Van ctg naar hartbewaking
Mijn tweede zwangerschap.
34 weken; pff duizelig. Oké, even googelen. Ja hoor, zwangerschap & duizeligheid; het hoort er allemaal bij, dus geen paniek en door...
Tot 36 weken; weer duizelig en ik was gevallen, dus op naar het ziekenhuis. Aan de CTG. Na 10 min zag ik niks op het scherm, dus op de bel gedrukt. Ze waren vergeten om op start te drukken.
Na een tijdje komt de verloskundige vragen hoe het mijn gaat. Ze houden me al tijdje in de gaten en zien de hartslag van 220 naar 40 gaan. Dat gebeurt een paar keer achter elkaar. Ik zeg nog; 'dat ding is kapot', maar ze gingen even voelen met de hand waarop ze antwoordde dat de monitor gewoon zijn werk deed en dat ze ging overleggen. Dus hup, naar boven naar CCU voor een hartfilmpje en daarna weer terug. Maar helaas, na de ECG kwam ik niet meer terug en werd ik meteen aan alle monitoren gelegd. Ik mocht het bed niet meer uit. Daar lag ik dan met mijn dikke buik op de hartbewaking. Oh, 1 nachtje overleef ik wel. Binnen een paar sec. stonden er 4 man in mijn kamer om te vragen hoe het ging. Ze hadden namelijk weer een stoornis opgevangen.
Uiteindelijk overleggen over hoe en wat, maar dat ik niet meer naar huis kon was wel vrij zeker. En ja, bevallen... Hoe dan op de hartbewaking als het spontaan kwam? Ze gingen in overleg met Amsterdam. Daar wilden ze me laten bevallen, daar konden ze namelijk mijn hart en de baby tegelijkertijd in de gaten houden. Tot die tijd zou ik gewoon in Hoorn blijven. Maar hoe dan, ik heb nog kleine meid thuis lopen, die vond het zo erg dat ik er niet was. Dus veel gepraat en ik kon maandag naar Amsterdam om te bevallen, zo zeiden ze het. Dus maandag avond beland ik in Amsterdam en denk dinsdag gaan we bevallen maar helaas dinsdag gaan eerst de artsen ingesprek voor een plan. Ik boos waarom ze me nu al maar Amsterdam hadden gebracht nu kon mijn kleine meid niet komen want dan mocht niet vanwege corona en in hoorn mocht mijn man met mijn kleine meid gewoon komen. Maar okee kwam iemand zich voorstellen dus ik vroeg waarneer ga ik bevallen die gaf aan we wachten tot het van zelf komt, okee ik een beetje boos en verdrietig want dan lig ik hier misschien nog 3 weken want mocht niet naar huis. Ik wilde de gynocoloog spreken die gaf aan waarneer wil je dan bevallen ik zo vrijdag 1-10-21 mooie datum 37+1dag was ik dan duskon mooi en zou die paar dagen dan ziekenhuis wel door komen. Na gesprek met cardioloog mocht ik nog paar dagen naar huis omdat met de medicatie goed gingen heen stoornis meer had laten zien.
Vrijdag 1-10-21 is onze 2de dochter puck geboren. En mochten we 2-10 naar huis en waren we weer met zijn 4e.
6dec heb ik fietstest,holter en mri onderzoek gehad en ik krijg de 23ste de uitslag van me hart hoe en wat. Blijft dus nog wel even spannend.