Ons gezin van 5

Inmiddels is het alweer een week geleden dat onze zoon Abel is geboren. Nu zijn we een gelukkig gezin van 5 ♡.

Alles begint eindelijk wat te wennen. Het zoeken is er nog steeds, maar Aaron en Adam zijn inmiddels gewend aan een baby in huis, en het uitzoeken met een pasgeborene is ook alweer praktisch verleden tijd. Na twee kinderen raak je gewend aan de fijne kneepjes.

Af en toe overvalt me dan ineens de gedachte dat we compleet zijn. Ons gezin is compleet, en dat voelt heerlijk. Ik heb mijn mannen om me heen en ik voel me rijk. Dan komt toch ook de andere kant. Deze laatste zwangerschap is zo goed gegaan, zo vlekkeloos eigenlijk, dat ik ineens bedenk dat dit ook de laatste keer was voor het getrappel in mijn buik. Geen geduw meer, niet meer het 'onder onsje' waar niemand anders iets van meekrijgt. Tijdens mijn zwangerschap heb ik echt wel eens gedacht of ik dit zou missen, en ik dacht toen nog dat dit niet het geval zou zijn. Zo rationeel als ik ben, dacht ik bij mezelf: "Het is goed zo, je sluit een hoofdstuk af op een prettige manier. Het is prettig en het is afgesloten."

Dat het afgesloten is, voelt alleen af en toe iets minder prettig ineens...