Beeld: Anika

,

Suikerprikken: zonder suiker

Author Picture
Serie Blogger

Dit is deel 2 van mijn dieet/afvalrace met onverklaarbare stilstand. Lees vooral even mijn vorige blog! 

Nadat de peuters naar de voorschool waren, heb ik een volledige zak sinterklaas schuimpjes van ze gestolen en opgegeten. 5 maanden geen suiker gegeten en ik word er duizelig van. 

“Niet teveel doen vandaag hoor” zegt mijn man, “we willen je suikers zo hoog mogelijk zodat er geen grensgeval ontstaat” lacht hij. 

De peuters rennen in huis rond, net vrij van de voorschool en schijnbaar komt er dan extra energie vrij. 

Rustig geef ik de baby een wassessie om alle stukjes brood en fruit uit z’n oren te poetsen. 

Ik neem de middelste vervolgens mee naar het ziekenhuis, want de oudste peuter gaat naar ballet. Ik bereid hem voor dat ik even een prikje krijg, dat leek hem wel interessant. 

Ik heb echter een kofferbak vol met een groot cavia hok en op de voorstoel staat de reiskoffer met mevrouw cavia. Onze opvangcavia heeft eindelijk een permanente woonplek gevonden en we gaan haar zelf wegbrengen. 

Onderweg realiseer ik mij dat ik een maaltijd moet hebben gegeten met veel koolhydraten voordat ze bloed afnemen, maar dat ziekenhuizen niet ’s avonds open zijn. Ik bel het ziekenhuis die dit inderdaad bevestigd. 

Ik vlieg langs een pizzeria die open is en ik bestel ook voor de peuter achterin een lekkere pizza. Deze leg ik op de stoel van zuslief naast hem, kan ie lekker blijven pakken.

Met veel moeite krijg ik een halve kleine pizza op, mijn maaginhoud is dus gekrompen door het 5 maanden diëten. Ik probeer het hele blikje cola achterover te gooien. Suiker is verschrikkelijk vies als je het zolang niet hebt gehad. 

Op plek van bestemming zetten we de cavia op haar nieuwe woonplek. En meet ik nog 1 keer m’n suikers op. 

5,6 geeft de sensor aan. Wacht even, dit klopt niet… 

Ik bel mijn man, met nog een half uur voor het lab gaat sluiten verwacht ik niet dat de suikerwaarde zo hoog gaat pieken dat het boven de 15 komt. En ik besluit weer naar huis te komen. 

Eenmaal thuis zie ik op de sensor dat de pizza en het blikje cola geen effect heeft gehad op mijn suikerwaarde. 

Ik probeer ’s avonds met een handvol pepernoten nog eens te kijken wat er gebeurd, maar er gebeurd he-le-maal niets. 

Zouden de kilo’s die ik ben afgevallen, nu echt de diabetes hebben weggetoverd? 

Zou ik dan nu, de laatste kilo’s niet meer afvallen, omdat het tijd is om weer normaal te gaan eten? Na 5 maanden alleen maar vlees en ei heb ik ook gewoon weer zin in stampot! 

Wordt vervolgd…

Anika

Serie Blogger

Mama van 3. Getrouwd met Gerard en woon met m’n gezin in een dorpje in Drenthe. Ik schrijf over het leven na borstkanker, mijn gezin en mijn relatie. 

Al mijn artikelen

Praat met mij in de community

OOK INTERESSANT

Bekijk alles

Series

Selfcare, Afvallen & Shoppen

Series

Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen

Series

Dat weekend vormt voor mij een belangrijk moment in het hervinden van mijn kracht

Series

Wanneer ik in de nacht weer machteloos naast het bedje sta

Series

Het onbekende betreden.

Series

Ik wilde zo graag hormoon vrij leven..

Series

Ziek zijn is niet alleen fysiek zwaar

Series

Het voelt niet goed, ze heeft duidelijk iets onder haar leden

Series

Het voelde als of er iets goed mis was met ons meisje

Series

De gezelligheid van kerst

Series

Overleven, groei en hoop op de toekomst

Series

Een spannend moment van loslaten..

Series

Een kleuter haar eigen keuze’s laten maken

Series

De engel en de bengel

baby, eten, stoel
Series

Het leed dat diëten heet…

kip, kinderen
Series

Hobbel de knobbel 2.0

kind, gras, haast
Series

DEEL 2: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”

kind, gras, haast
Series

DEEL 5: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”

kind, gras, haast
Series

DEEL 4: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”

kind, gras, haast
Series

DEEL 3: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”

kind, gras, haast
Series

”In Nederland heeft iedereen altijd haast”

verschonen, baby
Series

De kinderarts liet het aan genetica over

rood kruis treinspoor
Series

Ik schreeuw: “Kom op vent! Huilen!”

diabetes, zwanger
Series

Met grof geweld trek ik de protheses uit het topje

Series

Eindelijk kan ik zeggen dat ik van mezelf hou

buik, zwangerschap, vader
Series

Definitief afscheid nemen van je buik

strand, zee, rots
Series

Voelt alsof ik mijn baby uit m’n bekken duw

Series

Met een zucht van opluchting veeg ik tranen weg

Series

Zorgen na de 20-weken echo

meeuw, strand
Series

Uitvliegen en loslaten

sterren, kind, draakje
Series

Update: over ons draakje

glucose, diabetes, moeder
Series

Mijn diabetes is vermist

Series

We krijgen de stempel nu vast wel

Persoonlijk

DEEL 1: ”En dan staat je wereld op zijn kop”

WhatsApp
Facebook
X
LinkedIn
Email