Laten we eens liever voor elkaar zijn.

Daar ben ik weer "dat kind". Ik ben 21 jaar, bewust jong moeder & ik ben een goeie moeder. Leeftijd is maar een getal. Wij als moeders maar ook mensen zouden eens veel liever voor elkaar moeten zijn.

We leven in de tijd dat we van alles kunnen schrijven, versturen & vanuit een schermpje dat makkelijker verzenden.

Inmiddels heb ik een aantal blogs geschreven, de een word positiever opgepakt dan de ander.

Misschien heb ik er ook te weinig over verteld. Laten we bij het begin beginnen.

Ik was 12 jaar dat ik te horen kreeg dat ik waarschijnlijk nooit moeder ging worden, mijn lichaam stootte mijn baarmoeder af. Er zaten overal cystes, bloedproppen, bloed wat vanuit mijn baarmoeder naar mijn buik liep. Iets wat op langer termijn levensgevaarlijk kan worden. 

Een gynaecoloog is er niet alleen voor een zwangerschap. Ik vond het denken aan kinderen om 12 jarige leeftijd net zo bizar als iemand van buiten af dat nu vind. 12 jaar.. Als ik er aan denk dat mijn dochter 12 jaar is & dan over kinderen begint dan slik ik ook echt even. (niet heel even). En nee.. Ik begon niet met 12 jaar aan een traject dat mij daadwerkelijk zwanger zou maken. 

Ik ging voor een traject wat mij in de TOEKOMST, de kans zou geven om ooit moeder te worden.

Mijn ideale leeftijd leek mij rond de 24. Maar het leven is niet te voorspelen. Toen ik op mijn 14de een relatie kreeg met de biologische vader van mijn dochter liep ik in het ziekenhuis rond vanwege mijn gezondheid. 24/7 heb ik pijnaanvallen (die heb ik tot op de dag van vandaag nog steeds). Er zijn dagen waarop ik de wereld aan kan maar dan zijn er ook dagen dat ik amper van de bank af kan komen, dat ik de deur niet uit kan & dat ik moet bijkomen van een leuke dag. Afstanden lopen bezorgt me veel pijn, vooral de ochtenden zijn zwaar. Dan heeft mijn lichaam echt tijd nodig om op te starten. Je ziet mij ook niet zo snel vroeg de deur uit gaan. Hoewel je het aan de buitenkant niet ziet gebeurt er wel veel in mijn lichaam. Een fototje kan er leuk uit zien maar die seconde daarvoor of daarna zie je niet.

En nee... Ik wilde niet zwanger raken op mijn 14de  (duh)! Maar het hield me wel jong bezig. Als je 12 bent & je krijgt dat te horen moet je wel volwassener worden dan je daadwerkelijk bent. Ik was niet het type meisje dat met die leeftijd nog met barbies speelde. Ik had een vriendje en toen wij hoorde dat ik voor mijn 20ste nog een hele kleine kans zou hebben om moeder te worden hakte wij die knoop door in de zomer van 2017. Jong. Maar wel klaar om het aan te gaan. 

Het was nu of nooit. Ik had 4,5 jaar een relatie en als je mij toen had verteld dat ik een alleenstaande moeder zou worden waarbij het leven compleet anders zou lopen dan gedacht had ik wel voor een stabiele basis gezorgd. Ik was niet van plan dit alleen te doen, dit bij mijn ouders thuis te doen, zonder inkomen & zonder een "ideale situatie" maar maakt dat dan mij een slechte moeder? Nee. Ik heb alles maar echt alles voor mijn dochter over. Ik heb heel bewust voor haar gekozen. Toen haar biologische vader uit beeld verdween heb ik gekozen om mijn eigen geluk op te volgen. En alles voor mijn dochter op het spel te zetten. Ik had samen met mijn ex ervoor kunnen weglopen.. Ik wist dat jong moeder zijn niet makkelijk zou worden. Maar ik ben wel een goede moeder. Ik stond hoogzwanger op dat podium mijn diploma te halen omdat ik dat heel belangrijk vond. Ik heb mijn dochter de beste start gegeven die ik kon geven. Ik heb veel moeten doorstaan. Zij is van dysmatuur kindje in een prachtige, jonge, kleine gezonde dreumes veranderd. Ik geef inmiddels 17 maanden borstvoeding. Ondanks mijn gezondheid ben ik elke dag met mijn dochter en ben ik er echt! Ik woon dan wel thuis bij mijn ouders en ik heb niet het huisje boompje beestje plaatje maar die liefde die zij nu krijgt maakt haar een gelukkig kind. Van alle kanten krijgt ze liefde. Ook al kijk jij er anders naar of zou jij andere keuzes hebben gemaakt. Ik ben een goeie moeder, die doet wat ze moet doen om haar dochter te laten opgroeien.

Laten we eens liever voor elkaar zijn want ik geloof dat niemand het perfect kan doen. We zijn allemaal goed in wat we doen op onze manier.

Het is niet dat ik niet wil werken omdat ik bewust jong moeder ben geworden. Ik heb het misschien niet goed uitgelegd. En het was inderdaad een zeikblog. En ik zit niet thuis omdat ik bewust jong moeder ben. Ik bedoel daarmee dat dat een reden heeft. Ik wil het liefste (waar ik naar toe wil werken) 2 dagen per week werken, ik wil zelf heel graag. Alleen zelfs dat "mag" ik niet. Ik ben op dit moment in staat om 3 uurtjes per week te werken. Wat ik graag wil doen. Ik wil graag weer de sociale markt op, ik wil bouwen aan een toekomst. Maar ik ben niet voor niets jong moeder geworden, dat heeft een reden. Ik heb 24/7 pijnaanvallen. Wat ook behoorlijk pittig is met het hebben van een kindje. Maar dat is hoe het is. Daar word nog elke keer een oplossing voor gezocht. Ik moet (hopelijk) nog heel lang met dit lichaam en wil niets liever dan een gezonde jonge moeder zijn. Ik weet dat ik recht heb op een bijstandsuitkering (daar hoeven we niet meer over te discussiëren) en waarschijnlijk een wajong uitkering. Ik ben op vakantie gegaan maar heb daar zelf niets aan betaald. 

Ik heb gelukkig een liefdevol gezin waar ik kan wonen en die ons meenemen op vakantie. Het is niet dat ik lui ben en dat ik het moederschap de schuld geef dat ik niet wil werken. Ik wil zeker een goeie toekomst voor mijn dochter. & ik wil bij niemand mijn hand ophouden. Tot 3 maanden geleden hoorde je mij niet klagen. Ik heb gewerkt vanaf dat dat mocht tot en met mijn zwangerschap. Helaas kwam ik 2 weken tekort voor een ww uitkering en door de medische kant van mijn zwangerschap kon ik niet meer op zoek naar een nieuwe baan. Waardoor ik nu 1,5 jaar zonder werk zit.

Maar ik wil. Ik wil bouwen aan een toekomst. Ik wil een vast inkomen, ik wil een eigen woning maar het zijn geen dingen wat binnen 1 dag geregeld is. Ik koos er voor om dit alleen door te zetten. Anders had ik nu wel in een koophuis en samen met biologische vader gewoond. Het pad liep anders.