Op de automatische piloot

Ik begon met roken toen ik een jaar of veertien was. Mijn beste vriendin en ik vonden het mega spannend om ergens buiten in een steegje samen een sigaret te delen. Het sloeg (achteraf gezien) nergens op, maar bijna iedereen van onze leeftijd deed het. Dus wij ook. Uiteindelijk werd die enkele keer steeds regelmatiger en vanaf mijn vijftiende had ik altijd een pakje sigaretten bij me. Op een gegeven moment was ik verslaafd en rookte ik een pakje per dag.

Ik koppelde het roken ook aan vaste momenten. Als ik gebeld werd en ik wist dat het wel eens een lang gesprek kon worden, pakte ik automatisch een sigaret en stak dan de één met de ander aan, tot het gesprek ten einde was. Wanneer ik op de bus stond te wachten, rookte ik. In de auto rookte ik. Met het raam open, maar toch. Wanneer we in het weekend uitgingen, voelde ik altijd een bepaalde nervositeit. Heb ik wel genoeg sigaretten bij me? Zal ik nog een pakje extra kopen, voor de zekerheid? Heb ik wel kleingeld mee, voor het geval dat ik een pakje uit de automaat moet halen?

Twee jaar voordat ik stopte, begon ik minder te genieten van het roken van een sigaret. Er werd actiever reclame gemaakt over het negatieve effect dat roken op de gezondheid heeft en ik denk dat er daardoor langzaam een knop bij mij omging. Natuurlijk wíst ik het wel, dat roken ongezond was, ik was er in mijn tienerjaren alleen niet mee bezig. Ik had ook nergens last van, dus zó ongezond kon het niet zijn, toch? Anyhow, twee jaar voordat ik definitief stopte, rookte ik nog maximaal vijf sigaretten per dag en dan eigenlijk alleen nog op die vaste momenten: wanneer ik een lang telefoongesprek voerde, in de auto zat of na het eten. Het smaakte me steeds minder en ik werd me steeds bewuster van het feit dat ik mijn lijf bij iedere sigaret steeds een beetje meer vergiftigde.

Dit was mijn kans

Op een dag kreeg ik griep en had ik ontzettend veel last van mijn keel. Iedereen die rookt of gerookt heeft, weet dat een sigaret roken dan echt geen pretje is. Dus ik rookte niet. Eerst één dag, toen twee en op een gegeven moment had ik al vijf dagen geen sigaret aangeraakt. Ik was inmiddels opgeknapt, maar rookte nog steeds niet. Ik was toen vierentwintig, het jaar erna wilden we aan kinderen beginnen. Het voelde voor mij als een kans om van het roken af te komen, nog ver voordat ik eventueel zwanger zou raken. Ik had al een week niet gerookt en wilde eens kijken hoe ver ik zou komen. Dat was ver, want elf jaar later kan ik nog steeds zeggen dat ik niet meer rook. Ik ben daar zó blij mee! Ik voel me zoveel gezonder en het is zo fijn om niet meer nerveus te zijn over of je wel genoeg te roken bij je hebt. Ik wíl geen roker meer zijn en ik ben me te bewust van de negatieve effecten die roken met zich meebrengt.

Rookvij opgroeien

Onze kinderen groeien rookvrij op en begrijpen niets van mensen die aan een sigaret staan te hijsen. ‘Wat doen ze, mam? Is dat slecht voor je? Het stinkt wel, zeg!’ Dan leg ik uit wat roken is en wat voor effect het op je gezondheid kan hebben. ‘Nou mam, dát ga ik dus mooi niet doen hé?’ Ik hoop echt dat onze kinderen de eerste rookvrije generatie zullen zijn en dat ouders ook niet meer buiten roken. Het is namelijk niet veel beter om het buiten te doen, omdat je dan derdehands rook, zoals dat genoemd wordt, mee naar binnen brengt. Alsnog schadelijk dus, terwijl je denkt dat je het goed doet. Check www.puurrookvrij.nl/derdehands-rook voor meer info hierover. 

Mijn mindset heeft mij van het roken af geholpen, maar ik kan me ook voorstellen dat het voor anderen lastiger is. Gelukkig is stoppen echt niet onmogelijk en zijn er diverse stopmethodes die jou kunnen helpen. Kijk eens op www.puurrookvrij.nl/ouders en kom erachter welke manier voor jou zou kunnen helpen. En wees niet te hard voor jezelf. Iedere sigaret die je niet opsteekt, is er eentje.

Rook jij of heb je gerookt? Hoe is het je gelukt om te stoppen? Laat het vooral weten in de comments, misschien help je er wel iemand mee!

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Puur Rookvrij.