Beeld: Madita Mikkers
Hoe kan het toch dat ik elk jaar, rond de verjaardagen van mijn kinderen, zo bewust stilsta bij de dag dat ze geboren werden? Je zou denken dat het met de jaren wel wat vervaagt — dat de scherpe randen van herinneringen verzachten, dat de emoties minder intens worden. Maar nee. Elk jaar opnieuw voel ik het weer.
Misschien komt het door alles wat we hebben meegemaakt. De geboorte van een kind is sowieso al een ingrijpende ervaring, maar als er complicaties, zorgen of onverwachte wendingen bij komen kijken, dan nestelen die momenten zich nog dieper in je geheugen. Ze maken van een geboortedag niet alleen een feestdag, maar ook een herdenkingsdag. Een dag vol lagen. Blijdschap, opluchting, liefde — maar soms ook angst, onzekerheid of verdriet.
En terwijl de slingers worden opgehangen en de taart in de oven staat, dwaal ik in gedachten even terug naar dat ene moment. Het moment dat alles veranderde. Het moment dat ik hen voor het eerst zag. Dat ik voor het eerst moeder werd, of opnieuw moeder, en wist: dit vergeet ik nooit meer.
Misschien is dat wel wat het ouderschap doet. Het leert je dat tijd niet alles heelt, maar dat herinneringen ook iets moois kunnen zijn. Iets dat je elk jaar opnieuw meeneemt, stilletjes, achter de kaarsjes en cadeautjes.
MEER VAN DEZE SERIE
Het geheim van moeder zijn in combinatie met mijn bedrijf: Een goed vangnet
Hoe wij in aanraking kwamen met Veilig thuis..
Wachten op duidelijkheid – mijn WIA-gesprek bij het UWV
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.