Klein babymeisje wordt groot

Aanstaande zondag is Donna alweer 6 maanden. Een half jaar, de helft van 365 dagen. 

Van elk moment geniet ik even veel en oprecht. Het is een ongekende zegen om Donna elke dag te mogen omarmen en haar de liefde te geven die ik in mij heb. Sommige dingen worden vanzelfsprekend en bij andere dingen sta ik bewuster stil. Wil bij alles wel heel bewust stil staan, maar daar is simpelweg de tijd niet voor. De tijd vliegt voorbij.

Het echte baby zijn is er nu wel af. Donna is een centrifuge geworden. Zodra we haar neerleggen draait ze zich om van links naar rechts en van rechts naar links, van de buik naar de rug en van de rug naar de buik. Door het enorme centrifuge gedrag raakt te met haar poppige voetjes verstrengeld in de sterrenslinger in de box maar weet ze er net zo makkelijk ook weer uit te krijgen. 
De lachsalvo's, vrolijke krijsen, hysterische 'help dan mama' krijs, schateringen en brabbels zijn niet meer weg te denken. 

Op haar eigen manier en tempo is Donna zich aan het ontwikkelen van newborn baby naar grote meisjesbaby. Alles neemt ze heel bewust in zich op en als je het over haar hebt kijkt ze je met haar grote ogen aan van 'ik weet wel dat je het over mij hebt'. Haar armpjes krult ze nu om onze nek als je haar draagt, haar oogjes doorboren die van ons en haar oren luisteren aandachtig naar verhaaltjes. Alle indrukken en ontdekkingen zijn elke dag weer een enorme aanslag op die kleine hersentjes, aan het eind van de dag zo rond de klok van 19.00/ 19.30 uur gaat ze dan ook zonder mokken naar dromenland. 

Nu het eindelijk echt zomer in Nederland is, brengen we veel tijd in de tuin door. Ook Donna geniet hier zichtbaar van. Ruimte en niet de beperking van een box. Op haar buik oefent ze zich suf maar neemt ook de tijd om te relaxen, om zich heen te kijken en te trappelen met haar voetjes. Diezelfde voetjes met bijbehorende beentjes doen inmiddels dagelijks nieuwe pogingen om van de ene plek naar de andere te komen. Echt lukken wilt dat nog niet maar ronddraaien om haar as en een paar millimeter voor- en achteruit gaat heel goed. 

Wat doet ze nog meer? Heel veel! Een groot fan van groente en fruit. Elke dag een vers gemaakt bakje, helemaal op. Haar handjes grijpen alles wat binnen handbereik is. Vooral met de iPhone en Macbook is het oppassen. De wieg van de kinderwagen is ingeruild voor het zitgedeelte. De wieg om in te slapen is ingeruild voor het ledikant. Het grote mensenbad is haar domein. Watertrappelen hoort daarbij. Voetjes en teentjes zijn interessant. Linkervoetje, rechtervoetje, beide voetjes tegelijk en steeds een stapje dichterbij het mondje. 

Ondertussen tikt de tijd verder. Nog als de dag van gister kan ik dat gevoel boven halen dat Donna direct na de geboorte bij mij werd gelegd. De eerste week met haar was onbeschrijfelijk magisch. De ondoorgrondelijke liefde tussen ons, haar kleine tere onafhankelijke lijfje vertrouwend op mij. Haar eerste gewenningen aan en in de echte wereld. Elk plooitje, elk nageltje, elk vezeltje. Elke adem die haar buikje op en neer deed bewegen, elke oncontroleerbare beweging met de armpjes, elke neustrilling. Alles observeerde ik zeer aandachtig. Zo zacht en puur.

Als de dag van gister en toch bijna alweer 6 maanden...