Onverwachts snel bevallen...

Wat was je welkom, ons tweede meisje. Vrijdag op zaterdag nacht begonnen de weeën. Prima te doen, tussendoor slapen lukte zelfs nog. 's Morgens leek het minder te worden en zei mijn man: 'Ga even douchen. Wie weet.' 

Nou, na het douchen was er helemaal geen wee meer. We gingen rustig met ons 2 jarige dochtertje ontbijten toen ik af en toe een steek kreeg. Toen heb ik toch maar de verloskundige gebeld. Die zou rond 12 uur komen kijken. Daar was ze, na een inwendig onderzoek bleek ik 3 cm ontsluiting te hebben. Ze ging mijn vliezen breken, in de hoop dat de bevalling door ging zetten. 

Ook gaf ze aan dat we de oppas moesten bellen voor ons meisje, waarop ik antwoordde dat ze thuis bleef. Ik voelde me altijd al schuldig als ik haar weg moest brengen en voor mijn gevoel was het: zusje erbij, zus eruit.  Dat sloeg natuurlijk helemaal nergens op. Na aandringen heeft mijn man mijn ouders gebeld en die kwamen ons dochtertje halen. Eerst heeft ze haar middagslaapje nog bij ons gedaan en rond half 3 waren mijn ouders er. Lachend stonden we nog bij de voordeur, een kus van paps en mama, die me sterkte wensten en zeiden: 'We gaan lekker een middagje uit met de oudste.' 

De verloskundige zou rond 4 uur terug komen. Mijn ouders waren net op tijd weg, want er kwam ineens een weeënstorm. Mijn man belde gelijk de verloskundige die er ook direct aankwam. Zo, 8 cm ontsluiting. De kraamzorg werd gebeld en was er vrij snel. De weeën waren heftig, ik ving ze staand op. Al scheldend op de kraamzorg, verloskundige en mijn man, die voor mijn gevoel toe keken naar andermans pijn. Dat sloeg nergens op, want ze hielpen me super. 

Rond 16.15 leken mijn weeën weg te zakken en om 16.30 was er dan ook geen enkele wee meer, maar wel 9  cm ontsluiting. Waar ik al bang voor was gebeurde. De verloskundige zei dat we alles gingen inpakken en naar het ziekenhiis gingen! 'Nee', riep ik, met allerlei scheldwoorden er achteraan. Dan moet je eerst aan een CTG en aan het infuus voor weeënopwekkers. Maar helaas. Daar stonden we om 17.00 uur met alles ingepakt en jassen aan. Ineens moest ik nog naar de wc. Poepen dacht ik, ik vloog naar boven, met de hele kudde achter me aan, zij hadden al gauw door wat er gebeurde. 

Ik zat op de wc, niks geen poepen, er volgde een oergeluid. 'Je bent aan het persen', riep de verloskundige. De jassen werden uitgegooid en naar mijn bed mocht ik niet meer. Daar zat ik, op mn knieën voor de wc in de badkamer. Na 20 minuten persen was ze daar! Ons prachtige dochtertje. Ik kreeg dikke zoenen en felicitaties, maar ik kon niet bevatten dat ik toch ineens nog was bevallen. Ik vond het ook erg fijn dat mijn man ons dochtertje overnam. Ik had nauwelijks gevoel bij dit kleine meisje...

Hoe het verder ging, lees je in mijn volgende blog.