Van een slecht CTG naar een spoedkeizersnee

Ik was 38 weken en twee dagen zwanger van onze 2e zoon, ik had regelmatig dat ik hem minder voelde bewegen omdat mijn placenta voor lag. Ik had die vrijdag 7 mei nog een controle bij de verloskundige gehad en alles was goed, wel was mijn bloeddruk wat aan de hoge kant en voelde ik mij niet zo lekker maar na een tweede controle was dit allemaal goed. Ik gooide het maar op het feit dat ik hoog zwanger was en net verhuisd. 

We woonden net een week in ons nieuwe huisje, toen ik 37 weken zwanger was zijn we verhuisd. Dit omdat mijn appartement echt te klein was voor ons gezinnetje van vier straks. 

Met 34 weken zwangerschap had ik corona opgelopen ( 2021 ) en ben ik daar twee weken goed ziek van geweest, in de tussen tijd gelukkig extra controles gehad. Ze wilden mijn placenta houden voor onderzoeken, hier had ik akkoord voor gegeven. 

Terug naar maandag 10 mei. Die avond daarvoor voelde ik mij echt niet lekker, ik had ook last van voorweeen en ik dacht echt dat de bevalling begonnen was maar helaas zette het toch niet door. Wel had ik gemerkt dat de baby het weekend heel druk aan het bewegen was geweest, meer dan anders, hier heb ik verder niet meer over na gedacht dat dit ook weleens een teken kon zijn dat het niet helemaal goed ging daar binnen. Die maandag ochtend voelde ik hem minder bewegen dus ik belde de verloskundige, die stond vast bij een bevalling dus vroeg of ik alvast naar het ziekenhuis komen. Mijn andere zoontje kon ik gelukkig bij de gastouder brengen en zo reed ik rustig naar het ziekenhuis  

Aangekomen in het ziekenhuis controleerde de verloskundige in opleiding de ligging van de baby en hij bleek dat weekend te zijn omgedraaid en was in stuit gaan liggen. En dat met 38 weken, hij had dus alle ruimte. De verloskundige twijfelde dus ging overleggen met de gynaecoloog. Intussen werd het CTG aangesloten door de verpleegkundige. Ik lag rustig te wachten. op gegeven moment kwam de verpleegkundige terug en vroeg aan mij of ik gestrest was? Ik zei nee helemaal niet wat dan ? Nou zei ze: de hartslag van jou en je kindje zijn veel te hoog, dit was schrikken. Intussen had ik mijn vriend op de hoogte gebracht van de situatie. Hij mocht nog niet naar het ziekenhuis komen vanwege covid. 

Door dat de hartslag van onze zoon veel te hoog was werden er meteen allemaal controles uitgevoerd, hier konden ze niks vinden. Toen werd er nog een echo gemaakt om te kijken hoe onze baby nu lag en jahoor compleet in stuitligging, shit en nu ? 

De gynaecoloog kwam erbij. Deze vertelde mij dat ze hem gingen halen.. compleet overrompelt vroeg ik nog of er een stuit bevalling mogelijk was maar helaas niet, ze verwachtten dat onze baby ruin 4.5 kg zou zijn bij de geboorte. 

Compleet in shock probeerde ik mijn vriend te bellen en die kreeg ik niet te pakken, hij was nog aan het werk. helemaal in paniek was ik, gelukkig kwam mijn eigen verloskundige binnen en die kon mij troosten, samen nog in shock van dit nieuws moest ik mijn vriend proberen te bereiken. Gelukkig nam hij uit eindelijk zijn telefoon op en ik vertelde hem: Wij worden straks papa en mama kan je deze kant opkomen? 

Mijn eigen verloskundige was weer naar huis gegaan en ik werd klaar gemaakt voor de OK. Helemaal geen informatie gehad over een keizersnee en hoe nu verder maar mijn vriend kwam gelukkig op tijd in het ziekenhuis en daarna mochten we ook al door naar de OK. Nog steeds was ik compleet in shock en helemaal verbaasd dat we onze zoon zo snel gingen ontmoeten. 

Na dat de ruggenprik was gezet ging het helemaal snel en is onze Aiden om 10 voor 3 geboren met een apgar score van 10. 

We zijn er nooit achter gekomen wat nou de oorzaak is geweest van de veel te hoge hartslag. we waren wel enorm opgelucht dat Aiden gezond is geboren en hier niks aan over heeft gehouden. 

Wat wel een bijzonder was dat niemand wist dat Aiden was geboren en konden we iedereen rustig gaan video bellen met de grote verassing!