Het loopt toch anders dan je verwacht; Ongevraagde adviezen

Heb jij van die dooddoeners en ongevraagde adviezen gehoord of gekregen in je zwangerschap of kraamtijd?

Ik denk bijna iedereen wel.
Eerlijk gezegd vond ik ze niet zo fijn........

Mijn zwangerschap is totaal anders verlopen dan ik van tevoren had kunnen bedenken. Ik had nog wel bedacht dat zwanger zijn met mijn hartafwijking wellicht zwaar zou zij. Dat mijn werk als voetreflextherapeut te zwaar zou worden en dat ik wellicht geen energie meer had voor de huishoudelijke taken etc.

Maar dat ik met met bijna 14 weken zwangerschap opgenomen zou worden in het ziekenhuis met een trombose op mijn mechanische hartklep, hierdoor een complicatie zou krijgen en maanden bij mijn moeder in de woonkamer zou wonen had ik heel eerlijk gezegd niet zien aankomen.

En dan hoorde ik nog: 'Geen enkele zwangerschap gaat zoals je hoopt/verwacht/wilt'.

Whut?! Sorry, maar die ging er bij mij niet in.

Zoveel concessies moeten doen, zo weinig wat wel door kon gaan. En als het doorging vaak op een aangepaste manier (lees hierover meer in een eerdere blog). 

Natuurlijk snap ik dat een zwangerschap niet te voorspellen is. Sterker nog ik had puur het zwanger zijn met veel meer klachten verwacht. Ik ben normaal snel misselijk en ging er vanuit dat ik in het eerste trimester wel boven de pot zou hangen, niet dus! 

Ik had geen last van mijn rug, ik kon mijn schoenen nog aandoen (of weer, want na de bloeding kon ik dat niet) en voelde me op het einde eigenlijk heel goed. Alleen die rusteloze benen hadden wel weg mogen blijven.

En dan de bevalling. Ook hier hoorde ik van alles over. Maar vooral dat het niet gaat zoals 'je leert in een cursus'. Sommige snapte ook niet dat we een cursus deden, want dat vergeet je toch als je bevalt en dan kreeg ik ook nog een geplande keizersnede (was de bedoeling natuurlijk). 

Al gingen we voor aanvang van de zwangerschap voor een ingeleide vaginale bevalling. Door de trombose was die optie van tafel. Ook hier geen Plan A, geen plan B maar zelfs noodplan C omdat Joah prematuur kwam. 

Ik heb overigens heel veel aan mijn cursus Hypnobirthing gehad. En nog steeds, de technieken die je leert zijn op veel vlakken in het leven toe te passen.
Ik kon er goed de weeën mee opvangen (te goed, ze werden niet herkend als weeën, door mij niet en door de verpleging niet) en na een paar her operaties hielpen de technieken ook bij de toiletgang.

Mijn bevalling ging inderdaad niet zoals we hadden gehoopt en gepland. Verre van.
Ik was al een uitzondering dat mijn bevalling begon met het breken van de vliezen. Dat gebeurt maar bij ongeveer 10%

Maar 7% van de baby's wordt prematuur geboren, ook die hebben we 'in the pocket'. En nee dat hadden we niet verwacht of zien aankomen. Alle controles waren steeds goed, niks wees op een vroeg geboorte.

Ik kreeg wel zoals gepland een keizersnede, alleen niet met een ruggenprik, maar met algehele anesthesie en spoed. Ook niet helemaal zoals gehoopt, de bevalling van mijn kindje missen was mijn worst case scenario. Nog steeds vind ik dit een lastig iets. Ik ben dankbaar dat mijn man Jelle in de operatiekamer mocht zijn en dat hij bij Joah mocht blijven. Ik moest er niet aandenken dat Joah gelijk gescheiden zou worden van beide ouders.

Tja, en dan is daar de: 'Maar je weet waar je het voor doet' opmerking. 

Ehm, ja, ik ging onder narcose om zelf geen bloeding te krijgen in mijn ruggengraat waardoor ik zou blijven leven en Mama kan zijn voor Joah. Als je het zo ziet.......... 

Nee met die opmerking kon ik ook niet zoveel.

Zeker omdat er nog meer ellende kwam. 3 Nabloedingen, 3 heroperaties en bijna dood. Geloof me, dat deed ik NIET voor Joah!
Als ik mocht kiezen kon ik gewoon een Mama zijn voor Joah. Hem verzorgen en uren met hem buidelen.
Ook hier grote lof voor Papa die schipperde tussen kind verzorgen en zijn vrouw in puin.

'Maar je kindje doet het goed'
Nou godzijdank! Moet er niet aan denken dat hij ook niet lekker ging. Dan had hij me nog harder nodig en kon ik er niet voor hem zijn.
Mij hielp ook deze opmerking niet. Ja, het maakte het makkelijker om zelf in de prak te liggen, maar ik mis nog steeds de eerste weken van mijn zoontje.

Allemaal goed bedoelde opmerkingen.
Helaas wakkerden ze bij mij meer verdriet en pijn aan. 

Ik had meer gehad aan het benoemen van de situatie, gewoon dat het ff k*t is. Een arm om me heen, een schouder om op uit te huilen.

En toen waren we uit het ziekenhuis, het teken voor de omgeving 'dat het weer goed is'.
Was het maar zo'n feest. Dan begint het pas. Er komt rust, maar ook leren vertrouwen op het eigen lichaam en op Joah. Geen belletje meer waar ik op kan drukken als er iets is en dat er dan iemand komt. 

Mijn zwangerschap en kraamtijd waren geen roze wolk. Voor het besef en de verwerking daarvan is geen ruimte in de rollercoaster. Dat kan pas komen als de rollercoaster tot stilstand is en je bent uitgestapt.

Heel wat tranen zijn gelaten om alles wat ik heb meegemaakt. Hoe graag ik dingen anders had gezien.

En steeds meer verdwijnt dat naar de achtergrond. Ik heb nog EMDR gehad voor een nare ervaring van mijn opname. Ik krabbel weer op en de zon gaat steeds meer schijnen.

Bij het schrijven van deze blog vind ik het nog steeds lastig als mensen zeggen dat 'het nu weer goed is'. Voor mij is het nog steeds niet goed. Nog elke dag moet ik het doen met een been wat niet van mij voelt. En mogelijk de rest van mijn leven sensorisch schade houdt.
Een been waar ik het mee moet doen en me elke dag herinnert aan de bloeding in mijn zwangerschap.

Oja, ik hoorde ook dat weeën verschrikkelijk zijn en dat je ze herkent. Wanneer het een echte wee is, dan herken je dat.
Nou eh, ik niet. Ik vond het helemaal niet zoveel pijn doen, had ook dat veel erger verwacht. Het was maar even kort (minuutje) en dan weer weg voor een paar minuten. Langer geen pijn dan wel pijn, dat is toch veel beter dan 24/7 extreme bloedingspijn?
De weeënstorm die ik kreeg na het plaatsen van de katheter was wel minder prettig (zacht uitgedrukt).

Mijn ongevraagde adviezen voor een Mommy to Be zijn:

1. Laat geen katheter plaatsen wanneer je weeën hebt die je voelt en het ook later geplaatst kan worden.
2. Als je een cursus gaat volgen, kies er dan 1 die ook voor de geboortepartner is, goed uitlegt wat er gebeurt tijdens een bevalling en wat er nodig is voor een bevalling.
Waarom: Mijn man heeft al 2 zoons en de eerste bevalling was een horror bevalling. Na de cursus hypnobirthing zag hij in wat er mis was gegaan en vond dat best confronterend omdat het mogelijk voorkomen had kunnen worden als hij over de juiste kennis beschikte.
3. Laat geen interventies doen die niet nodig zijn. Maar laat wel interventies doen die je kunnen geruststellen.
Weet dat in het ziekenhuis controles gedaan worden aan het einde van een dienst (voor de overdracht) en na de overdracht doet je nieuwe verpleging hetzelfde (voor de eigen beeldvorming). Dan heb je 2x dezelfde interventie in een half uurtje tijdsbestek. Als jij of het kindje niet in gevaar zijn hoeft dit niet. Interventies alleen wanneer jij er oké mee bent of één van jullie in levensgevaar is.
4. Volg je gevoel!

Welke opmerking schoot bij jou het verkeerde keelgat in?