Loslaten!

Loslaten!

Het is echt zover en nog zonder tranen kan ik dit opschrijven. De borstvoeding is voorbij, voor altijd, slik, voel de tranen achter mijn ogen branden. Ik zag er tegenop en het liefst ren ik naar boven om haar toch weer aan de borst te leggen, maar het is goed zo. Over een week wordt ons kleine meisje 1 jaar. En ik ben een bikkel-mama, ik heb overwonnen, ik heb losgelaten!

Borstvoeding Het begin, je eerste kind wordt geboren en met alle voorbereidingen die er op dat moment waren begin je aan borstvoeding. 4 weken, ja zo lang heeft het geduurd voordat het echt goed ging, dat we een team werden, die kleine hummel en ik. Borstkloven, ontstekingen, slechte aanlegtechnieken, korstjes die weer openbraken en bloed gaven, pijnlijke tepels, stuwing, tepelhoedjes, heeeeel veel kolven om de productie op gang te krijgen en te houden, wakker kietelen van je baby omdat hij suffig was van de hittegolf (35 graden in juli 2006!) en dat dus ook niet mee werkte. En toch ben ik doorgegaan, omdat mijn moederhart mij niet in de steek liet en de komst van de lactatiekundige het laatste beetje hulp was dat ik toen nodig had. Zij liet mij inzien dat het kon, ik overwon en het was fantastisch, ik heb genoten! 10,5 maand heb ik onze oudste zoon gevoed. Met heel veel plezier!

Kolven op het werk Kolven op het werk, ook een bijzondere ervaring als je borstvoeding geeft. Voor velen nog steeds moeilijk, ontoegankelijk, lastig, eng of gewoon niet genoeg ondersteund.

Ook bij mijn eerste ervaring met kolven op het werk ging het lastig. Met humor zoals "ik ben even golfen" kreeg ik collega's aan het lachen en werd er ook niet geheel gek op gereageerd. En ach, de directeur destijds was wat wereldvreemd, toen ik hem vroeg waar ik kon kolven gaf hij aan, "wat jij wilt, als je het zelf maar regelt!".

Zoals ik ben, ik laat mij niet uit het veld slaan, ben ik een kamer ingestapt met een paar witte A4tjes onder de arm en ben rustig het glas gaan afplakken om zo een rustige 'ruimte om te kolven' te maken. Ik deed het graag, mijn kind moest gewoon eten hebben.

Dankzij die hormonale gevoelens en het 'gewoon durven te doen' (bedankt pap en mam voor die wijze les!) is het mij gelukt, elke dag weer en bijna een jaar lang!

Herhaling Ook onze tweede zoon heb ik met liefde 11 maanden gevoed. Die eerste dagen moet je dan gewoon vergeten (die borsten denken echt niet, ohhh kom maar op hoor, ik weet nog wel hoe het werkt, dus die 'eerste dagen pijn' neem je voor lief), maar daarna was het feestje.

Alles wat je weer aan borstvoeding kan geven aan je kind is een overweldigend gevoel van trots, gezelligheid, warmte, genieten van het hormoon dat mij ook even tot rust bracht (hoor mijn vriend nu denken, dat zou fijn zijn als je dat stukje hormoon kan houden) en dat jij de eerste 6 maanden je kind zelf kan laten groeien door borstvoeding, geweldig toch.

Afscheid Met pijn in mijn hart schrijf ik deze woorden....laatste keer......natuurlijk weet je dat er een eind aan komt (en dat is ook fijn, je lijf weer van jezelf), maar dat is het niet alleen. Het is ook een feit dat er nooit meer een baby gaat groeien in mijn buik, nooit meer dat allermooiste gevoel, de geboorte van je baby en dat het bij je wordt gelegd. Ingewikkeld in dekentjes, zachtjes dat kreunende geluid van een teken van leven en met die grote ogen de wijde wereld inkijkt.

Ik herinner het mij als de dag van gisteren, maar toch is het volgende week zaterdag 25 februari a.s. toch echt zover.....dan wordt onze kleine meisje 1 jaar! En om niet op haar verjaardag in tranen uit te barsten terwijl ik haar prachtige Barbie-prinsessentaart sta aan te snijden, heb ik haar dit weekend voor de laatste keer laten mama-tanken.

En nu is het loslaten. Geen baby's meer, nooit meer die eerste aanraking met borstvoeding, je vriendinnen bellen hoe zij het allemaal doen met een baby, nooit meer dat kleine hoopje mens op je borst, maar vanaf nu vanuit mijn tenen tot aan de top van mijn hoofd genieten van alles wat er gaat komen. Intens genieten, ja dat doe ik.

Haar eerste stapjes, haar woordjes, hoe zal zij zich als mensje ontwikkelen, ik kijk er weer naar uit. En als ik even de baby tijd weer wil omarmen, open ik de Zwitsal flesjes (want die blijf ik gewoon gebruiken!) en ruik ik weer baby.

Mijn "inzet voor borstvoeding", ik vergeet het nooit meer, het was af en toe enorm bikkelen, maar het was ook heel bijzonder. En naast al deze mooie herinneringen heb ik als dank van mijn vriend (die mij altijd weer steunde, dag en nacht en jaren lang) een prachtige ring gekregen.

Jij ook bedankt lieverd voor al je support en geduld, want ik kan je zeggen, een vrouw ruim 6 jaar lang met zwangerschaps/bevallings/borstvoedingshormonen, dat is niet niks!!

Mijn omgeving weet inmiddels dat ik te allen tijde klaar sta voor vrouwen die borstvoeding (gaan/willen) geven. Collega's, vrienden, buren, wie dan ook, ik help ze graag. Daar ga ik mee door.

En ook al lopen de tranen nu wel over mijn gezicht, ik ben een bikkel-mama, ik heb overwonnen, ik heb losgelaten!

'Incipit vita nova'

 

Leuk om mijn 'inzet voor borstvoeding' te volgen? 'Praktische ervaringen en tips & tricks in alles gerelateerd aan borstvoeding?'

Kijk dan op www.inzetvoorborstvoeding.wordpress.com

Twitter:      @ArnhemSimone

Facebook: https://www.facebook.com/InzetVoorBorstvoeding