Beeld: Canva
Het gebeurt niet vaak meer, maar soms neem ik nog een oxazepam. Gewoon om even tot rust te komen. Als alles te veel wordt, wanneer mijn hoofd blijft malen en ik nergens meer ontspanning kan vinden, dan grijp ik naar dat ene pilletje. Op het moment zelf helpt het. Mijn gedachten vertragen, mijn lichaam komt tot rust. In die uren lijkt het even alsof ik gewoon ben – zonder strijd.
Maar de dag erna voelt altijd zwaarder. Mijn lichaam is moe, mijn hoofd nog troebeler dan daarvoor. Ik voel me dan niet alleen duf, maar ook somberder. Alsof de rust die ik even vond, nu een tol eist. En dan vraag ik me af: gaat dit ooit over? Word ik ooit echt beter?
Komt er een dag dat ik wakker word zonder dat donkere randje aan mijn gedachten? Dat ik me weer voel zoals vroeger – licht, vrij, mezelf? Vrij van alles wat me nu zo in de greep houdt?
Soms voelt het ver weg. Maar ergens, diep vanbinnen, weet ik dat het kan. Dat deze fase, hoe zwaar ook, niet mijn eindbestemming is. Soms helpt het erover te praten. Of schrijven. Zoals nu..
MEER VAN DEZE SERIE
Selfcare, Afvallen & Shoppen
Madita Mikkers
Serie Blogger
Moeder van S, geboren met 29+4 weken zwangerschap en G geboren met 40.4 weken. Lees hieronder: The story of my life; PCOS, miskramen, fertiliteit traject, zwangerschap, bevallingen en mijn verwerkingsproces van onverwerkte trauma’s.
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Laat me slapen
Meer rust en structuur voor kinderen in december
Sinterklaas op haar manier