Onze vijfde iui poging.

17 november had ik weer de uitgangsecho voor iui 5, na ruim 2,5 maand een pauze te hebben gehad. Ik vond het weer spannend maar was er meer dan klaar voor!

De uitgangsecho zag er goed uit, mijn baarmoederslijmvlies was 3mm dus dat betekende dat ik mijn hormonen kon ophalen en diezelfde avond weer kon beginnen met spuiten!

Rond 19;45u zette ik weer de eerste spuit. Het was spannend, maar bij lange na niet zo spannend als de aller eerste spuit in mei. Na 2 keer spuiten was het weer helemaal gewend. Ik blijf het gek vinden, dat zo iets, wat eigenlijk helemaal niet normaal is, zo snel normaal wordt.

24 november, na 7 dagen spuiten, had ik de eerste follikelmeting. Dit vind ik toch wel het leukste van het hele traject. Ik ben altijd zo zenuwachtig en benieuwd naar hoeveel follikels ik heb en hoe groot ze al zijn.

De follikelmeting zag er gelukkig weer goed uit. Ik had 2 follikels van 18 en 17mm, in beide eierstokken 1. Dat vond ik super fijn! In de linker eierstok zat ook nog een kleinere follikel van ongeveer 13mm, die hoogstwaarschijnlijk niet mee zou gaan springen. Mijn baarmoederslijmvlies was 12(!) mm. Wow! Zo dik heb ik het nog nooit gehad! 

Ik was dik tevreden. 2 in de running en ook nog eens aan beide kanten 1 én een ontzettend dik baarmoederslijmvlies! Bizar, hoe blij je kan worden van het aantal follikels dat je hebt, aan welke kant ze zitten en de dikte van je baarmoederslijmvlies. Eigenlijk best verdrietig, dat je van dit soort dingen blij kan worden, als je er overna denkt. 

De pregnyl kon diezelfde avond gezet worden en de inseminatie werd ingepland voor 2 dagen later, op 26 november. 

De 2 dagen daarna vlogen met een rap tempo voorbij. 26 november om half 2 mocht mijn vriend zijn gevulde potje inleveren. Dit keer had hij 2,5 miljoen voor het opwerken en 1,2 miljoen na het opwerken. Niet zo heel veel, maar meer dan genoeg voor iui en het geen wat hij heeft is van heel goede kwaliteit. Dus wij zijn blij! Om 3 uur had ik de inseminatie van onze vijfde iui poging. De inseminatie zelf zorgde dit keer wel weer voor wat krampen, dit kwam denk ik mede ook omdat ik er heel gespannen lag. Het heeft me, voor deze poging, 2 keer behoorlijk pijn gedaan, en dat blijft toch wel de kop op steken helaas.

Dat wij icsi gaan moeten doen als iui niet lukt, is nu wel zeker. Mijn vriend heeft te weinig spermacelletjes voor ivf. Dit vinden wij niet zo'n heel groot drama. Voor ons is icsi geen verschil met ivf, alleen de bevruchting gaat anders met icsi en hier merken wij toch niks van ☺. Maar hier probeer ik nog niet te veel mee bezig te zijn. Mocht deze iui niet lukken hebben we hierna nog een iui poging. Het eventuele vervolg traject is nog erg ver weg. En laten we natuurlijk hopen dat een vervolg traject helemaal niet nodig gaat zijn. Maar zo wel..  Dan is dat zo. Dan hebben wij daar vrede mee 🤍.

Nu eerst maar (ongeveer) 2 weken afwachten of er nu misschien een baby'tje in mijn buik wil groeien en laten we ons vooralsnog niet al te druk maken om andere dingen 🍀.