“Soms denk ik dat het voorkomen had kunnen worden”

Op 11 april 2021 braken in de middag mijn vliezen. We waren op dat moment op bezoek bij mijn ouders in Groningen. Ik was nog geen 33 weken zwanger. En moest opgehaald worden met de ambulance en werd na het martini ziekenhuis gebracht. Daar begonnen al vrij snel de weeën, en hoe snel ze er waren, des te sneller ze ook weer afnamen. Heel fijn natuurlijk als je te vroeg dreigt te bevallen. De volgende dag was het nog steeds rustig en konden we worden overgeplaatst naar ons eigen ziekenhuis ; twee uur verderop. Die maandagavond kreeg ik enorme hoofdpijn en er werd vrij snel aan covid gedacht. Gelukkig was dit niet het geval, maar ik daarintegen werd steeds zieker. Vanaf zondag was er niet gecontroleerd waar mijn vlies gescheurd was, er was alleen getest of het om vruchtwater ging. Mila werd drie keer per dag dmv ctg in de gaten gehouden en zolang zij het nog goed deed, wilden de artsen niets doen omdat de kans op infecties groter was en omdat iedere dag in de baarmoeder al mooi meegenomen was. Ik voelde me steeds zieker worden en de koorts werd hoger. Op dinsdag is er nog een echo gemaakt en er was nog voldoende vruchtwater. Bij mijn twee andere kinderen zat er tussen het breken van de vliezen tot bevalling nog geen uur, en dus was ik inmiddels wel ongerust geworden en alles in mij zei dat het niet klopte dat ik nog niet was bevallen. De artsen zeiden dat de ongerustheid niet nodig was omdat ze het nog prima deed en iedere dag 1 was en dat iedere zwangerschap anders is. 

Op dinsdagavond was ik heel emotioneel en had ik het gevoel dat ze me aan m’n lot over lieten. Mila liet inmiddels wat dipjes zien dus die vond het ook minder fijn worden.

Op woensdag ochtend stond er na twee dagen een andere gynaecoloog aan m’n bed met de boodschap dat ze me gingen inleiden! Ik was zó opgelucht! 

Eenmaal in de verloskamer werd ik ingeleid en kreeg ik omdat mijn koorts inmiddels 40 graden was ook een ruggenprik. Maar alles wat er gebeurde, qua ontsluiting, geen baby. Om 17:00 kwam de vrouw die in mijn ogen Mila gered heeft de kamer binnen en vroeg wat ik aan het doen was. 

Ze had mijn dossier gelezen en merkte op dat mijn voorgaande bevallingen heel snel waren gegaan. Ze zei ik ga nu even toucheren om te kijken wat er aan de hand is

Mijn vlies bleek niet van onder gescheurd te zijn maar ergens bovenin! Dat verklaarde dus dat ik nog niet eerder was bevallen! Mila kon er zelf niet uit! Ze prikte m’n vlies kapot en binnen drie minuten was Mila er. De navelstreng was helemaal groen, en m’n water bruin. Ze ademde niet, en werd direct naar een andere kamer gebracht waar een heel team van kinder artsen klaar stonden om haar na te kijken. Ze begon te huilen en kreeg direct een infuus met antibiotica. Heel even mocht ze bij me om daarna met papa in de couveuse naar de kinderafdeling te gaan. 

Mila is geboren met een infectiewaarde van 65 en die werd binnen een uur na haar geboorte 73. 

Na haar geboorte werden allerlei onderzoeken bij haar gedaan waaronder twee keer een hersenvocht onderzoek, waar bloed bij zat. Ze kreeg allemaal blauwe plekken op haar lichaampje, waar we later de betekenis van kregen te horen.. 

Trending op Mamaplaats: YouTube: hoe gaan ouders hiermee om?