Snap
  • Relatie
  • depressie
  • liefde
  • verdriet
  • samengesteldgezin
  • Tweemeidentweejongens

De man met wie ik alles aandurf ❤️

Het was ergens in 2018 toen ik je leerde kennen. Jij in dat jaar gescheiden en ik uit elkaar gegaan met de vader van mijn kindjes.

Meteen wist ik dat jij de ware was. Alles ging in een rollercoaster met jou. We kenden hele diepe dalen en hele hoge pieken. Meteen vanaf de start was het vuurwerk. Al snel kwam het onderwerp kinderwens ter sprake want dat stukje bleek voor ons beide niet gesloten. Jij hebt een geweldige dochter uit je eerdere huwelijk en samen met mijn dochter en zoon vormen we zoals men dat zegt een samengesteld gezin. Maar het voelde niet af, niet compleet en dus waagden we de stap.

Al snel bleek er een wondertje te groeien in mijn buik, iets wat ons dichter tot elkaar heeft gebracht. Na 9 maanden mochten we een zoon verwelkomen en waren we dol en dol gelukkig. Dit geluk duurde echt niet lang. Ik kreeg een depressie, iets waarvan ik hoopte het nooit meer mee te hoeven maken. Maar het was terug en heftiger dan ooit tevoren. Jij hebt mij echter nooit laten vallen. Altijd gevochten voor ons en daarvoor heb je een hele hoge prijs moeten betalen. Dankbaar ben ik je dat je niet opgaf, dankbaar ben ik voor die schouder die me gaf en dankbaar ben ik dat ik je vriendin mag zijn. Sinds een week of 3 mag ons gezin weer compleet zijn want je dochter is er weer bij. Iets wat wij samen voor elkaar hebben gekregen met de hulp van een geweldige hulpverlener. Want moeders kunnen ontiegelijk veel macht gebruiken in een situatie waarin ze zelf geen zicht hebben. Dit zal ik later nog bespreken want momenteel is dit te vers. Ik ben blij dat we samen zijn met zijn allen, want het laatste jaar was zwart met op het einde een tikkeltje grijs erbij ❤️