Regenboog kinder vragen

De afgelopen weken zijn we soms wat later geweest dan dat de meeste verwachten. Je zou bijna kunnen zeggen dat we wat over tijd zijn. Maar zoek er niet te veel achter. Zowel Chris als ik zijn wat drukker geweest met alle dingen buiten de blog om, waardoor deze blog schrijven soms op een gedeelde eerste plek komt. Nu we weer in wat rustiger vaarwater komen, kunnen we hopelijk weer elke week op tijd online komen.

Sinds dat Maartje in ons leven is gekomen, is de kans na al die jaren toch een stuk realistischer geworden dat we ooit ouders mogen worden. Hoewel we hopelijk in een niet al te verre toekomst zelf een kind mogen verwelkomen, worden we voor nu al een hele tijd omringd door de kinderen van anderen. Kinderen die het hart op de tong hebben en soms helaas alleen maar eerlijk kunnen zijn.

Die zelfde kids willen al sinds dat ome Chris en ome Sander zelf een kindje willen krijgen alles willen weten van hoe dat dan precies in z'n werking gaat. Want ook al vinden ze het totaal niet gek dat we een setje ooms zijn in plaats van een oom en tante, snappen de meeste van hen ook wel dat er iets ontbreekt om dat zelf te kunnen laten lukken. Hoewel ome Sander rond de feestdagen meestal wel genoeg heeft gegeten om de 12 weken aan te tikken.

We zijn er altijd heel eerlijk over geweest en gelukkig met boeken zoals "De papa's van Teddy" en "Logeren in een buik" ook best wel duidelijk. Maar toen een echte baby dichterbij kwam en het woordje draagmoeder wat vaker viel, bleek het toch dat we wat meer verduidelijking moesten geven over wat er dan precies gedragen werd. Want nee, als Maartje onze tassen draagt, of onze kleren, zal er op het nodige gebied weinig veranderen. Hoewel Maartje mijn broeken en Chris z'n overhemden vast ook heel leuk zou staan.

Bij Maartje thuis kwam het weer neer op andere belangrijke informatie die haar meiden echt moesten weten. Naast dat mama voor Chris en Sander een kindje wilde dragen (wat leidde tot de reactie van de oudste dat ze wel 100 kindjes voor iedereen wilde dragen), was een ander punt nog erg belangrijk. Want als er straks een kindje met ons mee naar huis gaat, betekend dat, dat ook zij misschien ooit met iemand anders mee moeten? Iets waar ze, ze gelukkig al snel over gerust kon stellen. Hoewel de vraag over logeren al een paar keer is gevallen, zijn ze toch wel heel blij dat zij gewoon bij papa en mama mogen blijven.

De kinderen die er nu zijn vinden het alleen maar leuk en kijken er bijna net zo veel als ons naar uit om de kleine te ontmoeten. En het kleintje dat nog moet komen? Dat heeft een boekenkast vol met verhalen over hoe gewenst ie was door iedereen om hem heen en iemand slechts een korte autorit verderop die met liefde alles wil vertellen over hoe we met z'n drietjes er voor hebben mogen zorgen dat ie er eindelijk mocht komen.