De kraamweek

De eerste 2 dagen zaten we echt op de roze wolk, op dag 2 kreeg ik wel al een beetje een onderbuikgevoel dat er iets niet helemaal goed was met ons mannetje en heb toen zelfs uitgesproken dat ik het gevoel had dat hij een hersenvliesontsteking had. Bij elke luierverschoning begon hij opeens te huilen, daar gingen gelijk mijn alarmbellen af, maar de kraamverzorgster geeft aan dat meer kindjes dat hebben en dat ik me geen zorgen hoef te maken. Ook is hij iets afgevallen, wat niet heel erg gek is aangezien elke baby dat de eerste dagen heeft maar toch voelt het niet goed. En ook de plas en poepluiers zijn niet zoals ze horen te zijn. Op dag 2 ben ik zelfs gekolfde melk gaan bijvoeden omdat ik wilde weten of hij wel genoeg binnenkreeg.

Als op dag 3 en 4 nog steeds de plas en poepluiers niet voller worden, hij nog steeds geen gram is aangekomen en steeds geler begint te zien geeft de verloskundige aan dat ik moet overstappen op kunstvoeding want in mijn borstvoeding zaten geen voedingsstoffen volgens haar, ik was het hier absoluut niet mee eens en heb niet naar de verloskundige geluisterd. 

Op dag 5 kwam een verloskundige in opleiding alleen bij ons langs, zij vond ons zoontje er goed uit zien en helemaal niet geel, ik kan je vertellen dat ik het altijd lastig vind om de gele kleur bij pasgeborene te zien maar bij mijn zoontje zag ik het overduidelijk, zo geel was hij. De kraamverzorgster die had ook niet meer zo’n goed gevoel omdat ons zoontje maar niet aankwam en die belde de verloskundige of ze toch even wilde komen om ons zoontje te checken, ze kreeg aan de telefoon het antwoord dat de verloskundige in opleiding ‘s ochtends al langs geweest was en het dus niet nodig was dat er nog iemand langs zou komen. 

Op dag 6 heeft de kraamverzorgster weer de verloskundige gebeld en heeft ze echt erop gedrongen dat iemand ons zoontje moest nakijken omdat ze het niet vertrouwde en weer werden de zorgen van mij en de kraamverzorgster weggewuifd. Bij de laatste nachtvoeding rond een uur of 4 had ons zoontje opeens koorts, met veel tegenzin kwam de verloskundige langs om hem na te kijken, nadat hij een tijdje in zijn romper gelegen had had hij weer een normale temperatuur dus ik had hem te warm aangekleed volgens haar.

Op dag 7, 4 uur na het voeden ‘s nachts weer zijn temperatuur gemeten en toen had hij weer koorts dus de verloskundige kwam weer langs, hij had die 4 uur alleen in een romper gelegen en op een veilige manier naast mij in bed. De verloskundige gaf aan dat hij 38,5 graden had omdat hij dus naast mij in bed lag waarvan ik wist dat dit niet de oorzaak was. Toen ‘s middags de kraamverzorgster langskwam en hem uit de box tilde begon hij het op een krijsen te zetten en de kraamverzorgster keek mij gelijk aan met een blik van dit is niet goed. Weer de verloskundige gebeld en nu met boos worden omdat er geluisterd moest worden heeft de verloskundige naar de kinderarts in het ziekenhuis gebeld, gelukkig wilde de kinderarts ons zoontje toch even zien. 

Het begin van het ziekenhuis verhaal begint in de volgende blog.