Beslissingen nemen..

Zondag 9 januari 2022:

Wij hebben afscheid moeten nemen van onze kleine lieve Sammerd. Naja echt afscheid nemen kan eigenlijk niet, mentaal dan. Sam zag er zo anders uit nu hij overleden was. Daarom vond ik het ook erg lastig om hem veel aan te raken. De leven was uit zijn lichaampje.. hij reageerde niet meer op je stem. Sam kon zo heerlijk spartelen met zijn beentjes en voetjes. Daarom noemde ik hem wiebelteentje. 

Alleen mijn moeder snapte dat ik het lastig vond om hem aan te raken en dat hij er eigelijk niet meer was. Ze zei dan dat ze dat zo sterk vond dat ik van het realistische ben en dat ze trots op mij was. 

Vanaf uur een of 3 tot 10:40 waren we met Sam bezig. Er werd gevraagd of ik hem wilde wassen. Dit wilde ik liever niet. Dus de lieve hoofdverpleegkundige die Sam had verzorgd wilde dit doen. Mijn moeder stond erbij en mijn zus maakte prachtige foto’s. Mijn vriend was met mijn schoonouders in een aparte kamer aan het wachten. Toen Sam gewassen en aangekleed lag heeft mijn zus nog wat foto’s gemaakt. Gelukkig had ik een mondkapjes op want mijn ogen zagen er niet uit.. helemaal volgejankt!! uiteindelijk naar huis gegaan. Wij reden mee met mijn schoonouders want die wonen net als ons in Woerden. 

Eenmaal thuis moesten we beslissen of Sam begraven of gecremeerd zou worden. Niet te geloven dat je daar al over na moest denken..

Naja begrip voor de situatie hadden we sowieso niet. Het voelde/voelt alsof we gestraft worden! Je gaat alles bedenken wat je ooit fout hebt gedaan en denken dat het daar aan ligt. Maar het zijn genoeg mensen die veel ergere dingen hebben gedaan, maar tot gezonde kindjes op de wereld hebben gezet. Sam was bij alle controles, echo’s en Nipt test gezond verklaart. 

Terug naar het besluit van de begrafenis of crematie Persoonlijk ben ik van het begraven omdat je een kusje mooi kunt aankleden en kunt bezoeken. Maar wij weten niet waar we over een paar jaar wonen. Het idee dat Sam in de warmte op zou gaan vond ik verschrikkelijk. Maar van zijn as kun je wel mooie dingen maken en blijven voor altijd bij je. Het gestoorde is dat een begrafenis even 1500 euro extra kost. Nja geld boeit dat even niet op z’n moment. Uiteindelijk hebben wij er toch voor gekozen om Sam te laten cremeren. Dan kunnen wij een mooie sieraad of tatoeage van hem laten maken. 

Een week later hebben we wij een herdenkingsbijeenkomst georganiseerd samen met mijn familie en mijn vriend zijn familie. Mijn moeder en zus hebben veel praktische zaken uit handen genomen, dus was erg lief en fijn! Ik had al een idee wat ik met foto’s en filmpjes wilde doen. Ik wilde foto’s vanaf mijn zwangerschap tot aan nu laten zien. Nja dit was lastiger dan wij dachten. Allebei een speech schrijven en voorlezen met onze eigen gekozen nummers. Mijn vriend kreeg weinig uit zijn handen wat ik heel goed begreep. Ik sliep zowat niet maar dwong mezelf te eten en zetten de knop om om alles gereed te maken voor de herdenkingsbijeenkomst. Je hebt maar 1 kans en die wilde ik goed besteden. Ik had liever geen kans gehad en een gezonde Sam in mijn armen. In een relatie steun je elkaar en ga je anders met je verdriet op. 15 januari 2022 nam deze dienst plaatst. 

Wij lazen allebei onze speech voor:

Ik sloot af met dag: liefste, knapste, mooiste en sterkte Sam. Wij houden zielsveel van jou! 🌹. Met deze woorden nam ik iedere dag opnieuw afscheid van jou in het WKZ. 

Het was een prachtige herdenkingsbijeenkomst.

Daarna doorgereden met een klein groepje naar het crematorium en nog een keer afscheid genomen van Sam. En hoe gek het ook klinkt, maar vooral lichamelijk. En daarna ging het leven weer door.. tenminste ik zit momenteel thuis. 

Word vervolgd..