Als instanties niet luisteren: de stille strijd van wanhopige moeders

Jeugdbescherming, jeugdzorg, wijkteams of de Raad voor de Kinderbescherming — stuk voor stuk organisaties met goede bedoelingen. Maar toch zie ik het keer op keer misgaan. Niet vanwege slechte intenties, maar omdat er één cruciale factor vaak wordt gemist: inzicht in destructieve patronen.

De ene ouder zet alles in op macht, controle of manipulatie. De andere ouder – meestal de moeder – probeert wanhopig te blijven communiceren, grenzen aan te geven en het kind op de eerste plek te houden. Maar als communicatie het enige middel blijft waar instanties op inzetten, wordt het een ongelijke strijd. Dan loopt die moeder op haar tenen. Ze is uitgeput. Want naast alle juridische procedures en e-mails vol kritiek of verdraaiingen, moet ze ook de kinderen opvangen. Kinderen die terugkomen met buikpijn, angstdromen, gedragsproblemen.

Een moeder vertelde me: “Ik voel me niet gehoord – niet door hem, maar vooral niet door de mensen die ertoe zouden moeten doen.”

En dat raakt me. Want soms zit ik op één dag tegenover drie verschillende moeders die alle drie dezelfde tranen huilen, dezelfde machteloosheid voelen en dezelfde strijd voeren. En dat hakt erin. Maar ik ben ook dankbaar. Omdat ik zie hoe mijn coaching hen wél helpt.

Dankzij mijn juridische achtergrond kan ik moeders uitleggen welke woorden wél werken in een mail naar jeugdzorg. Ik help ze in gesprekken met hulpverleners de juiste toon te vinden, zonder zichzelf te verliezen. We oefenen hoe je begrenst zonder dat het als “onwillig” wordt bestempeld.

Maar bovenal leer ik ze iets wat geen enkele instantie doet: hoe ze in deze storm toch stevig blijven staan, hoe ze hun geloof of waarden als fundament kunnen gebruiken, en hoe ze weer terug kunnen komen bij hun intuïtie. Want moeders weten vaak dondersgoed wat er speelt — ze krijgen alleen niet de ruimte om het te benoemen.

Wat kun je zelf doen als je in zo’n situatie zit?

Documenteer alles. Bewaar e-mails, maak notities van gesprekken, schrijf gedrag van je kind op na omgang. Feiten tellen, emoties worden vaak genegeerd.

Kies je woorden zorgvuldig. Laat emoties achterwege in contact met instanties. Blijf feitelijk en gericht op het belang van het kind.

Zorg voor jezelf. Je kunt er alleen voor je kind zijn als jij overeind blijft. Gun jezelf rustmomenten, steun en iemand die jou gelooft.

Laat je niet gek maken. Als jij voelt dat er iets niet klopt, luister dan naar dat gevoel. Je intuïtie is niet ‘overbezorgd’, het is wijsheid.

Wil je dat ik even met je meekijk?

Als coach én jurist kan ik je begeleiden. Tijdens een gratis kennismakingsgesprek van 20 minuten kijk ik met je mee naar jouw situatie en geef ik je direct 1 of 2 praktische tips waar je iets aan hebt.

Stuur me een privébericht via Instagram of ga naar mijn website om direct een gratis kennismaking aan te vragen.

Je hoeft dit niet alleen te doen. Ik ben er voor je.