Balans zoeken

M'n kleintje zal weldra een heel nieuwe wereld ontdekken. Ik zal zelf ook een heel nieuwe wereld ontdekken als mama zijnde. Wat een avontuur dit zal worden!

Nog enkele dagen voor de geplande keizersnede probeer ik zoveel mogelijk rust te nemen en 'afscheid' te nemen van het leven zoals ik het ken. Maar ik ben er zeker van dat met de komst van m'n kleintje dat er een heel nieuwe wereld zal opengaan en dat er zoveel liefde zal zijn.

Helaas denkt de vader mijn zoontje er anders over. Hij neemt het allemaal zo luchtig op. Hij denkt dat hechting niet belangrijk is voor zo'n kindje. Bizar van iemand die werkt in de zorg dat hij zoiets zegt. Hij wilt zo snel mogelijk richting een week/week regeling gaan. Ik vraag mij af of hij denkt in voordeel van zijn zoon of zichzelf. Een pasgeboren baby heeft structuur nodig en een veilige omgeving. En ik ben helemaal pro co-ouderschap, maar ik ben wel van mening dat zoiets opgebouwd moet worden. En zo hadden we het ook afgesproken. En nu ineens wilt hij het anders en spreekt hij over rechtbanken.

Niet bepaald de soort gesprekken die ik wil voeren vlak voor de bevalling. Zelfs daar kan hij mij niet even de rust geven na de afgelopen turbulente maanden..

Ook daar vind ik het moeilijk om mijn grenzen aan te geven en een balans te zoeken. Wanneer doe je goed voor je kleintje, de mensen rondom je maar vooral voor jezelf ?

Ik hoop dat de komst van m'n kleintje me rust kan geven, en dat ik na de bevalling beter kan aanvoelen wat wel of niet kan voor mij. Ik moet echt zelf nog leren loslaten en van mezelf afzetten Maar het zal een leerproces zijn, met vallen en opstaan. .

Maar voor nu, ik ga proberen alles even af te blokken en echt mijn rust te nemen voor mijn zoontje en ik. Want gelukkige moeder is gelukkig zoontje?