Plots hadden we nog 3 minuten te leven

Avely Fayley is vandaag precies 3 maanden oud, omdat het eigenlijk een wonder is dat zij op deze wereld is wil ik haar verhaal delen.

Op 23 juni gingen we boodschappen doen en kreeg ik een autodeur tegen mij zij, niet heel hard maar ik voelde het wel even. Het was echt in mijn zij op mijn heupbotje en voelde erna niets meer dus prima niets aan de hand.

De volgende ochtend, 24 juni werd ik om 04.00 wakker, heel veel pijn en ik wist dat het niet goed was. Ferry mijn man, wakker gemaakt en mijn verloskundige gebeld, die wilde uiteindelijk wel komen. Mijn buik leek een schild van een schildpad. Keihard en niet echt rond meer. De harstslag van Avely ging ontzettend snel, 180-190 slagen per minuut. Ik werd doorgestuurd naar Sint Antonius leidsche rijn en moest er uiterlijk om 6.45 zijn had mijn verloskundige gezegd. We konden met eigen vervoer en hebben Ivy nog bij mijn schoonmoeder gebracht. Hierdoor waren we om 7.15 in het ziekenhuis. Avely werd gecheckt, alles was nog onder controle maar de pijn was verschrikkelijk. Er werd voorgesteld dat ik een dagje bleef ter oberservatie gewoon voor de zekerheid. Ik kreeg een longrijping voor als avely evt al geboren zou worden. Geboren zou worden? Ik ben pas 30 weken?!!

Je hebt mogelijk een placenta loslating. Als jij of de baby er last van krijgt zullen we haar moeten halen. Nog geen twee minuten later kreeg ik een zware bloeding.

De gynaecoloog met een team van artsen rende de kamer binnen. Het komt goed meisje, maar we gaan nu je kindje halen. We waren in levensgevaar, de placenta was volledig gescheurd en vulde mijn buik met bloed en de harstslag van Avely begon te dalen. Ze moest binnen 3 minuten geboren worden anders zou geen van beide het overleven. Ik riep nog snel naar Fer dat hij mijn moeder moest bellen en daar gingen we, 6 artsen renden met mijn bed stuiterend over de natuurstenen tegels door het ziekenhuis richting de OK. Het ging super super snel. In Leidse rijn is bij de bouw geen rekening gehouden met verloskunde want die zou er niet komen vandaar de paniek. Ook was er op de OK al een keizersnede bezig dus die was vol. Er werd met spoed een kamer omgetoverd tot een OK.

We kwamen de OK binnen en binnen no time was alles er. Er werd een bed gehaald, monitoren, couveuse, operatiespullen, transport couveuse. Het was een chaos. De gynaecoloog zei, normaal zijn we hier met 7 artsen, nu met 15 dus het iets drukker. Je bent een speciaal geval.

Ik werd vervolgens op de ok tafel gelegd en Fer kreeg een pak aan. Ze hebben me toen een hele lichte narcose gegeven omdat Avely zwaarder niet aan zou kunnen. Een ruggenprik was vanwege de spoed niet meer mogelijk. De spoedkeizersnede werd uitgevoerd, Fer was net omgekleed en zag Avely in een oogwenk voordat ze op een andere tafel werd gelegd. Toen kreeg ik een volledige narcose voor de pijn en ben heel lang gaan slapen. Avely kwam niet op gang, haar hartslag was er altijd maar zij had geen ademhaling. Twee artsen hebben haar 2,5 uur afwisselend met een handpompje beademd, ze waren kapot. Alles om haar in leven te houden tot de longrijping kwam. Deze injectie kwamen drie WKZ artsen met de ambulance uit Utrecht brengen om Avely op gang te krijgen. Deze injectie hadden ze niet in Leidse rijn omdat er hier geen baby’s worden geboren onder de 32 weken. Die worden dan doorgestuurd naar de high care van het AMC. Na 2,5 uur beademen had dit nog geen effect en kreeg Avely een inturbatie en vervolgens werd de CPAP aangesloten, gelukkig kreeg zij hierdoor en door de longrijping een ademhaling. Na twee uur slapen werd ik wakker en mocht Avely even heel kort zien. Ze werd zo snel mogelijk in de transport couveuse gelegd en ging met spoed naar het AMC. Fer en ik gingen iets daarna achter haar aan met de ambulance. Aangekomen in het AMC kwam Avely op de zwaarste intensive care neonatologie te liggen in een couveuse. Zij was een wonder en dat liet ze zien, binnen twee dagen mocht zij naar de gewone intensive care en was high care niet meer nodig. Ze werd overgeplaatst naar de IC van het Antonius in Nieuwegein waar zij ook weer zo ontzettend haar best deed! Er werden zovaak infusen geprikt dat de zondevoeding in haar voetje liep en haar huid liet afsterven, ook hier vocht zij weer tegen en herstelde zich volledig.

Ze maakte elke dag grote stappen, zo’n ontzettende vechter! 27 juli, met 35 weken en 5 dagen mocht zij met ons mee naar huis. We konden het bijna niet geloven.

De hele bevalling was al bijzonder op zich. Mijn placenta bleek precies onder de deur plek te zitten. Die is gescheurd en gaan lekken. Achteraf had ik nooit met eigen vervoer mogen gaan en achteraf had ik direct met spoed doorgestuurd moeten worden naar het AMC. In het Sint Anthonius had ik nooit mogen bevallen. Als het in de auto of in de ambulance was gebeurd hadden we ook geen schijn van kans gehad. We hebben ontzettend geluk gehad dat het precies in het ziekenhuis gebeurde en niet onderweg.

Ik heb je niet geboren zien worden maar ik weet dat je van mij bent en ik hou zielsveel van je♥️ gelukkig weet jouw papa alles nog en is hij mijn herrinering. We zijn zo dankbaar dat je bij ons bent, ook jou broertje Ivy Jace is zo blij dat je thuis bent. Door de corona mocht hij zijn zusje pas na 4 weken ontmoeten. 

♥️Een team van 3 wkz artsen, 2 Sint antonius artsen, 2 gynaecologen, 5 verpleegkundige, 2 anesthesisten en triage verpleegkundige hebben jou en mij gered en daar zijn we ontzettend dankbaar voor ♥️ 1 x per jaar een placenta loslating. 1 x per 3 jaar maakt dokter Bax een bevalling als deze mee. Dokter Bax is een geweldige arts, en zijn team. Bedankt voor alles

Avely betekent kracht en leven. Gek genoeg hadden we haar naam al voordat ze geboren werd. Haar broertje Ivy(4) heeft Avely haar tweede naam gegeven, Fayley..