5 jaar geleden
Ben ik een bitch nu ik moeder ben?
Ik ben ontzettend veranderd nu ik een kleintje heb
Het klinkt misschien gek hoor, maar nu ik moeder ben voel ik me af en toe echt een bitch. Ik merk gewoon dat ik het liefst kies voor mijn gezin en natuurlijk bovenal mijn dochter. Ik ben namelijk een persoon die alles meeneemt naar huis... Stress en teveel aan mijn hoofd is dus echt voor mij een verschrikking. Ik kan helaas niks loslaten en blijf hiermee zitten. Dit is voor mijn gezin gewoon absoluut niet goed.
Ik merkte direct toen Louá er was dat ik als een soort moederleeuw over haar wilde waken en dat niks haar mocht overkomen. Natuurlijk kun je dit niet altijd voor zijn maar je snapt wel wat ik bedoel. Ik uit nu ook gewoon veel meer mijn mening en laat het niet oplopen. Dit is voor sommige niet leuk en daar ben ik me ook van bewust maar ik wil dit gewoon niet meer. Ik wil alles waar ik mee zit kunnen uiten waardoor ik en mijn gezin gewoon een veel fijnere tijd hebben.
Ik kan weer slapen en voel me een stuk beter door minder stress die ik nu ervaar. Komt dit jullie ook bekend voor? Hoe gaan jullie hiermee om?
middis03
Ik merkte tijdens mijn eerste zwangerschap dat ik veel minder ging geven om wat mensen dachten als ik een keer voor mezelf, en mijn rust koos. Met als gevolg dat mijn leven een stuk simpeler werd. En toen bedacht ik me dus, dat alles eigenlijk niet zo gecompliceerd was als ik het eerst maakte. Ik gaf eerst mijn grenzen niet aan. Waardoor ik altijd anderen aan het pleasen was. Ik had er geen erg in op dat moment. (Ik dacht oprecht dat ik het ook niet erg vond). Tot mijn zwangerschap dus. Mensen moesten wennen aan mijn ‘Nee’. Deze was niet meer naar hun wil te buigen. Deze ‘Nee’ liet geen ruimte meer voor een “misschien”, de “als we het nu zo aanpakken”, of de “nou vooruit dan”. En wat ze dachten liet me gelukkig koud. Ik voelde me niet schuldig, maar ik moest wel bekennen dat als ik mijn grenzen niet aangeef, anderen er op dat moment niets aan konden doen als ze hier overheen gingen. Voor hen was ik altijd makkelijk en flexibel. Nu wat minder. So what... ben blij toe!
Liba
Ik herken het niet zo omdat ik al eerder had geleerd voor mezelf op te komen en mijn mening niet onder stoelen of banken te schuiven. Wel wil ik je zeggen dat je echt geen bitch bent geworden hoor. Je kijkt anders tegen het leven aan en daar durf je nu naar te handelen. Wel is het zo dat dit ook nieuw is voor jou en er misschien nog een balans moet komen hierin. Maar die komt dan vanzelf wel! Maar blijf vooral zo doorgaan. Je gezin is het allerbelangrijkste en daar doe je het voor.
MamaVanJ17
Ik herken het wel. Resultaat; ik heb met iedereen ruzie die je kunt bedenken... Mensen begrijpen je verandering niet (ikzelf in eerste instantie ook niet), waardoor het botst. Zelf gaf ik geen grenzen aan. Iets wat ik nu direct wel doe. Mensen zien je dan als star en zwart-wit. Nu we 2 jaar verder zijn kan ik alleen maar denken dat die mensen me blijkbaar alleen nodig hadden als ze mijn grenzen konden overschrijden. Their loss...
x-marieke-x
Ik heb er zelf geen last van. Maar mn zusje is echt een kenau geworden sinds ze is bevallen. Nu zei ze altíjd wel wat ze dacht, alleen is ze nu ook niet vriendelijk meer.