Snap
  • Mama
  • mama
  • kinderdagverblijf
  • lastig
  • schuldgevoel
  • thuis
  • thuisblijven
  • twijfels
  • dilemma

Schuldgevoel

Of het een schuldgevoel is weet ik niet, maar ik weet wel dat het een dilemma is. Lees MichelleP's verhaal hier.

Het volgende stuk heb ik geschreven om in te sturen als artikel, het is alleen te persoonlijk geworden, dus ik heb een nieuw artikel in de maak. Omdat ik denk dat jullie er misschien toch wel wat aan hebben plaats ik het als een blog. Ik ben een werkende mama, maar heb af en toe nog steeds twijfels over hoeveel uur ik wil en kan blijven werken. Of het een schuldgevoel is weet ik niet, maar ik weet wel dat het een dilemma is.

Heel veel mama’s werken en brengen hun kindje(s) naar de opvang, opa en/of oma of een gastoudergezin. De één werkt met veel plezier en de ander met twijfels en schuldgevoel.

Hoe dan ook ik kom niet onder werken uit. Ik vind het heerlijk om te werken en doe dit dan ook met veel plezier. In het begin vond ik het lastig om mijn zoontje( bijna 16 maanden) weg te brengen naar de opvang, maar wat is het fijn om ook gewoon weer Michelle te zijn in plaats van alleen mama.

Tuurlijk ben ik ook op het werk mama, maar gewoon op niveau praten met collega’s is toch wel erg fijn.

Ik heb een contract voor 24 uur per week, toen mijn verlof afgelopen was ging mijn zoontje twee dagen naar het kinderdagverblijf en mijn moeder kwam 1 dag per week oppassen bij ons thuis.  Ideaal! Of toch niet??Na een tijdje merkte ik dat ik me ging irriteren aan mijn moeder en de rommel die er was toen ik thuis kwam. Ze was super lief met haar kleinzoon en deed leuke dingen met hem en daar gaat het om, maar na een lange dag werken thuis komen in een rommelig huis vond ik lastig. Maar mijn zoontje had het naar zijn zin dus ik schoof de irritatie aan de kant, tot mijn moeder in januari/februari aan gaf dat het allemaal iets teveel was voor haar. Ze werkt bijna fulltime en daarnaast paste ze op. klap in m’n gezicht, dit had ik niet aan zien komen, of toch wel?

Er hing iets tussen ons in en ik dacht dat het mijn irritatie was, maar mijn moeder liep al een tijdje met de gedachten om te stoppen met oppassen. Hier begon mijn werk dilemma, hoe nu verder?? Nog een dag kinderdagverblijf? Gastoudergezin? Mijn zoontje is erg moe na een dagje kinderdagverblijf en heeft echt behoefte aan thuis zijn en rust. Buiten dat om is het financieel wel haalbaar om nog een dag kinderdagverblijf erbij te nemen en werk ik dan niet alleen voor de opvang? In één klap schiet er van alles door je hoofd.

Een andere optie is minder werken, maar mijn vriend heeft net een nieuwe baan. Wat als dat niet goed gaat, mijn inkomen is wel nodig. Hij kan niet minder werken, zeker niet nu hij er net een maand werkt. Ik heb na wat wikken en wegen besloten om eerst mijn vakantiedagen te gebruiken en uiteindelijk een jaar onbetaald ouderschapsverlof op te nemen. Concreet houdt dit in dat je je contract behoudt, maar minder betaald krijgt.

Financieel zou het krap worden maar goed alles voor je kind. Betaald ouderschapsverlof kun je het eerste levensjaar van je kind krijgen, maar mijn zoontje was al 10 maanden dus dit zou dan voor twee maanden zijn. Daarnaast geldt dat als je aansluitend aan je ouderschapsverlof je contract wijzigt je het ontvangen bedrag terug moet betalen.

Om geen onnodige kosten te hebben als ik besluit na mijn verlof minder te gaan werken heb ik gekozen voor onbetaald ouderschapsverlof. Voor elke werkgever geldt een andere betalingsregeling. Soms kun je een volledige vergoeding krijgen en in mijn geval 25% van de uren die ik opneem. Je kunt van de belastingdienst ook een kleine vergoeding verwachten, voor meer informatie kun je bij hen op de site kijken.

Na een paar weken wennen aan het nóg minder werken, ik werkte voor de bevalling fulltime, ging ik nadenken of ik dit wel echt wil. JA! Tuurlijk wil je heerlijk heel de dag met je kindje knuffelen en genieten. En dat deed ik ook volop, maar op het werk vond ik het steeds lastiger worden.

Ik werk nu nog maar twee dagen en mis veel overleggen. Maar het meeste mis ik nog het contact met mijn collega’s. Ik probeer mijn werk van drie dagen in twee dagen te verwerken en heb daarnaast nauwelijks tijd om even bij te kletsen. In de pauze komt het regelmatig voor dat ik afspraken heb staan, dag socializen. Dit gaat me steeds meer tegen staan dus ik ga met mijn teamleider praten. Helaas loopt dit gesprek anders dan ik had gehoopt. Ik dacht dat ouderschapsverlof zo terug gedraaid kon worden. Dit kan alleen als er geen contract aan vast zit, je raad het al ik heb een nieuwe collega die mijn uren draait.

Tot mei 2013 werk ik dus maar twee dagen. Ik weet nog steeds niet wat ik met de opvang van mijn zoontje ga doen, maar wel dat ik niet blijvend twee dagen wil blijven werken. Waarschijnlijk ga ik een extra dag opvang aanvragen. Mijn zoontje is bijna twee als ik weer drie dagen ga werken en hij vind het kinderdagverblijf erg leuk. Zo leuk dat hij niet mee naar huis wil als we hem gaan halen.

Nu ik dit zit te schrijven heb ik gewoon besloten wat ik graag wil, terwijl ik voor ik begon nog sterk aan het twijfelen was. Waar een blog al niet goed voor is. Mijn gedachte was jullie als moeders te informeren over mijn situatie met de hoop dat jullie hier wat aan zullen hebben. Voor als je zwanger bent en nog nadenkt of je wel of niet wil werken, voor als je net als ik al werkt maar nadenkt over meer of minder werken, of voor als je nog geen werk hebt gevonden maar wel weer aan de slag zou willen. Gewoon voor mama’s!

Werken wordt door veel moeders gezien als tijd voor zichzelf, even geen mama zijn. Voel jij je nog schuldig omdat je werkt? Niet doen! De meeste mama’s die werken worden leukere mama’s juist doordat ze werken. En zeg nou zelf is jouw baan niet de meest leuke? Voor mij wel hoor ik ben een hele gelukkige, werkende mama-fysiotherapeut ;-)

11 jaar geleden

Wat een leuke reacties! bedankt :-)

11 jaar geleden

Ik werk drie dagen, ben vier dagen thuis en werk in de avonduren nog een beetje. Toen ik zwanger was van de eerste wilde ik daarna vier dagen gaan werken. "helaas" liep dit door lichamelijke problemen overgehouden van de zwangerschap een beetje anders. Ik vond een andere baan en ben begonnen met twee dagen, toen een tijdje vier, toen drie en nu drie dagen van huis en plm 4-6 uur per week thuis. Het is mijn keuze geweest om te willen werken in combi met de kinderen. Daar sta ik volledig achter. Wat een ander daarvan vindt, is zijn/haar mening. Ik denk dat je met deze instelling geen schuldgevoel hebt. Je doet wat je zelf hebt gekozen. Iedereen heeft recht op een mening.

11 jaar geleden

Respect voor jullie beide, ik ben het helemaal met Chani eens! Ben zelf fulltime moeder die part-time werkt ;) (mama ben je voor de rest van je leven) werk is bij ons financieel echt nodig (gelukkig geen opvangkosten, want oma past op) maar werk is voor mij ook even me-time, ik heb geloof ik wel een redelijk balans kunnen vinden.

11 jaar geleden

Ik vind ok dat een moeder zich niet schuldig hoeft te voelen als ze werkt. HEt gaat erom dat je kindje liefde, aandacht en zorg ontvangt en dat je als moeder een aantal dagen werkt, betekent niet dat je kindje hierin iets tekort komt. Je kunt toch neem ik aan ook wel aan je kindje merken of het goed met hem of haar gaat. Zit hij/zij lekker in zijn/haar velen groeit en ontwikkelt het zich goed, dan gaat alles gewoon goed joh. Kinderen zijn flexibeler dan wij volwassenen vaak denken! Ik snap heel goed dat moeders ook tijd voor zichzelf willen en dat werk een uitlaatklep kan zijn.En als hte financieel keihard nodig is heb je geen keus. Je kind heeft altijd meer aan een werkende moeder dan aan een thuisblijfmama die kampt met heftige financiele problemen. Ik ben een fulltime moeder, werk dus niet, en ikgeniet volop van het moederschap, maar ik mis natuurlijk soms ook momenten dat ik echt even tijd voor mezelf heb of dat het eens over wat anders gaat dan 'de kinderen'. Maar aan de andere kant hoef ik nooit te schipperen tussen werk en gezin, geen gedoe met opvang etc. Dus alles heeft voor- en nadelen en vrouwen zouden zich niet schuldig moeten voelen over zulke keuzes want je doet er niemand mee tekort!