zo slecht en moe. Ik was spierwit en er zat geen kracht meer in mijn lichaam.

Meteen naar mijn kindjes zat er helaas niet in. Niels is de gehele operatie bij de meiden geweest. Eerst kon hij alleen bij Bibi. Fenne werd onderzocht en aan allerlei draden gelegd. Ik moest eerst goed uitslapen en wat eten voor ik na de meisjes toe mocht.

Rond een uurtje of 7 savonds kwam er een arts binnen om mij op te halen om naar de NICU afdeling te gaan. Met dat ik uit bed wil stappen , voel ik van alle kanten draden aan mij trekken. De arts kijkt mij aan en begint te lachen.

" je mag niet uit bed en al helemaal niet lopen."

Vragend keek ik haar aan. "Hoe kom ik daar dan?".

Ze haalde de remmen van mijn bed en klapte de deuren uit.

" Je bent 3,5 liter bloed verloren en nog lang niet aangesterkt. Voorlopig lig jij plat".

Samen met Niels en de arts reden we door de gang. De NICU afdeling zat precies tegen over de kraamafdeling. Mijn hart bonke in mijn keel. Ik heb mijn meiden nauwlijks tot niet gezien , wat moet ik verwachten? Ze zijn zo klein. Niels had me wel verteld dat het heftig is, zulke kleintjes vol draden en apparatuur.

De arts vertelde dat als we de afdeling in wilden we op de bel konden drukken. Bij elke deur hing een kastje met een code en een bel. De arts typte de code in en de deur van de afdeling ging open. Weer zon lange gang met allemaal deuren maar welke we moesten hebben was wel duidelijk. De arts maakte de dubbele deuren weer los en reed mij met bed en al de kamer in. De rilling liep over mijn rug. Overal stonden couveuses en apparatuur. " Daar zijn de papa en mama van Fenne en Bibi". Er kwam een arts aan lopen van de NICU afdeling. De arts van de kraamafdeling zei dat ze ons weer op kwam halen als de artsen van de NICU afdeling zouden bellen. We kregen desinfecterende handgel in onze handen gedrukt. " elke keer als je hier binnen komt het liefste geen sierraden om en je handen en telefoon desinfecteren. Omdat de kindjes die hier liggen gevoelig zijn voor infecties en ze dat er niet bij kunnen hebben". Fenne en Bibi lagen precies om de hoek naast elkaar. De couveuses werden iets uit elkaar gezet zodat ik er met bed precies tussen kon.

Daar lag ik dan. Rechts van mij lag Fenne en links Bibi. Ze lagen beiden onder een hele fele warmte lamp wegens het geel zien en hadden daarom allebei een heel schattig klein zonnebrilletje op. Ik keek na ze en liep meteen vol emotie. Fenne was 30 CM en 801 gram en Bibi was 36 CM en 1000 gram. Ze waren zo klein en kwetsbaar, tussen alle draden lag een klein hoopje mens. Hun luier was zo groot dat ze onder hum oksel zaten. De artsen die ik heb gehad op de kraamafdeling en op de NICU afdeling waren zo super lief. Ze vertelde dat ze hadden geprobeerd bij Fenne een infuus te prikken maar dat dat heel moeilijk ging. Net als bij mij rolde haar aderen steeds weg en vooral omdat ze zo klein is, is de naald voor haar aderen haast te dik. Het infuus zouden ze de volgende dag opnieuw proberen. Ze had al stress genoeg gehad zeiden ze. Verder deed ze het steeds beter. Als het zo door ging mocht ze de volgende dag van de beademing af en krijgt ze net als Bibi alleen ondersteuning. Verder was bij beide meiden echo's en foto's gemaakt. Dit zou standaard elke dag gedaan worden om te kijken hoe hun ontwikkeling van binnen ging. Tot nu toe zagen de echo's en foto's er goed uit.

Ze lieten ons verder zien dat ze allebei een couveuse dagboek hadden. Elke arts die hun die dag zouden verzorgen zou er aan het einde van de dienst wat in zetten. Ik werd geadviseerd borstvoeding te geven omdat dit op het moment het beste was voor hun. Dit heb ik gekolft en hun werd dit via een slangetje gegeven. Ze waren namelijk nog zo ' jong ' dat ze nog niet zelfstandig konden slikken.

Ik heb ze aangeraakt. Dat klinkt misschien heel dom als net ouder maar meer mocht en kon ook niet dan alleen aanraken.

Bij zo'n kleintje heb je dan de neiging ze te strelen/aaien maar er werd gezegd dat liever niet te doen. Er werd verteld dat hun vel nog zo dun is dat dat juist pijn doet omdat hun zenuwen zo dicht tegen de huid ligt. Je hand erop leggen en verder niets. Elke keer als we het deurtje opende moesten we meteen een soort dikke tissue op hun buikje leggen omdat het anders veel te koud voor hun was. Het was erg pijnlijk om ze zo te zien maar ze leefden! Daar ging het om. Een paar weekjes en dan kunnen we lekker met z'n viertjes weer naar huis.

Het was genoeg, de gehele dag was heftig. Moe van het gehuil en van alles. De arts van de kraamafdeling werd gebeld. En ik werd weer terug gereden na de afdeling. Voor ik weg ging kreeg ik nog twee geur doekjes mee, daar moest ik mee slapen zodat mijn geur eraan zou zitten en dit legde ze dan bij de meiden in de couveuse. Het bed van Niels stond netjes opgemaakt in mijn kamer. Ik werd nog volgestopt met kalmerende pillen en een slaap pil. We hebben nog even de heftige dag besproken met de verpleegkundige en zijn toen als een blok in slaap gevallen.

De eerste bladzijde van hun couveuse dagboek. Ik noem geen namen ivm privacy. 

Couveuse dagboek Fenne :

17-11-2018.

Lieve Fenne,

Vannacht geboren in het slingerland ziekenhuis in Doetinchem, lig je nu in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Je hebt een buisje in je luchtwegen vanwege de beademing. en een klein beetje extra zuurstof heb je nog nodig.

Maar langzaam maken we stapjes vooruit en bouwen we de beademing af.

Je hebt een slangetje (sonde) in je mond waar je de voeding over krijgt en dat verdraag je goed. Je hebt nog niet gepoept.

Je ligt heerlijk ontspannen te slapen, soms probeer je je oogjes te openen. Mama en papa zijn vanmiddag bij je geweest, mama heeft je even aangeraakt. Maar wat is het nog spannend. Jij en je zus zijn nog zo klein. En met alle piepjes om jullie heen. Na deze vermoeiende dag is het ook voor papa en mama nog even wennen.

Ga zo door kleine meid. Goed je best blijven doen , dan zul je langzaam groot worden samen met je zus.

Dikke knuffel van M. 

IC- neonatologieverpleegkundige.

Couveuse dagboek Bibi:

17 - 11 - 2018.

Lieve Bibi,

Vanmiddag ben jij als 2e van de tweeling geboren in Nijmegen in het radboud zh.

Je zusje is vannacht al geboren in Doetinchem. Je hebt een kapje op je neus zodat je ademhaling wordt ondersteund.

Je hebt een sonde ( slangetje) in je mondje waar je melk door krijgt wat naar je maagje gaat.

Verder heb je een infuus via je navel voor vocht en een infuus voor voeding. Je hebt al 'n klein beetje gepoept, je eerste ' zwarte ' poep. 

(De meiden scherm ik af. Ik vind het heftig en voelt niet goed)