De kracht van kwetsbaarheid en het oppakken van werk

Inmiddels zit ik al 1,5 jaar in de ziektewet, een periode die mij niet alleen fysiek, maar vooral emotioneel heeft uitgedaagd. Het proces van ziek zijn is allesbehalve eenvoudig. De onzekerheid over de toekomst en de constante angst om niet volledig terug te keren naar mijn oude zelf, maken het een dagelijkse strijd. Het is moeilijk om te accepteren dat ik kwetsbaar ben in een samenleving waar van je verwacht wordt altijd sterk en veerkrachtig te zijn, vooral op de werkvloer. Het lijkt vaak alsof er weinig ruimte is voor erkenning van zwakte.

Toch heeft dit proces me iets waardevols geleerd: het is juist die kwetsbaarheid die ons kracht kan geven. Het erkennen van mijn grenzen en het durven kiezen voor wat goed voelt voor mij, niet voor anderen, is iets wat ik langzaam heb leren omarmen. Het was een belangrijke les die ik in de loop van deze tijd heb geleerd: het is oké om niet altijd sterk te zijn en juist in die momenten van kwetsbaarheid schuilt een enorme kracht.

Onlangs werd er besloten dat ik niet meer op mijn oude werkplek in mijn huidige functie kan terugkeren. In plaats daarvan start ik in "spoor 2", zoals dat heet. In eerste instantie voelde ik me teleurgesteld dat ik niet in staat ben om mijn oude functie op te pakken, een functie die ik jarenlang met veel toewijding heb vervuld. Maar diep van binnen geeft het me ook rust. De plek waar ik ruim 14 jaar heb gewerkt, heeft me niet alleen professioneel gevormd, maar ook als persoon. Toch heb ik door mijn hele traject heen nieuwe inzichten gekregen over mezelf. Ik heb ontdekt wie ik werkelijk ben, waar ik voor sta en dat deze plek misschien niet meer de juiste voor mij is.

Nu heb ik de kans om "opnieuw" te beginnen, met de nieuwste versie van mezelf. Het voelt als een frisse start, een kans om keuzes te maken vanuit mijn hart en niet vanuit de verwachtingen van anderen. Dit biedt ruimte om mijn eigen pad te bepalen, mijn eigen grenzen aan te geven en te kiezen voor wat écht bij me past.

Het doel is nu om rustig op zoek te gaan naar een nieuwe invulling van mijn werkleven, iets waar ik kan re-integreren. Ik wil mijn belastbaarheid testen en langzaam uitbreiden, met vrijwilligerswerk als eerste stap. Dit voelt voor mij als een hele fijne en laagdrempelige manier om weer in beweging te komen. Het geeft me geen druk van buitenaf en het belangrijkste: het voelt als een stap in de richting van mijn eigen toekomst, eentje die ik met vertrouwen tegemoet kan zien.

Het proces is lang niet altijd makkelijk, maar het heeft me zoveel geleerd over wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Misschien was ziekte wel de sleutel tot zelfontdekking, het leerde me dat het oké is om kwetsbaar te zijn en dat ik juist door die kwetsbaarheid mijn kracht kan vinden. Met deze nieuwe inzichten kijk ik met een gerust hart naar de toekomst, klaar voor wat komen gaat.