Lachen is veel makkelijker…
Een lach opzetten en zeggen dat het goed gaat, is veel makkelijker dan uitleggen wat er aan de hand is.
Een lach opzetten en zeggen dat het goed gaat, is veel makkelijker dan uitleggen wat er aan de hand is.
Soms heb je gewoon geen zin. Geen zin om het uit te leggen, geen zin om te huilen en geen zin om die pijn en het gemis te voelen. Dan is het veel makkelijker om dat masker op te zetten en alles gewoon weg te lachen. Herken je dat?
3 maanden zijn er alweer voorbij. 3 maanden, maar het voelt nog steeds als de dag van gisteren. Ze zeggen dat rouwen in fases verloopt, maar voor mijn gevoel zit ik nog steeds in de eerste fase: Ontkenning.Het voelt nog steeds niet helemaal echt en ik vind het nog steeds moeilijk om het erover te hebben. Ik ben altijd goed geweest in muurtjes om mij heen bouwen, maar mijn moeder was degene die dat muurtje altijd goed kon breken. Ik laat niet graag mijn zwakke kant zien, ik weet niet waarom. Naja zwakke kant, volgens de psychologe is huilen juist niet een zwakke kant. Dat laat zien dat je zeer zeker emotie kan tonen. En dat is juist sterk!
Maar het huilen doet zo een zeer, dat zorgt ervoor dat je weer met beide benen op de grond komt te staan. En dat je moet accepteren dat ze er niet meer is.Ik zou haar zo graag nog één keer willen zien, nog één keer willen knuffelen en nog één keer willen zeggen hoe trots ik op haar ben en hoeveel ik van haar hou. Dat ik zoveel van haar heb geleerd en dat ik door haar nu zo een sterke vrouw en goede moeder ben.
Vandaag had ik mijn derde afspraak met de psychologe en na zo een gesprek ga je toch altijd weer met veel gedachtes naar huis.Ook liet zij mij echt zien dat ik echt wat meer naar mijn gevoel moet luisteren en minder naar mijn verstand.Ik ben altijd van het doorpakken en doorgaan, maar ik moet even aan de handrem trekken en iets minder op mijn bordje doen. Minder bezig zijn met wat moet, maar meer bezig zijn met wat kan.De hele was hoeft niet perse vandaag klaar te zijn, als je niet meer aan het afstoffen toe komt, dan verplaats ik dat wel naar morgen.
Huilen mag zeker, maar lachen is zo veel makkelijker.Liefs, Cherrys