Waarom er maar geen nieuwe blog verscheen

Door het Mamaplaats-influencer-event werd ik weer helemaal geïnspireerd en vol plannen ging ik weer naar huis. Het bloggen zou ik weer op gaan pakken, tijd om weer te gaan schrijven. Ik heb jullie nog zoveel te vertellen en er zijn zoveel dingen die ik bespreekbaar wil maken.

Maar hoe dan? Ik ben (nog) niet iemand die vooral wil bloggen over verjaardagen, boodschappen of vakanties, die lees ik namelijk over het algemeen ook niet van andere (sorry). Ik wil graag vertellen over mijn/ons leven, de processen waar we doorheen gaan, dingen bespreken die lastig zijn en taboes doorbreken. Maar het is niet alleen lastig om die dingen te bespreken, het is ook verdomd lastig ze op papier te krijgen.

Allereerst; ik heb geen vaste tijd om te schrijven. Ik deed het ergens tussendoor. Dit werkt gewoon niet voor mij. Door de dagelijkse drukte, het heen en weer geren tussen beiden scholen, therapieën, die onverklaarbare hoge bergen met was, plof ik 's avonds ook graag op de bank om gewoon niets te doen. Dus ik heb nu een vaste blogochtend ingelast. Donderdagochtend als ik Loa naar school heb gebracht en Lux haar ochtenddutje gaat doen, is het mijn tijd om mijn laptop tevoorschijn te halen of achter mijn computer te duiken om eens wat te typen.

Daarnaast merk ik dat het schrijven ook een verwerkingsproces is, het kost tijd. Zeker de blogs rondom Lux werkte voor mij heel therapeutisch om ze op papier te zetten. Maar het was te pijnlijk om dit in 1 keer allemaal uit te typen. Het ging in kleine stapjes en ik moest er echt voor gaan zitten, bewust zijn van wat er toen gebeurde en dat bracht emoties met zich mee. Veel emoties, waarvan ik van sommige niet eens wist dat ze er zaten of nooit had toegelaten er te zijn.

Wat velen van jullie niet weten is dat ik sinds eind maart in de ziektewet zit, het ging allemaal niet meer, letterlijk niet meer. Ik heb hier nog niet eerder over geschreven, maar er komt nog een aparte blog over. Met een reden heb ik dit nooit openbaar gemaakt op social media, maar nooit heeft dat goed gevoeld. Ik sta nog steeds achter die reden, maar ik ben inmiddels wel zover dat ik het toch wil gaan delen. Ik ben een heel open persoon, weinig geheimen. Iedereen mag me altijd alles vragen en over het algemeen geef ik daar ook een eerlijk antwoord op (kort of lange versie ;)). Op een of andere manier voelde het daarom ook niet goed om zomaar blogs te schrijven over koetjes en kalfjes, ik wilde mijn echte verhaal delen. En daarnaast wat ik al zei, alles ging niet meer, letterlijk niet en andere dingen gingen voor op het schrijven van blogs. Maar hé, I'm back! Althans, ik ga hier m'n stinkende best voor doen!!

Liefs Lieke