Borstvoeding & tepelpiercings gaan niet samen :(

Ik was nog jong (klinkt dramatisch he...) en totaal nog niet bezig met kinderen krijgen en (op)voeden. Wel had ik een grote interesse in tatoeages en daar hoorden toen ook wat piercings bij. Naast een navelpiercing heb ik ook in beide tepels een piercing laten zetten. Dat was een spannende en pijnlijke ingreep. Na een jaar of wat heb ik ze ook weer eruit laten halen. Niet echt iets voor mij.

Destijds zei de piercer dat ik nog steeds borstvoeding kon geven. Gelukkig is dat ook waar, maar hoe.. Door het zetten is helaas het weefsel beschadigd. Ik dacht dat de melk er aan 1 kant (de voorkant) uitkwam. Maar de tepel bestaat uit 'open weefsel' en daardoor komt de melk door verschillende kliertjes eruit. De kliertjes waren hier en daar verstopt en de melk moest een omweg zoeken om eruit te komen.

Toen ik bevallen was werd mijn kleintje binnen het uur aan de borst gelegd. Het was zo bijzonder dat dit kleine hummeltje al zo instinctief naar de tepel toe ging. Hoewel er nauwelijks colostrom uitkwam heeft die kleine er toch even aan gesabbeld en daarna heb ik de kolf erop gezet om het verder op gang te krijgen. Ik was zo'n moeder die zo lang als kon de borst wilde geven. Dus borstvoeding te leren geven en de kleine voldoende te geven was voor mij van groot belang. Ik was bij een lactatiekundige langs geweest voor een voorlichting en had er het een en ander over gelezen op het internet. Dat het echt zo is dat het even duurt voordat je het onder de knie krijgt had ik snel al door. Of zoals een vriendin zei; 'niemand heeft mij verteld hoe ingewikkeld borstvoeding geven is'. 

In de kraamweek was ik echt aan het rommelen. Verschillende houdingen (ik vond liggend het fijnst), zittend met verschillende armgrepen, op een stoel, op de bank, in bed etc etc. De kraamverzorgster hielp mij goed maar ik kreeg ook het idee dat zij dacht dat ik het wel begreep. Dat deed ik helaas niet helemaal. Mijn kindje dronk goed en lag er heerlijk en lief bij tijdens het drinken. Zijn lieve geluidjes die hij maakte tijdens het drinken hoor ik nog in gedachten en ontroeren mij nog steeds. Ik dacht op dat moment dat ik het goed deed. Wel was de linkerborst minder favoriet van beide. Hij viel in slaap omdat er minder uitkwam. Op de laatste dag van mijn kraamtijd, nadat ik afscheid had genomen van de kraamverzorgster en de verloskundige, kreeg ik koorts. Ook voelde ik een pijnlijk plekje op mijn linkerborst. Ik ging vroeg naar bed en had 38,3. Met een paracetamol maar naar bed en die kleine goed aanleggen. Onder de douche zou ik mijn borsten masseren. Maar helaas werd de koorts erger en erger. Middenin de nacht hebben we de verloskundige gebeld en is mijn vriend naar de huisartsenpost gereden voor antibiotica. Helaas zakte de koorts niet en de volgende dag ben ik opgenomen met 40,3 koorts. Het vreemde vond ik wel dat de koorts zo hoog was en de pijn best meeviel. Na 3 dagen mocht ik weer naar huis. Inmiddels was ik begonnen met afkolven. Zo raakte ik mijn melk kwijt en dat gaven we met een spuitje via een sonde-slangetje aan mijn zoon. Dat was met het doel hem nog niet aan de speen te laten wennen, ter verkoming van tepel/speenverwarring en het ontwikkelen van een voorkeur voor een speen. Wat een gedoe zeg! Allemaal spuitjes meegenomen, vullen met lauwe melk en dat dan geven aan die kleine. Veel melk liep ernaast. We zijn vrij snel over gestapt op voeden met de fles. Omdat ik antibiotica had gekregen, kregen we beide spruw. Dus ik wilde het tepelcontact voorlopig vermijden. Ook het kolven was af en toe een ramp. Zat ik even niet op te letten, liep er zo een dikke straal vanuit het schild naar beneden. Ik zat altijd met een handdoek op mijn schoot. Per etmaal kolfde ik minimaal 4 keer. Daarnaast moest die kleine iedere 3 a 4 uur drinken. Dus ik was dag en nacht bezig met voeden. Dat vond ik helemaal niet erg, want ik doe alles voor mijn kleintje. Maar moe werd ik er wel van. Moedeloos ook toen de productie met 6 weken terugliep. Gelukkig heb ik t/m 16 weken moedermelk kunnen geven, vanaf 6 weken dus gecombineerd met kunstvoeding. In deze periode heb ik ook weer een lactatiekundige gezien. Ze heeft ons heel goed geholpen. Zij zei ook dat de tepels beschadigd waren door de piercings en dat het geven van borstvoeding en de verzorging van de borsten 'wel wat aandacht vroeg'. We hebben geprobeerd weer terug te gaan naar de tepel maar de fles met speciale speen was een ramp om te geven en toen het terugliep heb ik mij er uiteindelijk maar bij neergelegd dat ik niet zo'n moeder was die de kleine een maand of 9 kon voeden. 

Dat een impulsieve en naieve 'jeugdzonde' je latere droom zo kan beinvloeden...