Beeld: Canva
Voor mijn vijftigste verjaardag kreeg ik het mooiste cadeau dat je kunt bedenken: een weekend Parijs met mijn vriendinnen Kyra, Erica, Kim en Xiomara. Alles was een verrassing. Ik wist alleen dat we gingen, maar niet wat we zouden doen. En laat ik eerlijk zijn: ik ben nog steeds aan het bijkomen. Niet van de drukte of de stad, maar van het lachen. We hebben alles gedaan wat je in Parijs hoort te doen. Een boottocht over de Seine, eindeloos rondstruinen en shoppen, heerlijk eten tot we bijna niet meer konden lopen. En natuurlijk de Moulin Rouge, waar we ons weer even twintig voelden. Het voelde alsof we samen een film aan het leven waren.
Maar bij elke film hoort een spannend moment. Bij ons kwam dat toen we in zo’n toeristisch treintje zaten bij de Sacré-Cœur. Opeens bleek de telefoon van Kim gestolen door een fietser. Paniek, geschreeuw en ongeloof. Voor je het weet zat zij in een politiewagen door Parijs te crossen, op zoek naar haar telefoon. Erica had gelukkig alles gefilmd en de dader zelfs op camera staan, maar tot nu toe is hij nog niet gepakt. Het was even een domper, maar achteraf werd het onderdeel van ons avontuur. “Wie kan er nou zeggen dat ze een politieritje cadeau kreeg in Parijs?” grapten we (Oh ja en de politieagent was ook niet verkeerd om naar te kijken.) En ja, we hebben ook gehuild, maar dan van het lachen. Er zijn momenten geweest dat ik dacht dat mijn strottenhoofd het zou begeven en mijn ribben zouden breken. Elke kleine gebeurtenis werd een grote grap, elke serieuze situatie eindigde in een giebelbui. We waren weer even die meiden van vroeger, alleen nu met rimpeltjes en wijsheid erbij en in totaal 9 kinderen verder. De kilo’s rekenen we niet mee he…
Wat me het meest raakt, is niet de stad of de Moulin Rouge, maar het besef dat ik deze vrouwen al tientallen jaren aan mijn zijde heb. We kennen elkaars verhalen, onze ups en downs, onze dromen en zorgen. Ze hebben me verwend, verrast en gedragen. En dat voelt als een zegen die geen enkel cadeau kan overtreffen. Alles was geregeld en betaald! Parijs was prachtig, maar mijn grootste rijkdom zit in die vier vrouwen naast me. Vriendschap die zo lang meegaat, die stormen en seizoenen heeft overleefd, dat is iets om zuinig op te zijn. Ik kwam thuis met nog meer mooie herinneringen, pijnlijke ribben van het lachen, en een hart dat overloopt van dankbaarheid. Dus aan Kyra, Erica, Xiomara en Kim: merci beaucoup! En aan alle vrouwen die dit lezen: koester je vriendinnen. Ze zijn het beste medicijn, het mooiste cadeau en het allerleukste gezelschap voor een ritje door Parijs, zelfs in een politiewagen.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
Hinda
Columnist
Ik ben Hinda, single mama van een 16-jarige zoon. En ook: cultureel gespreksopener, trainer, spreker, columnist en tekstschrijver.
Op Mamaplaats schrijf ik over moederschap, cultuur, identiteit en alles daartussen – zoals ik tegen een vriendin zou praten. Luchtig als het kan, scherp als het moet. En ik eindig altijd met een zin die blijft hangen.
Jasmina Borgeld: “Mijn vader missen – tussen boosheid, schuldgevoel en dankbaarheid”
Jasmina Borgeld: “Wie bij leven niet kwam”
Jasmina Borgeld: “Het afscheid dat ons leven voorgoed veranderde”