Onze rollercoaster

Vanaf de dag dat ik een positieve zwangerschapstest in handen had was ik angstig of dit kindje ook voor de 37e week geboren zou worden. Onze meiden kwamen namelijk met 36+6 en 35+3 dus ik was bang dat deze baby nog eerder zou komen. Gelukkig waren alle echo’s goed en kwam er uit de nipt ook geen bijzonderheden. Ik was zo blij dat ik de 24 weken gehaald had want mocht hij besluiten om te komen waren we in ieder geval op een termijn dat de artsen alles zouden doen om hem te helpen. 

Gelukkig was dit mannetje niet zo eigenwijs als zijn zussen en besloot meneer te blijven zitten tot 38+5. 

Mijn bevalling begon ‘s ochtend met krampen en bloed tijdens het afvegen en de bevalling ging redelijk vlot totdat ik persweeen kreeg. Ik heb 3 uur lang persweeen gehad maar meneer wilde niet het geboortekanaal in, toen besloot de verloskundige om mij over te plaatsen naar de gynaecologie afdeling zodat ze weeenopwekkers konden geven die dan het laatste zetje zouden geven. Ze moesten alleen nog even een infuus prikken waar ze halverwege mee moesten stoppen omdat hij opeens bedacht “nu kom ik”. 

Ondanks de zware bevalling maakten we het allebei goed en mochten we 2 uur later naar huis. We wisten alleen niet in wat voor rollercoaster we terecht zouden komen een week later, waar ik in de volgende blogs verder op in ga.