Voel jij je soms ook een kameleon in je nieuwe relatie?

Ze hebben eindelijk de stap gezet om los te komen. Ze hebben gekozen voor zichzelf. En dat is moedig. Maar wat vaak vergeten wordt, is dat het na die keuze niet ineens makkelijk wordt. Sterker nog: juist daarna begint vaak de echte strijd. Want hoe bouw je een nieuw leven op als je jarenlang hebt gehoord dat jij ‘te veel’ was? Of juist ‘niet genoeg’?Hoe vertrouw je op jezelf als iemand je systematisch heeft laten twijfelen aan je gevoel, je herinneringen, je gezond verstand?

Veel vrouwen die ik spreek zijn na een relatie met een narcist bang geworden. Niet alleen voor een nieuwe relatie met iemand anders — maar ook voor de relatie met zichzelf. En als er dan wél een nieuwe liefde in beeld komt, is de angst vaak overweldigend.

Want wat als het weer misgaat? Wat als jij weer ‘weggedaan’ wordt? Als je ooit bent verlaten, afgebroken of genegeerd door iemand die zei dat hij van je hield, kan het voelen alsof jij degene bent die alles moet doen om het dit keer wél te laten slagen. Dan ben je niet meer jezelf — maar een kameleon.

Je voelt haarfijn aan wat de ander nodig heeft, en je past je aan. Je houdt je emoties in. Je durft geen ruimte in te nemen. Je schuift je grenzen opzij. Alles om te zorgen dat hij maar blijft. En misschien voelt dat veilig — maar eigenlijk raak je daarmee jezelf opnieuw kwijt.

Ik zeg dit niet om je te veroordelen. Integendeel. Ik ken dit patroon. Het is geen karaktertrek. Het is een overlevingsstrategie. Een beschermingsmechanisme dat is ontstaan toen jij dag na dag, jaar na jaar jezelf moest wegcijferen om emotioneel te overleven.

Maar weet je wat ik vrouwen leer in mijn traject? Dat liefde niet betekent dat jij moet verdwijnen. Dat je in een gezonde relatie geen rol hoeft te spelen. Dat jouw stem, jouw emoties en jouw grenzen er wél toe doen.

Voel jij je soms ook een kameleon in je nieuwe relatie? Of durf je überhaupt geen nieuwe relatie aan te gaan, omdat je bang bent dat je weer jezelf verliest? Je bent niet de enige. En je hoeft je daar niet voor te schamen.

Hier zijn vijf dingen die je kunnen helpen:

1.⁠ ⁠Herken het patroon.

De eerste stap is bewustwording. Zie je jezelf steeds aanpassen, inslikken, invullen voor de ander? Sta daar dan even bij stil zonder oordeel. Dit is oud gedrag, geen nieuwe schuld.

2. Stel jezelf de vraag: “Wat wil ík?”

Niet: “Wat zou hij fijn vinden?” of “Hoe hou ik het gezellig?”
Maar: “Wat is mijn behoefte? Wat is mijn grens?”
Dat is oefenen, maar het is essentieel.

3. Wees eerlijk over je angst.

Angst voor afwijzing is menselijk. Benoem het — in je dagboek, in therapie of zelfs in je relatie. Kwetsbaarheid is geen zwakte, het is dapper.

4. Kies voor mensen die jou zien.

Niet alleen als zorgzame vrouw of sterke moeder, maar als volledig mens — met emoties, wonden én verlangens.

5. Herstel kost tijd.

Wees zacht voor jezelf. Gun jezelf een fase waarin je nog niet alles hoeft te kunnen. Je hoeft niet perfect te ‘daten’, of meteen een nieuwe relatie aan te kunnen. Eerst jij.

Je bent niet lastig. Je bent aan het leren hoe liefde zonder angst eruitziet. En dat leerproces verdient ruimte, geduld en veiligheid.

Wil je hierover doorpraten, herken je jezelf in dit verhaal, of ben je nog in de fase waarin je zelfs niet durft te hopen op een liefde die wél goed is?

Je bent niet alleen — en je hoeft dit niet alleen te dragen.
Liefs Ilona