
Beeld: Anika
Dit is deel 2 van mijn dieet/afvalrace met onverklaarbare stilstand. Lees vooral even mijn vorige blog!
Nadat de peuters naar de voorschool waren, heb ik een volledige zak sinterklaas schuimpjes van ze gestolen en opgegeten. 5 maanden geen suiker gegeten en ik word er duizelig van.
“Niet teveel doen vandaag hoor” zegt mijn man, “we willen je suikers zo hoog mogelijk zodat er geen grensgeval ontstaat” lacht hij.
De peuters rennen in huis rond, net vrij van de voorschool en schijnbaar komt er dan extra energie vrij.
Rustig geef ik de baby een wassessie om alle stukjes brood en fruit uit z’n oren te poetsen.
Ik neem de middelste vervolgens mee naar het ziekenhuis, want de oudste peuter gaat naar ballet. Ik bereid hem voor dat ik even een prikje krijg, dat leek hem wel interessant.
Ik heb echter een kofferbak vol met een groot cavia hok en op de voorstoel staat de reiskoffer met mevrouw cavia. Onze opvangcavia heeft eindelijk een permanente woonplek gevonden en we gaan haar zelf wegbrengen.
Onderweg realiseer ik mij dat ik een maaltijd moet hebben gegeten met veel koolhydraten voordat ze bloed afnemen, maar dat ziekenhuizen niet ’s avonds open zijn. Ik bel het ziekenhuis die dit inderdaad bevestigd.
Ik vlieg langs een pizzeria die open is en ik bestel ook voor de peuter achterin een lekkere pizza. Deze leg ik op de stoel van zuslief naast hem, kan ie lekker blijven pakken.
Met veel moeite krijg ik een halve kleine pizza op, mijn maaginhoud is dus gekrompen door het 5 maanden diëten. Ik probeer het hele blikje cola achterover te gooien. Suiker is verschrikkelijk vies als je het zolang niet hebt gehad.
Op plek van bestemming zetten we de cavia op haar nieuwe woonplek. En meet ik nog 1 keer m’n suikers op.
5,6 geeft de sensor aan. Wacht even, dit klopt niet…
Ik bel mijn man, met nog een half uur voor het lab gaat sluiten verwacht ik niet dat de suikerwaarde zo hoog gaat pieken dat het boven de 15 komt. En ik besluit weer naar huis te komen.
Eenmaal thuis zie ik op de sensor dat de pizza en het blikje cola geen effect heeft gehad op mijn suikerwaarde.
Ik probeer ’s avonds met een handvol pepernoten nog eens te kijken wat er gebeurd, maar er gebeurd he-le-maal niets.
Zouden de kilo’s die ik ben afgevallen, nu echt de diabetes hebben weggetoverd?
Zou ik dan nu, de laatste kilo’s niet meer afvallen, omdat het tijd is om weer normaal te gaan eten? Na 5 maanden alleen maar vlees en ei heb ik ook gewoon weer zin in stampot!
Wordt vervolgd…
PRAAT MEE MET ANDERE Mama’s in de community
Kom in contact met (aanstaande) ouders, word lid van een geboorteclub en blijf op de hoogte van de ontwikkeling van je kind.
OOK INTERESSANT
Selfcare, Afvallen & Shoppen
Ziek zijn kan erg eenzaam voelen, vooral als je denkt dat anderen je niet begrijpen
Dat weekend vormt voor mij een belangrijk moment in het hervinden van mijn kracht
Wanneer ik in de nacht weer machteloos naast het bedje sta
Het onbekende betreden.
Ik wilde zo graag hormoon vrij leven..
Ziek zijn is niet alleen fysiek zwaar
Het voelt niet goed, ze heeft duidelijk iets onder haar leden
Het voelde als of er iets goed mis was met ons meisje
De gezelligheid van kerst
Overleven, groei en hoop op de toekomst
Een spannend moment van loslaten..
Een kleuter haar eigen keuze’s laten maken
De engel en de bengel
Het leed dat diëten heet…
Hobbel de knobbel 2.0
DEEL 2: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 5: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 4: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
DEEL 3: “In Nederland heeft iedereen altijd haast”
”In Nederland heeft iedereen altijd haast”
De kinderarts liet het aan genetica over
Ik schreeuw: “Kom op vent! Huilen!”
Met grof geweld trek ik de protheses uit het topje
Eindelijk kan ik zeggen dat ik van mezelf hou
Definitief afscheid nemen van je buik
Voelt alsof ik mijn baby uit m’n bekken duw
Met een zucht van opluchting veeg ik tranen weg
Zorgen na de 20-weken echo
Uitvliegen en loslaten
Update: over ons draakje
Melkkraantjes
Het wordt een…
Ziek, zieker, ziekst
Mijn diabetes is vermist
We krijgen de stempel nu vast wel
Zwanger solliciteren
Lieve papa
Je rugzak
DEEL 1: ”En dan staat je wereld op zijn kop”
