Snap
  • Bevallingsverhalen

Wat kan een mens blij zijn met Poep!!!

Eindelijk na 1.5 jaar proberen zwanger te worden zwanger, alles gaat goed tot net na de bevalling!

30 april 2014... Eindelijk na 1.5 jaar proberen zwanger te worden, was het zo ver, mn 1e ( heb er drie gedaan) positieve test. Wat een raar gevoel, Zwanger ik, eindelijk! ik hoor er bij!

Alles ging goed na mijn idee te goed, ik had het idee dat er iets ging gebeuren..... 

De 20 weken echo, Al vroeg er zijn, lang wachten en he he aan de beurt, alles was weer goed, alleen een bewegelijk kindje en dus moest de echo over, nou nou dat vonden we erg wauw! 
Met veel plezier een 2e afspraak gemaakt, en nog geen week later weer naar het ziekenhuis, eindelijk eens vol goede moed!
Deze keer niet zo lang wachten en snel liggen en kijken....... Maar toen werd ze beetje stil,
Het maagje was Groot en het kindje te klein, okey en nu??
Gynaecoloog er bij gehaald, en toevallig was dat ze zelfde als die me ook geholpen heeft zwanger te worden! Die kijken en het nekje konden ze ook niet goed meten, hoefde niks te betekenen, maar toch even overleggen...
En daar lig je dan wachten wachten wachten...

Toch een doorverwijzing naar een ander ziekenhuis,

paar dagjes later kon ik mij melden in een ander ziekenhuis, echo gemaakt, en jaa hoor de baby was te klein en het maagje te groot, En het enige was mij verteld werd was...
je kindje heeft misschien down, je moet dit weekend maar even kijken of je een vruchtwaterpunctie wil, ik bel je maandag (was op een vrijdag bij haar).....Huh en nu dan en uh wat als, Sorry we bellen Maandag zei ze.... Op dat moment wist ik twee dingen heel zeker, een ik neem geen punctie en twee ik heb geen kindje met Down.... en wel, nou dan hou ik het met net zo veel liefde als een gezond kindje..... daarvoor heb ik niet die rot spuiten gezet en die smerige pillen gehad, en sex gehad op commando!!!

Uiteindelijk 4x in het ziekenhuis en verloskundige geweest, en het kindje begon ineens aan een Groeispurt, waarschijnlijk omdat de stress van geld zaken en verhuizen nu weg waren!

10 Januari, mn uitgerekende datum, niks helemaal niks... al was ik het zo zat!!! ik was moe, extra moe wand ik heb ME en zat er doorheen!

De week voor 21 Januari, werdt ik snachts rond 1 uur wakker, ik was zo ziek, zo misselijk en ik deed niks anders als overgeven, en had vreselijke Diaree, ik dacht eerst dat ik iets verkeerd had gegeten, maar nee hoor, het was Begonnen, wat ik toen nog niet wist was dat het nog een week zou duren...

Ik was kapot, ik sliep slecht, en at amper iets, en had dagelijks harde buiken om over de weeën/ voorweeen, maar te zwijgen....
Dus ik werd op maandag gestript, oooh wat deed dat pijn, ( door sexueel misbruik zit het van binnen niet helemaal goed) mocht het niet werken mocht het Woensdag nog een keer, Zondags nog in ziekenhuis aan CT gelegen omdat ik mn kleintje niet meer goed voelde.... Dindag nacht werdt ik wakker van vreselijke pijn, en ik wist van het strippen dat ik 1cm had, dus dacht he he het zet door, Mn man maar naar zn werk gestuurd had toch nergens zin in wilde alleen maar op de bank liggen!!! en dr vanaf zijn!

De nacht van Dinsdag de 20e op Woensdag de 21e januari...
Ik had Pijn!!! ooh vreselijk... ik was dood op, en heb tussen de weeen door de vk gebeld, dat ze Nu moest komen, die was er gelukkig snel, die wilde me strippen, maar dat lukte totaal niet, ik had weeen en zo veel pijn, dus  het ziekenhuis gebeld waar ik graag wilde bevallen.... VOL! pff nou dan maar een deur verder, wand ik kon niet meer!
Dus hop in de auto tassen mee, kussen mee, en gaan, 
Bleek in in het ziekenhuis ineens op een krappe 3 te zitten, dus vliezen geprikt, infuus dr aan, en klaar maken voor de ruggeprik, wat een verademing dat ding joh! ik heb daarna ook nog heerlijk geslapen!

Om half 10 waren we er, met 3 cm, rond 13,00 had ik 5 cm, daarna al snel 8 en om 17.00 zo iets had ik 10 cm, dus mn ruggeprik werd wat teruggeschroefd, maar wat er gebeurde.... niks!!
Dus weeeopwekkers omhoog, en wachten....
Rond 21.00 kreeg ik pers weeen en om 22.35 was Ze er.... wat een opluchting (bevalling doe ik trouwens zo over was een makkie ;) )

Helaas mocht ik niet douchen dus alles netjes maken, en genieten, 

Nou Genieten......
We gingen de nacht in samen mn man ging naar huis, en van slapen komt niks, en Sophie moest om 3 uur de fles, en om 6 uur weer,
Om 9 uur na de fles, zouden we naar huis mogen... Niet wetende dat dat nog heel lang ging duren..............

Sophie begon ineens Gif groen gal te spugen...  en er kwam een stagiere, daarna nog een, Daarna de kinderarts, en toen ging alles zo snel! ik mocht en kon dr nog net een kus geven en mn man stond daar van wat gaat er on godsnaam gebeuren...

Sophie werd naar de NICu gebracht, en toen bleek dat ze daar niks konden doen met spoed naar het UMCG met ambu en ik mocht niet mee...
Dan sta je daar als kersverse mama, afscheid te nemen van je kindje, en je hebt geen idee wat er is..

Snel alles ingepakt en dr achter aan, Het duurde nog wel 2 uur voor ik haar zag, op de ic van het UMCG... Piep zeg wat heftig, ik was nog kraamvrouw dus moest eerst  "inchecken" en vertellen van hoe en wat! Nee daar had ik zin in!!!

Savonds kwamen mn man zn ex en hun twee kinderen kijken, wat heb ik me toen klote gevoeld, ik wilde schreeuwen ga weg, blijf af... ik wil jullie hier niet, ik wil hier weg nu samen met Sophie ... Ik was jaloers!!!!!! en helemaal toen er perse foto's en kusjes gegeven moesten worden, Mijn man zn ex begon te huilen en ik raakte de kluts kwijt, wilde slapen en met rust gelaten worden....
Terwijl mn man naar huis ging zou ik op de kraamafdeling worden opgenomen zodat ik dichtbij Sophie kon blijven... maar ik wilde dat helemaal niet, ik wilde bij mn man zijn, bij sophie thuis, weg... Dus mocht in in het Zotel ( dat is een hotel in een ziekenhuis) Snel mn man gebeld dat hij daar ook de komende 8 dagen mocht blijven.... maar Toen werd ik in alle spoed geroepen ik moest nu komen!!!!
Er waren doktoren en chirurgen, ik moest Nu komen! Maar mn was er nog niet? Gaan we niet op wachten was het andwoord... Ze moet Nu geopereerd worden, daar staan je dan.... Dus snel gesprek gehad,man kwam er nog net aan.. Dus snel nog wat vragen kunnen stellen, en toen ging ze om half 1 snachts de operatie kamer in!!
het kon we heel lang duren maar om kwart voor 2 werden we gebeld de operatie was goed gegaan!

Sophie bleek al die tijd een malrotatie te hebben, dat houd in dat er een dreigende knik in de darmen precies na dr maag, zit, ze hebben daarom de maagbanden doorgeknipt en toen was het eigenlijk klaar! Maar het hestel en het wachten op een goeie doorgang duurt lang!

Gelukkig mocht Sophie na 1 dag al van de beademing af, en na 2 dagen van de morfine, en vanaf toen kwamen we in een achtbaan van emoties, blij als het goed ging met 2 stappen vooruit,verdrietig als ze weer 1 stap terug deed! 
Dan ging het goed en had ze geen gal meer, en dan was het weer heel erg veel!!
uiteindelijk kreeg ze hele kleine drolletjes, en was er doorgang, Dus mocht ze naar een andere afdeling!

na 2 week ic, eindelijk vooruitgang, helaas ging het daar de 1e dag al weer helemaal fout!!! 
Daarom besloten mn man en ik dat ik dat weekend bij Sophie zou blijven... dan bleef ik ook goed op de hoogte en misschien hielp het..
Nou ben ik Christelijk op gevoed, en deed ik er eigenlijk niks meer mee,, maar dat weekend heb ik elke dag gebeden of het alsjeblieft goed kon komen,en alsof de duivel er mee speelde, Sophie ging vooruit!!!! Ze Poepte en Poepte en Poepte!!!!! Och wat fijn!!

Hoe Blij kun je zijn met POEP!!!! Nou zo blij dus!!!

op 15 februari kwam er eindelijk een einde aan ons Ziekenhuis avontuur, Sophie mocht naar huis!!

Gelukkig gaat het nu eindelijk goed, en is onze kleine meid al weer 13 weekjes! en Nu eindelijk kunnen we genieten!!!

Amen!!  

Janskenl's avatar
9 jaar geleden

nou wat geloof ik dat er niemand zo blij is geweest met poep als jullie op dat moment...wat een heftig avontuur zeg...fijn dat ze nu lekker thuis is en alles goed gaat. Geniet er maar lekker van!

MuchLOVE's avatar
9 jaar geleden

Wauw wat heftig. Wat erg dat jullie dit hebben moeten meemaken. Gelukkig gaat het nu goed, geniet maar dubbel zo hard van de kleine meid!

's avatar
9 jaar geleden

Wauw wat een spannende periode moet dat geweest zijn zeg. En vol onmacht ook. Super goed dat het allemaal over is en ze het nu weer zo goed doet! Kan je lekker genieten van je dochter

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij MiiDV?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.