Scholing acute verloskunde

Eens in de paar jaar moeten we de scholing acute verloskunde volgen om bekwaam te blijven, situaties te oefenen en nieuwe technieken te leren. Waar het hier vooral om draait zijn situaties die je tijdens een bevalling kan tegen komen. Vanavond staat er een op de planning in het buurthuis waar we ook onze werkbesprekingen houden.

Het is al donker als ik het dorp ik kom rijden. Ik zie niemand van ons team op straat, volgens mij zijn ze al binnen. Wanneer ik richting de deur loop hoor ik het geklets al. ‘Hee allemaal’ begroet ik ze. We zien elkaar alleen tijdens scholingen en besprekingen verder hebben we een solistisch beroep. Altijd leuk om elkaar weer te zien dus en we kletsen er op los. We zijn met 7 vrouwen en we krijgen de scholing van een verloskundige die gespecialiseerd is om de scholing te geven.

‘Hee Jackie, hoe is het met je boek? Ben je al ver?’ vraagt een collega mij. ‘Het gaat goed, ik ben al bijna klaar en dan mag ik gaan aanleveren. Echt ontzettend spannend allemaal’ vertel ik trots.

Vrijwel met iedereen klets ik even bij tot het tijd is dat de scholing gaat beginnen. ‘Goede avond dames, vanavond ga ik jullie de scholing acute verloskunde geven. Even onze kennis opfrissen en wellicht ook wat nieuwe punten bespreken. We beginnen met wat theorie en daarna gaan we wat casussen doen om het te oefenen. Steek gerust je hand op om iets te vragen’. Iedereen is gelijk stil en begint aandachtig te luisteren. We hebben het onder andere over de uitgezakte navelstreng, de fluxus en de reanimatie van de pasgeboren baby. Ontzettend interessant om weer eens te behandelen. Na ruim 2 uur zitten en luisteren is het tijd om de stof in de praktijk te brengen. ‘Oké dames, wie wilt mijn kraamvrouw zijn’? vraagt de verloskundige. Niemand reageert. Typisch, niemand vind zon rollenspel leuk.

Een collega bied zich dan toch als vrijwilligster aan en samen met de verloskundige trekt ze zich terug op de gang om haar rol te bespreken. Wij kletsen vrolijk verder over ons werk. ‘Zo, laatst had ik een gezin, die hadden toch een mooi huis joh’ verteld een collega in de groep. ‘Leuk is dat he als je in een mooie en leuke omgeving werkt’ reageert de ander. Een paar anderen hebben het weer over de kinderen. De verloskundige en mijn collega komen weer terug. ‘Wie wilt de kraamverzorgende spelen’? Weer reageert niemand. Deze rol is nog erger dan die van de kraamvrouw. Gelukkig komen we er aan uit en de rest gaat zitten en kijkt mee naar het spel. De collega die de kraamvrouw speelt zit helemaal in haar rol met voorbind buik en ligt op de bank en gilt door de kamer alsof ze aan het bevallen is. Hilarisch! Ze speelt dat ze een fluxus krijgt en stoffen rode zakjes komen nadat het kindje geboren is uit de buik. Mijn collega speelt er goed op in en het is leerzaam om naar te kijken.

Bij de volgende casus wil ik mezelf wel eens testen als kraamverzorgende. De verloskundige gaat weer de gang op met mijn collega om de casus te bespreken. Ik wacht enigszins zenuwachtig af. Het is gewoon zo spannend om je voor een groep te moeten bewijzen als je niet weet wat er gaat komen. Mijn Collega komt binnen lopen met over haar broek een pyjama broek getrokken. Ik kan mijn zenuwachtige lach nu al niet bedwingen en zij ook niet. ‘Sexy hoor, fietfiew’ zeg ik tegen haar en ik fluit. Ze gaat op de bank liggen en de casus begint. Ze is af en toe aan het puffen en ik moedig haar aan dat ze het heel goed doet. De verloskundige constateert dat ze goed ontsloten is maar dat het hoofdje nog hoog zit. ‘Ik moet even naar de toilet’ geeft ze aan. Ze gaat naar de wc en als ze terug komt geeft ze aan dat volgens haar de vliezen gebroken zijn maar dat ze iets voelt tussen haar benen. Ik heb al een vermoeden welke casus dit is.. de uitgezakte navelstreng. ‘Kom anders maar even liggen, dan ga ik je onderzoeken’ zegt de verloskundige. We trekken samen haar pyjama broek uit en ik schiet even heel hard in de lach. ‘Nou je had je wel eens mogen scheren!’ schater ik uit. Onder de pyjama broek heeft ze een broekje aan met zelf gefabriceerde schaamlippen, een dot zwart haar voorop en een stuk navelstreng wat eruit hangt. Maar we mogen ons niet te lang laten afleiden want het is een serieuze casus. ‘Oh, een uitgezakte navelstreng, Jackie ik wil dat jij een ambulance gaat bellen omdat we een uitgezakte navelstreng hebben. Ondertussen meet ik de harttonen van de baby op’ instrueert ze mij. Ik doe wat mij gevraagd wordt en doe net alsof ik de ambulance bel volgens alle stappen die we eerder geleerd hebben.

‘Goedendag, ik ben Jackie. Kraamverzorgende bij de familie de Jong (even verzonnen). Kade 1 in Roosendaal. Mevrouw is aan het bevallen en we constateren zojuist een uitgezakte navelstreng. (ondertussen krijg ik de controles van de verloskundige door) De harttonen zijn netjes evenals die van de kraamvrouw’.

‘Oke ik stuur een ambulance naar Kade 1 in Roosendaal voor een dame die aan het bevallen is waarbij een uitgezakte navelstreng te zien is. Wilt u alstublieft de deuren openen en eventuele huisdieren opsluiten? De ambulance is onderweg en hij zal over 7 minuten bij u zijn’ klinkt het. Ik loop terug naar de verloskundige en herhaal dat ik de deur moet openen en ik zorg dat dit gedaan wordt. Samen brengen we de kraamvrouw in een andere positie zodat de navelstreng niet afgekneld kan worden waarna de casus eindigt en we hem nabespreken. Er wordt gekeken naar wat er goed ging en wat er minder goed ging. Erg leerzaam! Na de heftige casus is het tijd voor een lolletje, mijn collega doet nog even lollig met de onderbroek waar we allemaal even flink om kunnen lachen.

We gaan nog 1 casus oefenen. Hiervoor wil ik wel de kraamvrouw zijn, lekker makkelijk. Ik krijg een buik om en ik mag gaan spelen dat ik ga bevallen en er een schouderdystocie optreed. Ik ga op de bank liggen en mijn collega’s spelen mijn man en de kraamverzorgende. Het geeft me naast dat ik lollig doe ook een gek gevoel om daar zo te liggen met een buik en naast mij een geliefde collega die mijn hand vast houd. Het is haast levens echt. Over op de casus, ik puf wat en roep ‘’Hij komt!’’. Steeds meer duw ik de baby naar buiten toe onder de buik. Naar buiten en weer een stukje terug, keer op keer. Dit noemen we turtle sign. Een teken dat het kindje klem zit. Dan laat ik het hoofdje geboren worden maar de rest komt niet. Mijn collega mag hierop anticiperen. Ze doet het super en ik vind de rol die ik speel hartstikke leuk. Dan wordt de baby geboren en net zoals in het echt op mijn borst gelegd. Mijn collega kijkt me aan en zegt ‘goed gedaan Jackie, gefeliciteerd’. Wat en gek gevoel zeg, ik wordt overspoelt door een gekke emotie. Zelf heb ik nog geen kinderen en zou die wel graag willen. Zouden dit een begin zijn van die moeder gevoelens…

De avond loopt ten einde en we doen nog een gezellig spelletje om de avond af te sluiten.

Volgen jullie mij ook op instagram?

Wat_ik_uitkraam & Zuster_Jackie