Het taboe rondom een moeilijke bevalling doorbreken

“Het was… zwaar.”

Dat is meestal wat je antwoordt. Met een glimlach die niet helemaal echt is. Want je baby is gezond, dus je zou dankbaar moeten zijn, toch? Je zou niet moeten klagen. Je zou niet moeten treuren om iets wat ‘gewoon’ een bevalling was.

Maar wat als ik je vertel dat je wél mag treuren? Dat je wél mag zeggen dat het zwaar was, traumatisch zelfs?

De verhalen die we niet vertellen

In onze maatschappij horen we vooral de mooie verhalen. De bevalling die “zo snel ging”, de vrouw die “nauwelijks pijn had”, het kindje dat “er zo makkelijk uitgleed”. En dan zijn er die andere verhalen. Die we fluisteren, als we ze al vertellen.

De bevalling die 36 uur duurde.

De spoedkeizersnede waar je niet op voorbereid was.

Het moment dat je dacht: “Ik ga dit niet overleven.”

De verloskundige die niet luisterde naar wat je wilde.

Het gevoel dat je lichaam je in de steek liet.

Die enorme weeën storm die je overviel.

De weken erna waarin je niet naar je baby kon kijken zonder te denken aan die dag.

“Maar je baby is toch gezond?”

Ah, die zin. Die goedbedoelde zin die als een mes door je hart snijdt. Alsof jouw ervaring er niet toe doet zolang je baby maar oké is. Alsof jouw pijn, jouw trauma, jouw verdriet weggeveegd wordt door die ene ‘maar’.

Laat me dit heel duidelijk zeggen: je baby kan gezond zijn én jij mag nog steeds verdrietig zijn over hoe het ging. Dit kan en mag naast elkaar bestaan.

Het een sluit het ander niet uit. Jouw ervaring telt. Jouw gevoelens zijn geldig. Jouw verhaal verdient gehoord te worden.

Waarom we zwijgen

We zwijgen omdat we denken dat we ondankbaar zijn. We zwijgen omdat anderen ons vertellen dat we “blij moeten zijn”. We zwijgen omdat we bang zijn voor oordelen, voor de blik van “stel je niet zo aan”.

We zwijgen omdat we denken dat we de enige zijn die zich zo voelt.

Maar je bent niet de enige. O, wat ben je niet de enige.

De kracht van je verhaal delen

Weet je wat er gebeurt als je jouw verhaal deelt? Als je eerlijk bent over hoe het echt was? Dan herkennen andere vrouwen zich in jou. Dan voelen zij zich minder alleen. Dan doorbreek je het taboe dat zegt dat bevallingen altijd ‘mooi’ moeten zijn.

Jouw verhaal – hoe zwaar het ook is – kan een ander helpen. Het kan iemand laten zien dat wat zij voelt normaal is. Dat verdriet om een moeilijke bevalling geen zwakte is, maar menselijkheid.

Wat een moeilijke bevalling met je doet

Een traumatische bevalling raakt je op alle niveaus:

Fysiek: Je lichaam heeft iets meegemaakt wat het niet verwachtte. Het heeft tijd nodig om te herstellen, en dat gaat verder dan alleen de zichtbare wonden.

Emotioneel: Verdriet, boosheid, teleurstelling, angst – het is allemaal normaal. Je rouwt om de bevalling die je had gewild, om het gevoel van controle dat je kwijtraakte. Dit kan zich uiten in huilbuien, paniek, irritatie momenten. Je voelt je niet jezelf.

Mentaal: Je denkt er steeds aan terug. Je vraagt je af “wat als”. Je twijfelt aan jezelf, aan je lichaam, aan je keuzes. Je voelt je schuldig naar je kindje toe en het voelt alsof je faalt om alle gebieden.

Relationeel: Het kan je relatie met je partner beïnvloeden, met je baby, met je eigen lichaam. Je lontje kan korter zijn en het kan moeilijker zijn om te verbinden met de mensen om je heen.

Wanneer weet je dat je hulp nodig hebt?

Soms denken we dat we het wel alleen redden. Dat het vanzelf overgaat. Maar er zijn signalen die aangeven dat je professionele hulp kunt gebruiken:

Als je flashbacks krijgt naar je bevalling – die beelden die ineens terugkomen, alsof je er weer bent. Je hart dat gaat bonzen, je handen die gaan trillen.

Als je alles wilt vermijden wat met bevallen te maken heeft – je klikt weg bij een bevalling op tv, je gaat niet naar de kraamvisite bij een vriendin, je stopt de foto’s van je bevalling weg omdat je er niet naar kunt kijken.

Als je merkt dat je sinds de bevalling alert bent en een kort lontje hebt – je voelt je niet jezelf. Je schrikt van elk geluid, je bent sneller geïrriteerd, je voelt je constant gespannen.

Heb je deze gevoelens 6 weken na de bevalling nog steeds? Dan gaan ze niet vanzelf weg. Echt niet. En dat is geen zwakte van jou – dat is hoe trauma werkt.

Hulp zoeken is kracht, geen zwakte

Zoek hulp bij een bevallingsverwerkingsspecialist. Echt waar, het helpt. Ik zie het elke dag in mijn praktijk – vrouwen die maandenlang hebben geworsteld en eindelijk weer kunnen ademhalen na begeleiding.

Je hoeft dit niet alleen te dragen. Je hoeft niet te wachten tot het ‘vanzelf’ beter wordt. Je verdient hulp. Je verdient om je weer jezelf te voelen.

Heling begint met erkenning

Heling begint niet met “je moet er overheen komen” of “het is nu toch voorbij”. Heling begint met erkennen wat er gebeurd is. Met ruimte maken voor je verdriet. Met jezelf toestaan om te voelen wat je voelt.

Het begint met zeggen: “Mijn bevalling was traumatisch, en dat mag ik zo voelen.”

Je bent niet kapot

Soms, na een moeilijke bevalling, voel je je kapot. Alsof er iets in je gebroken is wat nooit meer heel wordt. Maar je bent niet kapot. Je bent gewond, ja. Je hebt iets meegemaakt wat je niet had verwacht. Maar je bent niet kapot.

Je bent een vrouw die iets ongelooflijk moeilijks heeft overleefd. Je bent een moeder die ondanks alles haar kindje veilig ter wereld heeft gebracht. Je bent sterker dan je denkt, ook al voel je je nu zwak.

Lees ook

De onuitgesproken angsten van aanstaande moeders – je bent niet de enige

Tot slot

Als jij een moeilijke bevalling hebt gehad, wil ik dat je dit weet: jouw verhaal telt. Jouw pijn is echt. Jouw verdriet is geldig. En je hoeft niet te doen alsof het allemaal ‘mooi’ was.

Het is oké om te zeggen dat het zwaar was. Het is oké om hulp te zoeken. Het is oké om tijd te nemen om te helen.

En als je er klaar voor bent, overweeg dan om je verhaal te delen. Niet omdat je moet, maar omdat het anderen kan helpen. Omdat het het taboe doorbreekt. Omdat het laat zien dat moeilijke bevallingen bestaan, en dat de vrouwen die ze meemaken gezien en gehoord verdienen te worden.

Je bent niet alleen. Je verhaal telt. En heling is mogelijk.