Dokter belt

Na thuiskomst gaat het goed met onze dochter. Ze knapt goed op, operatie wond geneest goed. Inname van de antibiotica gaat goed. Er lijkt niets aan de hand. De kinderarts zou vrijdag bellen met de uitslagen van het bloed en na controle van de opname. 

Op donderdag middag belt de kinderarts. ‘We hebben een afwijking gevonden in het bloed van u dochter en we weten niet goed wat dit betekend, we willen u graag morgen in het ziekenhuis zien.’ 

Arts legt uit dat er een bloedarmoede is en een te kort aan witte bloedcellen. Dit kan kort durend zijn door de ernstige infectie of het kan een andere oorzaak hebben. Hier moet onderzoek naar komen. Maar eerst weer bloedprikken morgen. 

Mijn man en ik gaan samen met onze dochter naar het ziekenhuis de volgende dag. Eerst prikken we nog bloed en hierna naar de arts. 

De arts legt uit dat er te weinig witte bloedcellen zijn en dat deze ook niet stijgen. Dit kan verschillende dingen betekenen. Het lichaam heeft iets meer tijd nodig om weer voldoende witte bloedcellen aan te maken. Of er is sprake van een andere aandoening. Er is sprake van een te kort aan neutrofiele en dit wordt neutropanie genoemd.

Het pus van het abces is een pneumokok waar kinderen tegen worden in geënt. Dit kan betekenen dat onze dochter onvoldoende gereageerd heeft op de rijksvacinaties. Ivm de ernst van de neutropenie wordt ook het Erasmus mc om hulp gevraagd. 

Er wordt ons nog uitleg gegeven over het ziektebeeld en we krijgen een zo geheten koorts protocol mee naar huis. Koorts betekend direct overleggen met de seh en onze dochter moet dan altijd komen. Dit is wel schrikken. Het klinkt best angstig. 

We zouden een week weggaan, de arts zegt ons dit zeker te doen. Maar wel even kijken waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis is en even het telefoonnummer opslaan in onze telefoons.