Beeld: Canva
Zakia Picolina in Dubai: “Kraamzorg is geen luxe. Het is de basis”
Mijn vriendin is onlangs bevallen van haar tweede kindje. In Dubai. Ze heeft het goed geregeld: overdag komt er een nurse en ‘s nachts iemand die haar ondersteunt met voedingen, rustmomenten en vragen. En toch bekruipt me iets bij het zien van haar postpartumperiode: een gevoel van gemis. Niet omdat er geen hulp is, maar omdat er geen systeem ís. Geen kraamzorg als vanzelfsprekendheid. Geen zorg die uitgaat van het idee dat iedere moeder, ongeacht haar portemonnee, recht heeft op ondersteuning in de meest kwetsbare week van haar leven.
Hier in de Verenigde Arabische Emiraten huur je zelf een postpartumverpleegkundige in. Er is geen structurele, door de overheid gefaciliteerde kraamzorg zoals we die in Nederland kennen. En terwijl ik haar verhaal volg, realiseer ik me hoe uitzonderlijk het eigenlijk is dat ik die ervaring wél heb gehad.
En dat maakt het des te schrijnender dat diezelfde kraamzorg in Nederland steeds verder onder druk staat. Volgens de nieuwste prognoses zullen in 2034 ruim 37.000 gezinnen geen kraamzorg ontvangen. Niet omdat ze het niet nodig hebben, maar omdat er simpelweg niemand beschikbaar is. De werkdruk is te hoog. De arbeidsvoorwaarden onaantrekkelijk. En het respect voor het vak is de afgelopen jaren stilletjes afgebrokkeld.
Iedere keer wanneer de kraamweek eindigde en de kraamverzorgster afscheid nam, moest ik huilen
Dat is zorgwekkend.
Want wie zorgt er straks voor de moeders?
Ik kijk terug op mijn eigen kraamperiodes met intense dankbaarheid. Bij mijn eerste kindje verbleef ik in een kraamhotel: een rustige, veilige plek waar ik, als ik ‘s nachts overweldigd raakte door de emoties, de pijn of het onophoudelijke gehuil van mijn baby, op een knop kon drukken en er iemand kwam. Niet met een standaardprotocol, maar met aandacht. Met ervaring. Met kalmte.
Bij mijn andere bevallingen kreeg ik kraamzorg aan huis. Ik wilde alles eruit halen wat mogelijk was: het maximale aantal uren, met medische indicatie vanwege borstvoedingsproblemen. Iedere ochtend als mijn kraamverzorgende binnenkwam, voelde ik een zucht van verlichting. Ze maakte thee, bakte een eitje, hielp met aanleggen, liet me rusten en gaf me het vertrouwen dat ik dit kon. En iedere keer wanneer de kraamweek eindigde en ze afscheid nam, moest ik huilen. Omdat haar vertrek voelde als het loslaten van een vangnet dat ik nog zo hard nodig had.
Zorg die het verschil maakt tussen overleven en landen in het moederschap verdient geen afbouw, maar investering
Kraamzorg is geen luxe. Het is geen extraatje. Het is een fundamenteel onderdeel van moeder worden, op een manier die niet alleen praktisch helpt, maar ook emotioneel draagt.
Dat ik hier, in Dubai, zie dat die zorg helemaal niet vanzelfsprekend is, maakt me alleen maar bewuster van hoe belangrijk het is om die waarde te blijven verdedigen in Nederland. We mogen dit niet laten verdwijnen. We mogen niet stilletjes toekijken hoe er steeds minder kraamverzorgenden zijn, steeds minder diensten worden geleverd, en steeds meer moeders er alleen voor komen te staan.
Het is tijd dat we dit vak weer zichtbaar maken. Dat we erkennen hoe belangrijk het is. Dat we jonge mensen enthousiast maken om deze zorg te gaan bieden. Niet alleen door beter te betalen, maar door meer respect, meer aandacht en meer opleidingsmogelijkheden. Want wie kiest er voor een vak dat stilvalt in de marge?
Zakia Picolina in Dubai: “Deze zomer dacht ik: ik ga terug naar Nederland. Maar ik kwam vooral mezelf tegen”
Zakia Picolina in Dubai: “Ik kan geen alleenstaande moeder zijn”
Zorg die het verschil maakt tussen overleven en landen in het moederschap verdient geen afbouw, maar investering. Geen stilte, maar geluid.
Laten we dat geluid maken. Voor onze dochters. Voor onze vriendinnen. Voor onszelf.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.