Mijn 3e bevalling met een andere wending.

Het is maandag 22 februari. Ik ben vandaag 40 weken zwanger. Om 11.05 uur heb ik dan eindelijk een afspraak staan bij de verloskundige om te strippen. Met goede hoop en gezonde spanningen ga ik, samen met mijn man, naar de verloskundige. Tijdens het strippen verteld ze mij dat ik al op 3/4 cm zit en dat dit wel eens 'het duwtje in de rug kan zijn'. Op de terugweg gaan wij nog even langs de bakker om broodjes te halen. Thuis wacht mijn vader met mijn 2 andere dochters. In de auto lijkt het alsof ik al wat voel. Maar is dit wel echt zo...of zit dit toch in mijn hoofd?

Na de lunch beginnen de krampjes toch wat door te zetten, maar het is nog goed te doen. Tussendoor kan ik nog even snel het huis opruimen, want stel je voor.. Aan het einde van de middag heb ik mijn ouders opgebeld of mijn andere 2 dochters alvast daarheen mogen, omdat de krampen steeds verder vorderen. 

Tegen 18.15 uur heb ik contact met de verloskundige. Ze geeft aan dat ze er zo aankomt om te zien of het strippen van die ochtend zin heeft gehad. 

Om 19 uur is ze er en zit ik op 5/6 cm ontsluiting. Yes, de bevalling is officieël begonnen. Nu beginnen toch de zenuwen toch te komen. "Wat gaat het geslacht zijn?", "Gaat de bevalling wel goed?", "Het is mijn eerste thuisbevalling, sta ik nog steeds achter deze keuze?". 

De krampen volgens steeds dichter op elkaar en ook de pijn wordt met de weeën erger. Ik besluit om, net als de 2 vorige, onder de warme douche te gaan staan. 

Om de zoveel tijd komt de verloskundige even checken hoe het gaat. Om 21.15 uur vraagt ze mij om even uit de douche te komen om te kijken of ook de ontsluiting vorderde. Op bed komen was echt een drama. De weeën kwamen zo snel achter elkaar en liggend kon ik ze slecht opvangen. Ik bleek nog steeds op 6 cm te zitten. Op dit moment ben ik toch wel teleurgesteld...Snel stap ik weer onder de douche. Tegen 22.30 uur vraagt ze mij nogmaals op bed te komen liggen om de ontsluiting te meten. Ze keek mij met een verbaast gezicht aan en zei: "Je zit nog steeds op 6 cm, dit kan niet. Je hebt zoveel pijn en de weeën komen bijna non-stop. Ik ga het ziekenhuis bellen dat wij eraan komen!". 

Op bed kan ik mijn draai niet vinden. IK WIL ERAF! Ik echt niet liggen, laat staan 10/15 minuten in de auto! Ik begin te huilen, "ik kan niet meer!" 

Mijn man pakt snel de vlugtas en de maxi-cosi. Ik strompel naar benenen, met elke 3 trappen een pauze. Hij pakt de autosleutels en rijd de auto voor de voordeur. Onder begeleiding van de verloskundige en kraamhulp strompel ik naar de auto. Om 22.40 uur bellen wij mijn zus vanuit de auto dat wij onderweg zijn richting het ziekenhuis. Wat een hel is het in de auto! Het was ongeveer op de helft dat ik tegen mijn partner zei: Hé, dit gevoel komt mij bekent voor...het lijken de persweeën wel! "JIJ GAAT NU NIET IN DE AUTO BEVALLEN! IK HEB DIE NET VANMIDDAG STOFGEZOGEN! Hij gaat steeds sneller rijden. "Wij zijn er bijna, nog even volhouden!" De persweeën kwamen steeds meer en het gevoel dat ik ging bevallen in de auto...

Wij rijden de parkeerplaats van SEH op en mijn parkeert de auto voor de ingang en springt de auto uit om de spullen voor de baby te pakken. Ik schreeuw op dat moment naar hem: DE BABY KOMT! DE BABY KOMT NUUUUU! Op dat moment voel ik dat het hoofdje al geboren is en dat de autodeur met een gang open wordt gedaan door de verloskundige. Ze trekt mij uit de auto en zegt dat ik in de rolstoel moet gaan zitten. Ik zeg tegen haar dat ik alleen kan blijven staan. 'Het hoofdje is er al uit, ik kan niet meer lopen en niet meer zitten! (Ondertussen klopt mijn man op de deuren van de SEH dat ze open moeten maken en moeten komen helpen!). Op dat moment leek het erop dat de baby buiten geboren ging worden en de verloskundige begon wat in paniek te raken, samen met mij! De deuren gingen open en met een arm op haar nek probeerde ze mij naar binnen te trekken. 

In die tussentijd voelde ik de baby steeds meer naar buiten komen. De verpleging kwamen eraan gerend met een bed waar ik op werd gelegd. Terwijl ik naar de eerste kamer van die gang werd gereden trek/scheur ik mijn netbroekje open.....wij zijn net de deurpost van de kamer voorbij gereden en daar werd ons prachtige 3e meisje om 22.50 uur geboren.