RS virus en opname nummer 5

Het begon allemaal bij Aiden, Aiden was ziek/koorts en hoestbuien waar ik van schrok, gelukkig is Aiden aardig stabiel en kon hij het af met zijn twee pufjes, helaas had die wel de andere drie kindjes aangestoken waaronder dus Joah, kan hij natuurlijk niks aan doen. 

Joah begon in het weekend en werd al snel flink benauwd, ik belde zaterdagochtend de dokterswacht en gelukkig mochten we komen, gecombineerd met hoge koorts en heel veel slijm... 

De huisarts op de dokterswacht beoordeelde al snel dat hij niet ziek genoeg was en dat hij misschien wel het RS virus had maar hij dronk zijn flessen nog. Die avond ben ik wederom weer naar de dokterswacht gegaan omdat ik Joah steeds benauwder vond en hij steeds meer intrekkingen had, ook wilde de koorts slecht dalen en dronk en at hij steeds minder. Deze huisarts schrok van zijn situatie en stuurde ons al snel door naar de kinderarts op de spoedeisende hulp. 

Op de SEH bleek dat ondanks zijn benauwdheid zijn saturatie ( zuurstof gehalte in het bloed) nog goed was, toch wilde kinderarts hem vernevelen en opnemen, hier was ik heel blij mee. 

Die nacht is Joah een aantal keer verneveld en had hij geen zuurstof nodig, zondag middag werden we weer naar huis gestuurd.. teleurgesteld maar vertrouwen in de kinderarts ging ik naar huis.

Maandag ochtend zag ik meteen al dat Joah nog meer verslechterde en dat hij steeds harder werkte met zijn ademhaling, ook wilde hij zijn fles niet en had hij 39.9 graden koorts, ik belde onze eigen huisarts en die zei kom om twee uur maar, ik zei dat duurt te lang maar er was echt geen plek meer, gefrustreerd belde ik de kinder polikliniek van het ziekenhuis en legde de situatie uit, ze zeiden kom maar snel naar het ziekenhuis, eenmaal daar aangekomen werden we gelijk door gestuurd naar de kinderafdeling en kwam Joah al snel weer aan de monitor, hier uit bleek dat zijn zuurstof nog acceptabel was maar hij was hard aan het werk

Joah was zo moe, ik had hem weg gelegd en hij ging lekker slapen, ik nam even rust en zag al snel aan de monitor dat hij begon te dippen in zijn saturatie, gelukkig zagen de verpleegkundigen dit ook en begonnen ze al snel over zuurstof, eerst hebben we hem laten slapen. 

Die avond werd het toch echt tijd voor zuurstof omdat zijn saturatie niet meer hoger werd dan 89/90 en zo begon ons zoveelste ziekenhuis avontuur....