Heupdysplasie

Een kleine twee weekjes geleden waren we voor een routine controle bij het CB. Tijdens het consult (wat verder geen bijzonderheden had ) gaf de verpleegkundige aan dat we een echo zouden kunnen laten maken van de heupjes van Elynn. Niet omdat ze verwachtten dat er een afwijking was, maar omdat Elynn een tijd in stuitligging heeft gelegen in mijn buik. ‘ wij voelen niks, zit vast wel goed, je hoeft niet te gaan maar het is meer dat het kan, voor de zekerheid’ 

Natuurlijk hebben wij gebruik gemaakt van deze routine check en diezelfde middag heb ik een afspraak gemaakt op de poli echografie. ( man wat ben ik blij dat we gegaan zijn!) 

Vandaag was de dag.. 

Geheel zorgeloos stapten mijn man Tim, zoontje Sam, en ik met onze baby Elynn het ziekenhuis binnen. 

Geheel uit het veld geslagen vol met vragen stapten we weer buiten...

HEUPDYSPLASIE. 

Aan de linkerheup ??

Huh? Hoe dan? Waarom? Waarom komen we hier nu pas achter? En nu? 

Het ‘en nu’ was eigenlijk al wel duidelijk. Als je kindje heupdysplasie heeft moet dit behandeld worden. Deze behandeling houdt in dat het kindje een spreidbroekje of gipsbroekje aangemeten krijgt ( afhankelijk van de ernst van de afwijking ) 

Ik heb meteen paniek! Ik ken een spreidbroekje alleen van verhalen en zie alleen maar beren op de weg. Past ze nog in de kinderwagen? In haar wieg? In haar kleren? Doet het zeer? Hoe verschoon ik haar? Hoe gaat ze het vinden? Hoe ga ik dit vinden? Kan ze straks normaal lopen? Kan ze hiermee leren rollen en kruipen?  Past ze in de kinderstoel? 

 Vragen vragen en nog meer vragen. ?

Morgen is de dag... 8.30 melden voor het aanmeten van DE spreidbroek. Of ik nou wil of niet. ( ja ik weet dat dit het beste is, maar toch, mijn hart doet zeer! Mijn kleine vrolijke meisje, zo sneu!!) 

Later meer! ??