Als je bidt en er gebeurt maar weinig – het verhaal van Ciska

Ze vertelde me dat ze telkens opnieuw in hetzelfde patroon valt: zodra iemand haar pijn raakt, bouwt ze een muur. Zo’n dikke, stevige muur. Om zichzelf te beschermen. Maar daardoor lijkt ze ook afstandelijk. En dan gebeurt er iets pijnlijks: instanties nemen haar niet serieus. Ze zien niet de kwetsbare vrouw achter die muur. Ze geloven haar verhaal niet.

“Waarom doet God niks?” vroeg ze zacht. “Ik bid… ik zoek Hem… maar het lijkt alsof Hij stil blijft. Ziet Hij mij wel?”

Die vraag raakte me diep. Het is een vraag die veel vrouwen stellen die uit een destructieve relatie komen. Je vecht, je overleeft, je probeert stappen te zetten. En dan voelt het alsof je het alleen moet doen.

Samen keken we naar wat er wél is. Hoe herstel soms begint in hele kleine dingen. In het feit dat ze bij mij zat. Dat ze hulp durfde te vragen. Dat ze haar tranen toeliet zonder zich te verontschuldigen. Dat ze begon te voelen.

We spraken over dat muurtje. Hoe het ooit hielp om te overleven, maar nu vooral belemmert – in het ontvangen van steun, van liefde, en misschien ook van geloof in een betere toekomst.

Er vloeiden tranen. Maar er kwam ook ruimte. Een diepe zucht. En een beetje hoop.

Soms begint heling niet met grote stappen, maar met één moment van eerlijkheid. Eén gesprek. Eén traan. En soms – juist als het stil is – gebeurt er binnenin het meest.

Herken jij jezelf in Ciska? Dan zijn deze stappen voor jou:

Schrijf het van je af
Neem een vel papier en schrijf alles op wat je voelt. Ongefilterd. Het helpt om je hoofd leeg te maken en inzicht te krijgen.

Kijk wat wél lukt
Je hoeft niet alles tegelijk te fixen. Wat is vandaag één ding dat je wél kunt doen? Misschien is het rust nemen. Of iemand bellen.

Laat de controle los
Je hoeft niet alles te begrijpen of op te lossen. Soms is het genoeg om even te zijn. Om te voelen wat je voelt, zonder oordeel.

Doorbreek het patroon
Merk je dat je je weer afsluit of terugtrekt? Probeer dan juist even open te blijven. Adem in. Zet een kleine stap in verbinding.

Geef jezelf tijd
Herstel is geen race. Het is een proces. En het feit dat je dit leest, betekent dat je al onderweg bent.

Weet: je bent niet alleen. Je bent niet gek. En je bent niet vergeten.

Je mag weer leren vertrouwen.

En je mag – hoe klein ook – weer leren stralen.

En als je daar hulp bij nodig hebt, ben je altijd welkom in mijn praktijk.

Liefs,
Ilona