Huilbaby een jaar later

Iets meer als een jaar geleden schreef ik een blog waar ik ontzettend veel reacties op kreeg. Ik gaf eerlijk toe dat ik een huilbaby had. We zijn nu dus al weer een jaar verder en ik dacht ik zal eens een update schrijven. Hoe gaat het nu met mijn kleine meisje?

Nou een huilbaby is ze niet meer, de meeste tijd is ze een vrolijke, ondernemende dreumes. Maar er zijn van die dagen dat het weer even voelt als toen, dat niks goed is en ze het liefst de hele tijd rondgedragen wordt. Aan alles merk ik toch wel dat de begin tijd een heel ander kindje gevormd heeft als onze oudste dochter. 

Natuurlijk weet ik ook wel dat geen twee kinderen dezelfde zijn, maar soms is het nog best zwaar. Het is eigenlijk heel simpel staat ze vrolijk op, dan wordt een goede en ontspannen dag, begint de dag met huilen dan zal ze dat ook de rest van de dag blijven doen. 

Ook onze band is heel anders, wij voelen elkaar precies aan en ook dat werkt ons soms tegen. Want zit ik een dag niet lekker in mijn vel zal zij daar ook last van hebben. Waar ik het ook aan merk is als ik bijvoorbeeld sta te koken en mijn man is ook gewoon thuis dan zal ze continu naar mij toe komen kruipen. Ze is een echt mama kindje. Ook een wisseling zoals nu naar zomertijd verloopt voor haar heel moeilijk. Deze hele week ligt ze al overhoop en wil ze 's ochtends haar bed haast niet uit en er 's avonds niet in. 

Maar buiten dat ben ik super trots op mijn kleine meisje, elk klein gebaartje dat ze leert, elke knuffel en lach die ik krijg zorgen ervoor dat ik alle mindere dagen als sneeuw voor de zon zie verdwijnen. En stiekem is het natuurlijk soms ook best leuk als je kindje zo graag bij je is!