Beeld: ZorgintensLIEF
ZorgintensLIEF: “Een school waar zorg, leren en liefde samenkomen”
Toen Félice vier werd, brak er een moment aan waar ik als moeder lang tegenaan had gehikt: de start op een speciale school. Niet de ‘gewone’ basisschool om de hoek. Geen rugzakje en broodtrommel naast buurkinderen in het lokaal. Maar een integraal kindcentrum, speciaal voor kinderen met een intensieve zorgvraag. En ook al wist ik diep vanbinnen dat dit de juiste plek voor haar zou zijn, het was tóch even slikken.
Je hebt als ouder altijd ergens de hoop dat het misschien toch ‘anders’ loopt. Dat het gewone pad misschien tóch begaanbaar is. En dan ineens sta je daar, op de eerste schooldag, op een plek waar onderwijs, zorg én therapie samenkomen. Een plek die voelt als een andere wereld.
Maar ik kan je zeggen: wat ben ik dankbaar dat deze wereld bestaat.
Félice bloeit op sinds ze hier zit. Ze zit in een klein klasje met zeven kindjes, een vaste juf en twee ondersteuners. Er is tijd. Er is aandacht. Er is ruimte om op haar tempo te leren. Ze krijgt hier niet alleen les, maar ook de zorg die ze nodig heeft én al haar therapieën: logopedie, fysiotherapie en ergotherapie en dit gewoon op school, als onderdeel van haar dag.
En het mooiste? Félice vindt school fantastisch. Echt waar
Voor ons als ouders is dat een enorme verlichting. Waar we voorheen elke week meerdere keren op en neer reden naar behandelingen of thuis bezoek kregen van therapeuten, is het nu allemaal geïntegreerd in haar schooltijd. Geen losse afspraken meer, geen rompslomp met planningen of oppas regelen. Gewoon: rust en ritme.
En het mooiste? Félice vindt school fantastisch. Echt waar. Ze lacht als ze ’s ochtends wordt opgehaald, is blij als ze thuiskomt, en geniet zichtbaar van de mensen om haar heen. De medewerkers zijn betrokken, liefdevol en kundig. De faciliteiten zijn erop ingericht dat elk kind kan meedoen op zijn of haar eigen manier. Als ouder wens je niets liever.
Maar eerlijk is eerlijk: het systeem is niet overal zo soepel geregeld
Maar eerlijk is eerlijk: het systeem is niet overal zo soepel geregeld. Want waar op reguliere scholen buitenschoolse opvang vaak vanzelfsprekend is, is dat in het speciaal onderwijs géén garantie. Sterker nog: het is niet verplicht. En een reguliere BSO? Die kan de zorgvraag van een kind als Félice meestal niet aan.
Dat betekent dat veel ouders tussen wal en schip vallen. Geen opvang na schooltijd, geen vakantieopvang, geen ruimte om werk te combineren met zorg. Wij hebben geluk: de school van Félice denkt actief mee. Dankzij hun flexibiliteit mag ze drie dagen per week langer blijven. Maar dat is maatwerk en geen standaard. En lang niet elk gezin heeft die luxe.
ZorgintensLIEF: “Fulltime werken, fulltime zorgen. Waar blijft de pauzeknop?”
ZorgintensLIEF: “Zorgouderschap van dichtbij: een leven vol liefde, zorg en papierwerk”
Daarom wil ik hier, naast de lofzang op deze bijzondere school, ook het systeem een klein duwtje geven. Want onderwijs, zorg en therapie kunnen dan wél op elkaar afgestemd zijn, de praktische ondersteuning eromheen blijft soms flink achter. Terwijl dat net het verschil maakt tussen wankelen en overeind blijven.
Voor ons is dit de plek waar Félice écht gezien wordt. Waar ze zichzelf mag zijn, mag leren, mag ontwikkelen. En ja, ik heb die eerste ochtend absoluut een traan gelaten. Maar elke dag als ik haar zie stralen, weet ik: dit is precies waar ze moet zijn.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
ZorgintensLIEF
Columnist
Jannie is moeder van drie kinderen, waaronder Félice, die 24-uurszorg nodig heeft door cerebrale parese en epilepsie. Haar leven draait om liefde, medische zorg en eindeloos veel regelwerk. In haar columns schrijft ze over de rauwe én mooie kanten van het zorgouderschap. Naast de zorg werkt ze ook gewoon 36 uur en probeert ze alle ballen in de lucht te houden – meestal met koffie, een flinke dosis geduld en een gezonde portie humor.
Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”
Jasmina Borgeld: “Het afscheid dat ons leven voorgoed veranderde”
ZorgintensLIEF: “Groeispurt? Eerst even een formulier of tien”