NIVEA

Het is 2:30 uur nu ik deze blog schrijf. Ik kom net terug van een trouwfeest van een collega. Van te voren wist ik niet hoe lang ik het zou volhouden omdat ik in vorige situaties niet wist wat ik met mezelf aan moest in grotere groepen. Toch wilde ik even gaan en kijken hoe het ging. In het begin kon ik lastig mijn draai vinden en liet de muziek maar gewoon op me af komen. De kinderen van het getrouwde stel waren er ook. Zij werden eerder opgehaald, en bij het weggaan werd een liedje gezongen die hun zoontje had aangevraagd. Even stonden ze met z'n 4en in het middelpunt van de belangstelling, het was een ontzettend mooi en liefdevol moment, en daar ging ik weer. Even realiseerde ik me dat ik, wij, nooit zo met onze Vigo zouden staan. Snel droogde ik m'n tranen weg en hoopte dat niemand ze gezien had, vandaag ging het even niet om mijn verdriet... Ik kon mezelf herpakken en hoe verder de avond vorderde (en hoe meer alcohol er bij iedereen in zat.. ik zelf was de bob) hoe gezelliger het werd.. Ik heb een ontzettend leuke avond gehad maar in m'n achterhoofd met steeds de gedachte:  wat zullen mensen wel niet denken; "ze kan niet werken maar wel hier feesten".. En dan denk ik aan de woorden van de psycholoog: NIVEA, Niet Invullen Voor Een Ander.. Ik heb een leuke avond gehad en dat is oké.