7 jaar geleden
Als je je als moeder soms alleen voelt...
Vrouwen van mijn leeftijd hebben vriendschappen die vaak al teruggaan tot hun (middelbare) schooltijd, ik niet.
Niet om zielig te doen, maar laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik heb geen vriendinnen. En dat mis ik wel. Vriendinnen om gezellig mee de stad in te gaan, om spontaan een bakkie te gaan doen of die een babyshower voor je organiseren als je een kleintje verwacht (en aangezien mijn familie ook niet zo attent is heb ik dat dus helaas nooit gehad)...
Ik zie andere vrouwen die echt een groepje om zich heen hebben waar ze op terug kunnen vallen, bij wie ze hun ei kwijt kunnen en met wie ze leuke dingen doen. En om nou te zeggen dat dat altijd de meest geweldige, spontane, attente, grappige, welbespraakte en behulpzame mensen zijn, nou nee. Maar die zijn soms ook maar gewoonweg ergens in hun leven met hun neus in de spreekwoordelijke boter gevallen... Juiste plek op het juiste moment, maar waarom ik dan niet?
Als verlegen meisje had ik op de basisschool wel oppervlakkige vriendschappen, op de middelbare school hoorde ik niet direct bij de populaire groepjes, maar pas echt mis ging het toen ik ergens bij dacht te horen maar ze me lieten vallen als een baksteen, toen puntje bij paaltje kwam.
Mijn kijk op vriendschappen heeft daardoor een flinke deuk opgelopen waardoor ik nog altijd denk dat men niet op mij zit te wachten. Dat lijkt te worden bevestigd door al die jarenlange vriendschappen van anderen, waar ze genoeg aan hebben. Je komt er niet meer tussen. Ik kan goed opschieten met een moeder van een klasgenootje van mijn dochter, maar dat blijft toch vaak bij een occasional praatje (zij heeft haar eigen vriendinnen).
Met een oud-collega die pakweg 15 jaar ouder is dan ik kan ik fijn praten, maar vaak zien we elkaar niet (we wonen zo´n anderhalf uur bij elkaar vandaan). Oud-klasgenoten van mijn HBO-opleiding, daar stuur ik trouw kaartjes naar bij verjaardagen, met name die van hun kinderen, maar bij vrijwel niemand is het contact wederzijds.
En eenrichtingverkeer, tsja, dat voelt niet echt als vriendschap. Het lijkt erop dat als je in de dertig bent je geen vrienden meer maakt, althans, die indruk heb ik. Herkent iemand dit of zie ik dit te negatief? Wat moet je als je druk bent met je eigen gezin, maar toch ook graag een sociaal netwerk-je zou hebben. Waarbij er wederzijdse belangstelling is. En een beetje gezelligheid. Of vraag ik nou teveel?
Anoniem
Hoi ik kijk er eerlijk gezegd een beetje van op dat je het zo stellig ervaart. Alsof er geen anderen rondlopen die vriendinnen nodig hebben. Die hebben misschien vrienden maar merken rond hun dertigste dat dit toch niet klikt na al die jaren sinds basisschool. Dát was bij mij het geval. Ik was net als jij vaak teleurgesteld in vriendschappen. Tijdens puberteit kregen de meiden een vriendje en zag ik ze nóóit meer bijvoorbeeld. Geen tijd. Of er was sprake van haloezie en roddels... en ruzie. Belachelijk veel pijn deed dat. Dat mensen zo veranderden.. Ikzelf ben ook veranderd. Besefte dat ik tot mijn dertigste óf in een soort slachtoffer rol zat van; Wie wil mij nou als vriendin? Of in de aanval, van: ik vertrouw jóu niet..... En dat zorgde voor een soort evaluatie. Ik kwam tot de conclusie dat ik er anders mee om wilde gaan en sloot me aan bij groepenvol gelijkgestemden. Ik hield van mediteren en yoga en bezocht supportgroepen voor andere issues die speelden in mijn leven en dat schepte een band omdat ik me open stelde. En anderen ook. Op een gegeven moment dacht ik: ik ben een goede vriendin en wil ook goede vriendinnen en dat lukte. Stééds vaker. Daardoor groeit dat vertrouwen opnieuw énorm! Ook tijdens zwangerschap zag ik hoe je je kan aansluiten bij alleeallerlei forums zoals deze of Facebook groepen ofzo. En inderdaad ook via zwangerschap zwemmen of Yoga . Zó ontmoette ik 1.5 jr terug één van mijn hartsvriendinnen. Ik heb er zéker 3. En daarnaast héle goeie kennissen. Zijn ook gewoon vriendinnen voor t leven tussen. Het gaat allemaal om vertrouwen en investering. Ga ervoor je bent het waard!!✌❤
Anoniem
Hallo Mirjam, Ik had een mail gestuurd met mijn nummer naar lovehearttobe@live.nl maar hij doet het volgens mij niet, tenminste, ik heb geen reactie ontvangen Groetjes!
Anoniem
Leuk idee! doe graag mee :-)
Anoniem
Leuk dat je reageert, je mag mij wel toevoegen op Facebook. Layla Masselink