Watskeburt?

Meteen een deel 10 achter mijn deel 9 aan. Omdat dit eigenlijk direct erbij hoort. 

De bevalling is voor mij op zijn zachts gezegd niet leuk geweest. En het herstel ging ook flink moeizaam. Veel pijn. Veel overgeven. Ik kan me, om eerlijk te zijn, weinig herinneren van de eerste 3 a 4 dagen. Daar ga ik dus ook niet veel meer over schrijven. Wat ik jullie nog wel verschuldigd ben is antwoord op de vraag wat er nou tijdens de bevalling allemaal gebeurde. Waarom duurde het allemaal zo lang. Waarom werd er steeds gezegd dat ik nog niet droog was en waarom herstelde ik hierna zo moeizaam? Nadat de kindjes uit mijn buik gehaald waren, wordt er een middel toegediend om mijn baarmoeder weer samen te laten trekken. Dit moet het bloeden van de baarmoeder stoppen. Maar het stopte niet. Ik bleef bloeden. Dat is waarover het operatieteam het had, toen ze zeiden "ze is nog niet droog". Waar ik dus steeds dacht dat ze het hadden over vruchtwater, hadden ze het over bloed. Ik was nog niet droog, ik bloedde nog steeds. En ze konden maar niet vinden wat de bron van de bloedingen was. Daarom werd er uiteindelijk een extra arts bij gebeld. Om te helpen zoeken (denk ik). En uiteindelijk, nadat ik onder narcose was gebracht, werd de oorzaak gevonden. Ik bleek een 2e baarmoeder te hebben! Hoe het exact zit waarom deze dan bleef bloeden, en niet inkromp met het middel waar ik het eerst over had; geen idee. Er zijn nog dingen in het verhaal die ik zelf ook nog niet 100% begrijp. Wel weet ik dat ik ruim 3 liter bloed ben verloren tijdens de operatie, waardoor ik flink heb moeten herstellen. 

En hoe mijn baarmoeders er nu exact uitzien, dat weten we ook niet. De gynaecologe heeft 6 weken na de bevalling nog wel gekeken via een echo, maar kon er geen wijs uit worden. 

Waarschijnlijk heb ik uterus unicornis dydelphis. Het kan ook de bicornis versie zijn, overigens, maar de gyn gaat uit van unicornis. 2 baarmoeders. Waarschijnlijk 1 baarmoedermond (hoewel dit ook nog steeds 2 zouden kunnen zijn, waarbij er 1 erg verstopt ligt) en 1 vagina. Mijn 2 kindjes hebben dus samen een halve baarmoeder gedeeld. En dat is niet bepaald ideaal. De kans is heel groot dat ze door te weinig ruimte, eerder hebben willen komen. Dat mijn lichaam de zwangerschap heeft proberen te verkorten. Dit is waarschijnlijk een verklaring voor alles wat is gebeurd. Voor de baarmoederhals die weg was, de vroege weeën, de zwangerschapsvergiftiging en de groeiachterstand bij Mayke. Alles valt op zijn plaats.De gynaecologe heeft me uitgelegd dat dit een zeer bijzondere situatie is. Doorgaans weet men door vroegere klachten of constatering via de echo dat ze deze afwijking heeft. Wanneer een dame met deze afwijking in verwachting blijkt van een tweeling, is het protocol dat wordt geadviseerd om 1 van de 2 kindjes op te geven (reduceren). Een tweeling kan namelijk eigenlijk nooit gezond geboren worden met deze afwijking (ik bewees gelukkig het tegendeel!). 

Niemand begrijpt waarom nooit gezien is dat ik 2 baarmoeders heb. Zeker gezien ik tientallen echo's heb gehad in de tijd in de ziekenhuizen. Wel zijn we achteraf allemaal heel blij dat we het nooit gezien hebben. De kans was groot geweest dat alsnog geadviseerd was 1 van de kindjes te verwijderen, ook als het laat geconstateerd was. Of waren ze veel eerder op de bevalling overgegaan, omdat ze niet wisten wat de risico's waren. Doordat het nooit gezien is, hebben we de bevalling kunnen rekken tot 34+5 weken en heb ik nu 2 heerlijk mooie gezonde kinderen met alles erop en eraan, die zich geweldig goed ontwikkelen en zich niet gedragen als premature dysmature kindjes <3. Voor de toekomst is nog wel wat onzekerheid. Mochten we de wens hebben; hoe vanzelfsprekend is het dan dat we nogmaals zwanger kunnen raken? Is de kans op (late) miskramen erg verhoogd? Wat ik wel weet is dat ik nooit vaginaal zal kunnen bevallen. En dat de kans dat ik ooit 40 weken zwanger zal zijn nihil is. Een kindje zal hoogstwaarschijnlijk altijd te vroeg en te klein ter wereld komen. Maar hé. Ik weet dat mijn lichaam tot veel in staat is. Dat zie ik elke dag weer in de 2 pretkoppies die ik bij me heb. 

Bedankt allemaal voor het lezen en volgen van mijn blogs. Wellicht dat ik in de toekomst nog weer ga schrijven over mijn leven met de tweeling. Maar voor nu rond ik het verhaal van mijn zwangerschap en bevalling in elk geval af. <3.