“Elke dag probeer ik het opnieuw en soms komt dat met vallen en opstaan”

Als moeder voel ik me vaak alsof ik elke dag op een dunne lijn balanceer, tussen “goed genoeg” en “niet goed genoeg”. Het is een constante strijd, een innerlijke strijd die ik steeds opnieuw voer, zonder dat iemand het ziet. Er zijn dagen waarop alles lijkt te stromen, de kinderen lachen, hun huiswerk is af, mijn man komt thuis met een glimlach en we eten samen een rustige maaltijd. Maar de andere dagen… die dagen zijn anders. Die dagen voel ik me een mislukking. Dan lijkt alles te vallen en te breken, de chaos en de spanning trekken me naar beneden, en ik vraag me af of ik echt wel alles doe wat ik zou moeten doen voor mijn gezin.

Ik kijk naar mijn kinderen en zie hoe ze worstelen. Ze zijn niet perfect, en ik ben niet perfect. Maar is het mijn schuld? Had ik anders kunnen handelen? Had ik iets kunnen doen om te voorkomen dat mijn dochter zich zo eenzaam voelt op school? Of dat mijn zoon, die normaal zo vrolijk is, zich ineens terugtrekt in zijn kamer, met zijn hoofd vol onverklaarbare zorgen? Ik kan het niet helpen: de twijfel knaagt aan me. Ik vraag mezelf steeds af of ik wel goed genoeg ben.

En het is niet alleen de twijfel over mijn kinderen. Het is ook de twijfel over mezelf. Over mijn keuzes. Over de tijd die ik aan hen geef, en de tijd die ik mezelf gun. Moet ik nu weer die extra uurtjes voor mijn werk maken? Of moet ik het huishouden helemaal alleen doen omdat mijn partner het zo druk heeft? Mag ik echt even ontspannen? Of ben ik dan een slechte moeder omdat ik niet constant voor hen zorg? Ik voel me alsof ik altijd een balans probeer te vinden die onmogelijk te behalen is. Elke keuze die ik maak lijkt de verkeerde te zijn, of dat gevoel heb ik althans.

Er zijn momenten dat ik het gevoel heb dat ik altijd achterloop. De boodschappen zijn nooit op tijd, de was stapelt zich op, en de kinderen hebben hun huiswerk niet op tijd af. En dan, als ik de moed bij elkaar heb geraapt om uit te stappen in de wereld van sociale media, zie ik andere moeders die het allemaal lijken te hebben. Ze hebben hun kinderen altijd op tijd op school, hun huizen zijn altijd opgeruimd, hun maaltijden lijken rechtstreeks uit een kookboek te komen en ze zijn altijd zo geduldig en liefdevol. Ik kijk naar hun foto’s, hun perfecte levens, en voel een pijnlijke steek in mijn borst. Wat doe ik verkeerd? Waarom kan ik niet hetzelfde doen?

Ik probeer mezelf gerust te stellen, maar het lukt niet altijd. Mijn kinderen willen altijd meer van me. Meer tijd, meer aandacht, meer liefde. Maar het voelt soms alsof mijn energie op is, alsof ik niet meer kan geven. Ik ben moe, emotioneel uitgeput, en ik weet dat ik meer moet doen, maar ik weet niet hoe. Elke keer als ik dacht dat ik het eindelijk onder controle had, kreeg ik weer een tegenslag. Misschien heeft mijn dochter moeite met haar vriendinnen, misschien is mijn zoon de laatste tijd stiller, en misschien heeft mijn partner ook iets op zijn hart dat ik niet kan oplossen. En dan komt de vraag die ik elke dag stel: “Heb ik ze genoeg voorbereid voor de wereld? Doe ik genoeg voor ze?”

Het voelt alsof ik altijd moet rennen. Rennen om alles gedaan te krijgen, rennen om iedereen tevreden te stellen, rennen om mijn eigen verlangens en dromen niet volledig te verliezen. En soms, heel soms, voel ik me alsof ik het niet meer aankan. Als ik eerlijk ben, heb ik weleens gehuild in de badkamer, na een lange dag van zorgen, omdat ik me schuldig voel dat ik me zo voel. Omdat ik voel dat ik faal.

Maar dan komt er zo’n moment, onverwachts. Het moment waarop mijn dochter me een tekening geeft die ze heeft gemaakt. Het is een onhandig getekende boom met een zon erboven, maar het maakt alles goed. Ze kijkt me aan met een glimlach die haar hele gezicht verlicht en zegt: “Mama, ik hou van je.” En ik besef dat dit genoeg is. Niet omdat ik alles perfect doe, maar omdat ik er ben, elke dag. Omdat ik mijn best doe, zelfs als het niet altijd genoeg lijkt. Omdat ik hen laat zien wat het betekent om door te zetten, zelfs als het zwaar is. Ik ben niet perfect. En dat is oké.

Heb jij een bijzondere ervaring in het moederschap die je wilt delen? Stuur ons je verhaal dan op via info@mamaplaats.nl. We zijn benieuwd naar jouw ervaringen!🤍