Leven met een narcist deel 3

De maanden vlogen voorbij, de lichamelijke mishandeling hield op, hij heeft mij nooit meer aangeraakt, alleen de geestelijke mishandeling bleef de macht over me houden. Ik was echt bang voor hem, dat vond ik nog het ergste hij liet mij niet los.  Ik ging op onderzoek uit en kwam er achter dat hij een narcist is, en toen kwam het besef...  Ik heb een kind met een monster, hoe ga ik dit overleven..  Als je dingen over een narcist leest, gaan de rillingen over je rug. Maar ik moest mij sterk houden voor Lenn en elke keer zei ik tegen mijzelf, dit kan ik!  

Ik voelde mij heel eenzaam in deze situatie, had heel veel lieve mensen om mij heen maar toch had ik het gevoel dat ik het alleen moest doen. Ik vertelde het niet aan iedereen.., de mensen die dichtbij mij stonden wisten wat er gebeurt was, tegen andere mensen zei ik alleen dat hij hele erge schulden had, en hij heel jaloers was. En waarom ik dat deed?.. schaamte, dat ik met zo iemand een relatie heb gehad. 

Een half jaar later kwam ik de liefde van mijn leven tegen, we gingen op date, het werd serieus naar een tijdje,  en heb ik hem verteld in wat voor situatie ik zit, en wat er allemaal gebeurt is met mij en Lenn.  Wat ik het ergste vond is dat ik op dat moment zei tegen hem, mijn ex mag niks van ons weten want ik weet niet wat hij dan gaat doen. Zo bang was ik voor hem, nog steeds.  Na een tijdje kwam mijn ex er achter dat ik een relatie had, nou ik kreeg natuurlijk heel veel over mij heen, hij zou Lenn van mij afpakken ik was een HOER en ga maar zo door.  Mijn nieuwe liefde zei tegen mij als hij te ver gaat, dan ga ik mij ermee bemoeien, je geeft een ja en hij is van mij.. dat voelde heel fijn en veilig maar ik wilde dit zelf doen. Ik stelde voor aan mijn ex of hij mijn vriend wilde ontmoeten, ik zei dan weet je ook wie er in de buurt van Lenn is. Nee dat wil ik niet!  Ik heb het heel vaak geprobeerd maar hij wilde niet mijn vriend ontmoeten.  

Mijn ex had op Valentijnsdag een brief naar mij geschreven en dat gaf mijn zoontje aan mij, daar stond in "Anouk, ik wil je terug, ik wil weer een gezin vormen. Wij missen jou". Hij gebruikte mijn zoon natuurlijk daarvoor, hopen dat ik terug naar hem zou gaan. Ik heb nooit op die brief gereageerd.  Op sommige momenten kon hij normaal zijn en een andere keer kreeg ik weer van alles naar mijn hoofd toe. 

Mijn ex woonde nog steeds bij zijn ouders en had elke keer een ander vriendin en dan nam hij meteen Lenn mee om haar voor te stellen, waarop ik zei; " dan doe dat nou niet, alleen als het serieus is.." maar hij wilde nooit luisteren. Het gevolg was dat Lenn om het half jaar een andere vriendin bij zijn papa zag.  Maar ik kon er weinig aan doen. 

Op een dag was ik aan het werk en ik keek even op mijn mail en ik schrok, ik had een mail gekregen van iemand met een heel verhaal over mijn ex. Ik heb ze terug gemaild en we zijn bij mekaar gekomen. Zijn ex had een relatie met mijn ex en ze woonde samen in Driel, hij maakte zich zorgen over zijn 3 dochters, en wilde weten wat voor type mijn ex was. Ik wist niet dat mijn ex een relatie had en dat Lenn om het weekend naar Driel ging want hij hield alles voor mij verborgen. Ik deed mij verhaal aan hun en hun deden hun verhaal aan ons, hij mocht zijn 3 dochters niet meer zien van mijn ex. Ik ging mij zorgen maken om Lenn, maar kon weinig doen op dat moment, ik hield mij maar voor dat hij zijn zoon niks zou aan doen.  Maar ik wist meteen dat hij zijn nieuwe vriendin ook zou mishandelen.  Ik bleef in contact met hem (haar ex) om informatie te delen en of we samen iets konden veranderen aan de situatie. Hij had al heel veel rechtszaken gehad en elke zaak won die en moest zijn ex de meiden terug geven aan hem maar mijn ex wilde dat niet en bedreigde hem vaak.  Op het laatst moest ik Lenn  op zondagavond ophalen, maar dat was nooit de afspraak geweest maar mijn ex wilde dat in een keer.  Ik mocht niet met mijn vriend komen want die moest hij niet, dus ik ging bijna altijd met mijn beste vriend. Want ik durfde niet alleen te gaan, was altijd nog bang voor hem.  Zo ging het mis op een zondagavond, ik stond voor de deur in Driel en kreeg Lenn niet mee, hij lag al op bed zei de vriendin van mijn ex (mijn ex durfde nooit voor mij te staan ging altijd achter zijn vriendin staan) ik werd op dat moment gek, zwart voor mij ogen, mijn beste vriend was bij mij gelukkig en kon mij op het juiste moment tegenhouden.  Onderweg naar Driel had ik de politie al gebeld en de situatie uitgelegd.  Ik stormde haar huis binnen waarop de vriendin van hem bij mij keel  pakte en ik deed hetzelfde bij haar, ik duwde haar met 1 hand op de grond en zei "Lenn gaat mee naar huis, wat er ook gebeurt!.." Op dat moment kwam mijn ex om de hoek kijken en zei "huh?.. wat is er aan de hand?' ik keek hem aan en zei "zo kom je even kijken?.. ik wil Lenn nu mee naar huis.. Hij moet morgen naar school in Apeldoorn en hoort op dit moment bij mij te zijn dat zijn de afspraken!.." waarop hij zei " huhu.. Nee, je krijgt hem niet mee.." Ik keek naar de trap en wilde naar boven lopen om Lenn daar te pakken en meenemen. Mijn beste vriend zei "Anouk we gaan nu.. waarop ik zei "nee, ik MOET Lenn mee krijgen naar huis..! Waarop mijn beste vriend nog een keer tegen me zei "Anouk, Anouk.. kom we bellen de politie dit is het niet waard." Ik dacht ja hij heeft gelijk, ik liep weg en hun deur ging dicht. Toen kwam bij mij alles eruit ik schreeuwde, huilde, ik zei tegen mijn beste vriend "ik ga niet weg zonder Lenn.."  Mijn beste vriend troostte mij en was ondertussen de politie aan het bellen, die was er binnen een paar minuten (ze kwamen met een politie auto en nog een politie busje met zwaai lichten de straat in) omdat ik hun al eerder had gebeld. Ik heb de situatie uitgelegd en ze zijn verhaal gaan halen bij hem. De politie agent die bij ons bleef vertelde ons wel dat ze mijn ex gaan overtuigen om Lenn mee te geven ze mogen niet aan een kind gaan trekken dat snapte ik wel. Maar als hij Lenn niet mee zou geven dat ik aangifte kan doen tegen hem van ontvoering.  Ik zei nog tegen de agent lijkt wel of ik in een slechte film zit, dit zie je alleen maar op tv, maar nu zit ik er zelf in. Een uur later kwamen de agenten met Lenn naar buiten, hij had een knuffel beer van de agent geregen en een zaklampje. "Hé mama.." zei Lenn en gaf mij een knuffel waarop ik zei "Hé schatje, blij je te zien.." Mijn beste vriend zette Lenn in de auto en we praten nog wat met de agenten hoe het was gegaan.  Daarna reden we naar huis, allemaal verslagen, voor wat er was gebeurt maar wel met een goed einde.. ik had Lenn mee gekregen, dat was het belangrijkste.. 

De vriendin van mijn ex had aangifte gedaan tegen mij voor  mishandeling dus ik deed ook maar aangifte(op het politiebureau), de zaak is nooit voorgekomen omdat er geen bewijs was.  

Ik moest Lenn wel om het weekend naar hem toe doen, maar had elke keer een knoop in mijn maag, krijg ik Lenn wel mee terug...  Om het weekend had ik stress, mijn zoontje had ook vaker geen zin om naar zijn vader te gaan.. "mama, ik wil niet naar papa.." als ik dan vroeg waarom niet dan zei die niks meer, bang om erover te praten. Ik voelde dat er iets aan de hand was daar, maar mijn zoon durfde niet te praten.  

Wij gingen verhuizen en ik raakte zwanger, helemaal blij als wij waren maar mijn ex was en bleef jaloers. Ik kreeg via de app weer van alles naar mijn hoofd toe. Ik probeerde het te negeren, maar ik kreeg er veel stress van, hij dreigde met van alles. Mijn vriend was het zat en die heeft op dat moment hem de waarheid gezegd dat die mij met rust moest laten.  Dat ging even goed maar ging later weer door met van alles en nog wat.   Het hielp niks. 

Op een donderdagmorgen werd ik gebeld, ik had nog verlof en onze kleine man was al geboren, veilig thuis belde, mijn ex had een klacht ingediend over ons. Ik was helemaal van slag, waarom doet hij dit?! waarom?  Hij wilt ons echt kapot maken..." Dit hadden ze ook gedaan bij de ex van zijn partner, we hadden nog altijd contact, zodoende wist ik dat. Mevrouw van veilig thuis kwam langs en vertelde aan ons wat de klachten waren.. wij gebruikte drugs, dronken veel, en stapte met de kids de auto in.. mijn vriend zou Lenn mishandelen en Lenn ging nooit naar school, werd veel ziek gemeld.  We vertelden ons verhaal , en dat wij ons zorgen maakte om Lenn en de andere kinderen in huis, dat het niet klopte daar.  Ze vertelde dat er een onderzoek naar ons kwam, en dat het 4 wel maanden zou gaan duren,  maar daar waren wij echt niet blij mee. want het ging alleen maar escaleren.. en vooral voor Lenn, de trauma, onrust, angst..

Lenn kreeg ook een gesprek met haar en daar kwam uit dat hij er niet over wilde praten, over wat er bij zijn vader gebeurde, hij moest op speltherapie.  Ik vond het vreselijk, want Lenn werd hier de dupe van. Wij kregen elke keer veilig thuis over de vloer, dat is geen pretje altijd want je hebt er niks over te zeggen het moest gewoon gebeuren. Veel later werd het onderzoek afgerond, het was veilig bij ons, maar ze wilde dat wij als ouders beter gingen communiceren, we werden overgedragen aan jeugdbescherming, zij gingen praten met ons, en met mijn ex, wij wilden dat er onderzoek kwam bij mijn ex thuis. We moesten naar de beschermtafel. Nou, ik kan je zeggen dat het vreselijk is, je zit samen met je ex in 1 ruimte, dat is al niet fijn. Er zitten 3 dames voor je die je helemaal afbranden, ze laten je voelen dat je een slechte ouder bent. De mensen van de jeugdbescherming zaten er ook bij, en zij moesten hun verhaal doen, "er waren geen zorgen, geen zorgen bij moeder, daar is het veilig en bij vader is het ook veilig.." op dat moment zakte ik de grond in.. want ik wist dat het bij mijn ex niet veilig was, er werd op dat moment een mes in mijn rug gestoken, keihard, zo voelde dat althans.. Ik kon wel janken!!! 

Er werd alleen gezegd dat wij als ouders beter moesten gaan communiceren, en er werd een traject voor ons gestart, dat moesten wij doen. 

Op dat moment wilde ik alleen maar weg uit die ruimte, dus ik heb ja gezegd. Ik liep de ruimte uit, naar mijn man toe (in de tussentijd zijn wij inmiddels getrouwd),ik barstte in huilen uit ,en werd zo boos. Ik kon het niet begrijpen, waarom zeggen ze dat het veilig is bij mijn ex thuis, waarom?  Wij hadden geen vertrouwen meer in de jeugdbescherming.  Ik stond letterlijk met de rug tegen de muur aan, wist mij geen raad meer, hoe kan ik mijn zoon nou beschermen. Ik heb heel veel stress gehad en slapeloze nachten, maar ik vecht door voor Lenn.   

Zo gingen er 2 jaar voorbij, in onzekerheid en stress en van het kastje naar de muur worden gestuurd. Het werd steeds erger met Lenn,  hij wilde niet meer naar zijn vader, huilen als hij het weekend moest gaan, tot hij moest overgeven, mijn hart kon het niet meer aan. Wat moest ik doen. Ondertussen zaten wij al in het traject om beter te gaan communiceren, je kan je wel voorstellen dat dat voor geen ene meter ging. Want mijn ex ging nergens mee akkoord alles wat ik voorstelde zei hij nee op.  Hij blijft vol houden dat mijn man Lenn mishandeld ,vreselijk is dat  (dat doet hij op de dag van vandaag nog steeds). Mijn man heeft veel shit over zich heen gekregen, en nog steeds, ben zo trots op hem, want hij houdt zich rustig.  

Lenn zit op speltherapie en laat kleine dingen los, maar stopt en dan wilt hij er niet meer over praten. De situatie word steeds erger, Lenn krijgt driftbuien, wordt nachts wakker met nachtmerries, schreeuwt, huilt. Ik word gek en besluit om lenn thuis te houden. We hebben Lenn ook verteld waarom, en dat ik hem wil beschermen, dat vond hij fijn, hij was blij dat hij niet meer naar zijn vader hoefde te gaan. Ik bracht iedereen op de hoogte, veilig thuis, school van Lenn, dat zij Lenn niet meer op woensdagmiddag mag ophalen en ik heb mijn ex een lange mail  gestuurd waarin ik mijn zorgen uit naar hem. Je kan wel nagaan dat die razend werd, voor de zekerheid heb ik de politie ingeschakeld, ik moest alle deuren en Lenn binnen houden en als het uit de hand liep, moest ik meteen 112 bellen.  Mijn ex stond die avond voor de deur hij bleef in de auto zitten met zijn vriendin en haar dochters achterin. Ze hebben wel de halve avond geschreeuwd, de ergste dingen ga het niet herhalen hier, te erg gewoon. Mijn man heeft alles opgenomen en kreeg ook de ergste woorden naar zich toe gegooid, hij bleef rustig en bleef filmen ik bleef binnen met de kids mijn beste vriend met zijn vriendin waren er op dat moment ook mijn beste vriend bleef bij mijn man en zijn vriendin bleef bij mij en de kids waren binnen, wij wonen in een nieuwbouwwoning dus gelukkig hebben de kinderen niks gehoord van het geschreeuw buiten. Naar een paar uur reden ze weg. Wij hebben de volgende dag aangifte gedaan, filmpje ook laten zien maar ze konden er niks mee. Wat ik altijd gedaan heb, is een tijdlijn bijgehouden en ik heb contact met de wijkagent, we werden s'nachts anoniem gebeld, er werden verzekeringen op mijn naam afgesloten o.a uitvaart verzekeringen, er werd eten besteld op ons adres, pizza, shoarma noem het maar op...  Stalk gedrag noem ik het ook wel. 

Met school had ik een gesprek gehad over de situatie dat hij Lenn absoluut niet van school mocht halen, school zei; "Wij kunnen hier niks mee, jullie hebben allebei gezag dus wij kunnen niet veel doen." Ik heb 4 weken in de zenuwen gezeten, ik was zo bang dat hij Lenn zou meenemen, dus ik had elke dag familie of vrienden mee naar school, ik kon het niet alleen. Ik heb dat ook verteld aan school waarop ze zeiden; " als het uit de hand loopt, moeten wij de politie inschakelen. 

Elke dag kreeg ik wel van alles naar mijn hoofd via de app, ik reageerde nooit terug want dat wilt hij juist, soms is het echt moeilijk want het maakt je boos en verdrietig, het waren altijd heel veel leugens wat er verteld werd. Een paar weken kreeg ik een brief, ik moest voor de rechter komen, want hij wilde Lenn weer zien. Het  maakt je zenuwachtig,  maar ik wilde dat Lenn veilig was en dat hij zijn verdiende loon zou krijgen want dat wilde ik ook.  

Op een avond kreeg ik een app, haar oudste dochter was weggelopen van huis en ze was nu bij haar vader  (haar vader die ze 2 jaar niet gezien heeft) ze vertelde aan haar vader dat ze het niet meer trok in thuis, ze had zo erge ruzie gehad, elke dag was er ruzie. Ze werden mishandeld,  ze werden geestelijk en lichamelijk mishandeld door mijn ex. Mijn ex bepaalde alles, ze mochten niks, moesten elke dag na school meteen naar huis komen, hij had de macht daar in huis.  Ik kan me nog goed herinneren dat ik die avond even alleen thuis was, toen ik die app las, stortte ik in, ik ben in de keuken op de grond gaan zitten en heb echt een uur gehuild en geschreeuwd, nee dit is een droom, een film, dit kan niet, helaas was het wel de waarheid. Maar ik was zo blij dat ik Lenn al een maand thuis had gehouden, en dan komt het besef, mijn zoon heeft dit ook meegemaakt, alles waar ik hem voor wilde beschermen, gebeurt ook bij hem. Mijn hart was gebroken!  Mijn man kwam later met de kinderen thuis, toen de kinderen op bed lagen heb ik hem alles verteld.  Er was nog 1 probleem, de 2 andere kinderen waren daar nog in huis, die moesten daar zo snel mogelijk weggehaald worden, gelukkig heeft de jeugdbescherming via de rechter een uitplaatsingsbevel geregeld en dat de andere 2 meiden de volgende dag van school gehaald werden. De jeugdbescherming heeft dat bewust gedaan, op school, want ze wilde niet dat er bij huis ruzie kwam, later zijn ze naar het huis van mijn ex en zijn vrouw gegaan en hebben ze verteld dat de kinderen uit huis zijn geplaatst en dat ze absoluut geen contact mochten opnemen en niet in de buurt mochten komen van de kinderen, doen ze dat wel dan worden ze meteen opgepakt. Wat was dat een spanning zeg, maar de kinderen waren veilig nu. Ik zou een paar weken later de rechtszaak hebben, dit was voor mij goed nieuws ook al voelde dat heel dubbel natuurlijk. Maar dit ga ik winnen voor Lenn. 

Paar weken later was de rechtszaak, ik was zo zenuwachtig, heb de heen weg gehuild van de stress, wat als ik Lenn weer aan het monster moet meegeven.. dat ga ik niet trekken. Mijn man was mee, mijn beste vriend en zijn vriendin waren er ook, zo blij mee en dat gaf mij steun. Niemand mocht mee de rechtszaak in. Je moet je voorstellen, zit je daar met je ex in 1 ruimte het liefst wil je hem wat aandoen, wat hij je zoon heeft aangedaan, mijn advocaat ging zo voor mij zitten dat ik mijn ex niet kon zien. Hij vertelde alleen maar leugens aan de rechter, hij gaf niet toe wat er allemaal gebeurt was maar de rechter zei meneer .... we hebben bewijs dus u kunt dit niet ontkennen, hij bleef ontkennen. De rechtszaak heeft 1,5 uur geduurd, ik had niks door want je let niet op de tijd. De rechter kwam meteen met een uitspraak, we werden ondertoezichtstelling OTS gezet. Lenn moest in speltherapie blijven en mijn ex mocht Lenn 2x 2 uurtjes in de maand zien met iemand van de jeugdbescherming erbij.  Mijn ex moest ook hulp gaan zoeken, in therapie gaan. Er werd ook een raad-onderzoek gestart. Hij mocht niet meer bij school komen en niet bij mij in de straat, hij moest ons met rust laten.  Wat was ik opgelucht ,dit wilde ik, Lenn mag nooit meer met zijn vader alleen zijn. Met zo'n onderzoek gaan ze bij alle partijen verhaal halen, ook bij de kinderen,  ik moest ook met mijn man, het was heftig want ik moest alles vertellen over vroeger, ook de mishandeling, alles. Ik wilde dat ze ook verhaal gingen halen bij de ex van zijn vrouw want zijn kinderen hadden alles al verteld aan de jeugdbescherming  in zijn regio en dat de kinderen uit huis waren geplaatst. Mijn ex was het daar niet mee eens maar ze hebben het toch gedaan. Ondertussen gingen de apps en bedreigingen door, en anoniem bellen, we hebben vaak de wijkagent over de vloer gehad en ze namen het serieus, zijn ook een paar keer bij mijn ex aan de deur geweest om hem te waarschuwen dat hij ons met rust moet laten. Maar het hielp allemaal niet.  Ik ben nog steeds bang dat hij Lenn ontvoerd of mij iets aandoet als ik alleen met de kinderen ben, thuis doe ik alles op slot, ik kijk op straat vaak om mij heen. Hij woont nu weer met zijn vrouw bij zijn ouders in Apeldoorn, ze moesten het huis in Driel verlaten omdat ze schulden hadden, huur en rekeningen niet betaald.  Ik heb Lenn ook verteld dat zijn vader weer in Apeldoorn woont en als hij zijn vader ziet op straat of waar dan ook ,bij ons in de buurt moet blijven, ik zeg altijd " zwaai maar even maar  blijf bij ons. Hoe het nu met Lenn gaat, het gaat, en zo is het ook, hij heeft heel veel meegemaakt, heel veel slechte dingen, heeft driftbuien, word boos om niks, je merkt wel aan hem dat het een kind is met problemen maar met speltherapie gaat het goed en ik hoop op een dag dat hij alles gaat vertellen wat er gebeurt is.  Ik heb van de week een mail gehad van de advocaat dat op 30 november weer een rechtszaak komt, ze gaan dan kijken hoe het nu loopt en hoe verder. Ik zal altijd blijven strijden voor mijn zoon, mijn ex mag Lenn nooit meer alleen in zijn handen krijgen want hij is niet veilig bij zijn vader, mijn ex is gevaarlijk!!