Na 4 jaar opnieuw zwanger van ons laatste avontuur

Waar begin ik...

Het is nogal een tijd geleden dat ik hier geblogd heb, ik merkte dat ik deze ronde met alle ontwikkelingen omtrent zwanger worden meer had aan afstand van forums etc.

Mijn laatste blog beschrijft nog dat mijn jongste dochter Dani 5 dagen maanden oud was... Jeetje je bent nu een hele pittige (wel leuk pittig) 4 jarige naar de basisschool gaande kleuter! En je zus Jill start na de zomervakantie op de middelbare school HAVO /VWO (enormmmm trots)...

Twee hele andere fases maar toch ook wel leuk vinden wij. En ondertussen ben ik na 1 missed abortion met 8 weken en 1 miskraam met een ellenlange nasleep en verdenking bbz een soort van spontaan zwanger geraakt..

Hoe kan dat? Semi spontaan? Ik leg het jullie uit... Na talloze IUI's waar ik dus helaas 2x zwanger van werd en wat geen goede afloop had, hebben we samen besloten na zeer positieve verhalen over te stappen naar Gent in België. De weg daar naar toe duurde zeker een paar maanden ivm wachttijd maar ook door allerlei onderzoeken die ze daar uitvoeren waar Nederland vinden wij in achterloopt. Hieruit kwam naar voren dat ik een auto immuunziekte heb genaamd APS (heel lastig woord om volledig te typen) betreft in ieder geval je stolling waarde in je bloed en afstoting van bijvoorbeeld een vruchtje...

Er werd besloten om te starten met IVF iets wat ik heel lang heb tegengehouden meer uit angst en onwetendheid en een onderbuikgevoel die uiteindelijk ook waar bleek te zijn. Zelf heb ik altijd gedacht dat ik waarschijnlijk weinig eitjes zou aanmaken met ivf en de eerste ronde was dit ook het geval in combinatie met een bloedbeeld waarin duidelijk werd dat ik geen verse terugplaatsing zou krijgen, teleurgesteld... De ronde werd afgebroken.

Tweede ronde met een andere medicatie leek goed te gaan, ik maakte zo'n 8 eitjes en ineens veranderde opnieuw mijn bloedresultaten en werd er opnieuw besloten de ronde af te breken terwijl er 5 hele mooie grote eitjes waren. Mijn man en ik waren inmiddels wel gesloopt want ivf houdt emotioneel en lichamelijk voor ons wel meer in dan IUI. En natuurlijk 45 min naar Gent (als je geluk had) en het geregel rondom thuis en het werk begon ons op te breken... Ik heb toen ook gevraagd om een escape IUI maar de arts zei dat dit weggesmeten moeite zou zijn ook omdat het bloed aangaf dat de eitjes niet goed zouden zijn van kwaliteit... Tevens kregen wij te horen dat ik nu 3 maanden rust moest houden en toch proberen nog wat kilootjes af te vallen... Tja... Behoorlijk geïrriteerd zijn we naar huis gereden en mijn man zei al van nou ik ga even nadenken wat ik nu wil en we besloten sowieso zelf gebruik te maken van deze 5 eitjes wat de uitkomst ook zou zijn!

Never ever had ik gedacht 2 weken later een positieve test in handen te hebben... En toen het slopende toeleven naar de echo toe... De arts was zeer zeer verbaasd dat wij zwanger waren geraakt maar inmiddels ben ik bijna 35 weken zwanger van een knul dit keer... Man wat een geluk!

We kregen wel meteen toen de test positief was prednisolon tot de 12 weken en fraxiparine en ik slikte al een aantal weken aspirine.. Inmiddels gebruik ik nog steeds de aspirine en de fragmin en of het nou deze cocktail van medicatie is geweest of het totaal even loslaten van alles dat weet geen mens...

Ik weet wel dat ik zeer veel geluk heb gehad en dat ons dit nog mag gebeuren ben ik echt heel dankbaar voor! En stiekem vind ik een jongen echt heel leuk het had me werkelijk niks uitgemaakt maar toch hé ik heb gewoon een slurfje gemaakt!

De zwangerschap verloopt niet helemaal toppie, ben zwangerschaps diabeet en hoge bloeddruk begint weer te komen nu plus mijn nierfunctie is gestegen wat kan duiden op pre eclampsie , gisteren ivm minder leven in het ziekenhuis geweest en ze willen de kleine met 37 weken gaan halen.

Dus ik verwacht dat mijn volgende blog er eentje gaat zijn waarin ik jullie voorstel aan onze laatste baby die er gaat komen :-)

Liefs Annemarie